Vampir

234 14 3
                                    

Patch'in dediği şey üzerine ağzım açık kaldı. O burada oturmuyordu ki. Belkide sadece Alexis' i geçiktirmek için öyle söylemişti. Diğer türlüsünü düşünemiyordum. Sonunda Alexis gitti ve onu da içeri alıp kapıyı kapattım. Carry'nin ağzı açık hali beni gülmeye zorluyordu.

-Bundan sonra seni o herifle aynı apartman da bırakmam. Beraber kalıyoruz dedi piç smile yaparak.

-Nasıl ya?

-Eğer beni evde istemiyorsan kapıda da beklerim sorun  yok.

Böyle bir şeyi tabiki de kabul edemezdim.

-Tamam dedim.

Tekrar gülümsedi.

Saat bayağı geç olmuştu. Normalde Carry ile pijama partimiz vardı ama şu durumda bizim evde kalamazdı. Ciğerleri dışarı çıkıncaya kadar sarıldım ve onu taksiye bindirdim.

İleri girdiğim de Patch koltuğa yayılmıştı.

Gidip yanına oturdum. Yine düşüncelere dalmıştı.

PATCH'IN AĞZINDAN

Jessica'nın evinde kalmak benim için de çok zor olacaktı. Beslenmem gerekiyordu ve bunu ondan gizli nasıl yapabilirdim?  O şerefsizin hareketi beni deli etmişti. Bir daha onu buralarda görürsem benim kızıma yavşamanın ne demek olduğunu gösterecektim. Kafasını koparacaktım.

JESSİCA'NIN AĞZINDAN

Kendine geldi ve bana döndü. Öpmeye yeltenince:

-Aynı evde yaşıyor olmamız beni her istediğin zaman öpebilirsin anlamına gelmiyor dedim pis pis gülümseyerek.

-Öyle mi? dedi ve gıdıklamaya başladı. Gülmekten nefes alamayacak hale gelmiştim. Bu hareketi bana annemle babamı hatırlatmıştı. Sürekli her istedigim olsun istiyordum.  Olmadığında da somurtuyordum. Bunu gören annemle babam yüzüm gülene kadar beni gıdıklıyordu. Ne çok özlemiştim onları. Bir kere annemin saçlarımı okşamasını, babamın bana kızım diye seslenmesi için neler vermezdim. Halimi gören Patch:

-Ne oldu? dedi.

-Hiç

-Bir şey olduğunu biliyorum ve bana anlatmıyorsun.

-Sen beni gıdıklayınca aklıma annemle babam geldi.

Ondan daha fazla saklayamazdım.

-Görüşemiyor musunuz?

Gözlerimin dolduğunu hissediyordum.

-Sekiz yıl önce öldüler.

-Üzgünüm.

Sonunda kendimi sıkmayı bırakarak göz yaşlarımı bıraktım. Ona güveniyordum.

Bacaklarının üstüne kafamı koydum ve bir süre ağladım. Saçımı okşadı. Bir süre sonra uyumuştum. Sabah kalktığında içeriden yastık getirip üstüme de örtü örtmüştü.

O da yanımda yatıyordu. Suratına dokundum. Çok soğuktu ve kalbi atmıyor gibiydi. Korkuyla bağırdım ve ağlamaya başladım bir anda uyandı...

BU BÖLÜM ÇOK KISA OLDU BILIYORUM AMA KENDİMİ PEK IYI HISSETMIYORUM. BUGÜNLÜK AFFEDIN BABA YORGUN..

Kötü başlangıçHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin