The First Guy Who Made Her Fall In Love

Thirty-nine: Happy.

It's monday again. Time to go to school, again.

Pagkagising ko ay parang binugbug ako ni Berna at parang hindi talaga maayos ang posisyon ko matulog kagabi dahil ang sakit ng buong katawan ko.

"Hoy! Para kang zombie! Ang bagal mo bumaba." sigaw ng aking magaling na kuya.

Punyeta. Ihulog ko kaya 'to sa hagdanan?

Para inisin pa siya, mas binagalan kong lumakad.

"Hoy! Lola ka ba?"

Hindi ata uso sakanya yung mga pangalan 'no?

"Hoy ka din! Ang aga-aga sumisigaw ka!" aniko.

"Sorry po lola." aniya. Binatukan ko siya. "May pangalan ako!" aniko. "Ano nga bang pangalan mo? Lola....ah! Lola Lolo!" aniya at tumawa-tawa.

punyemas.

"Ikaw? Sino ka ba? Sorry ha, makakalimutin ako." aniko.

"Kayong dalawa, bumaba na nga kayo dito at ma-late pa kayo." ani mama.

"Ikaw kasi." ani kuya at hinampas ako. "Grabe manghampas ha." aniko at bumaba.

I

Habang nananahimik ako sa upuan ko, biglang tumabi sa akin si Dave.

"Mica..sorry sa pangbu-bully sa'yo dati. I really regretted it. I'm so sorry." aniya. "It's fine, Dave." aniko.

"May sasabihin sana ako sa'yo...." aniya pero, bago pa niya ito masabi, dumating na ang professor namin.

•••

Habang nakaupo ako kasama ang mga kaibigan ko, iniisip ko parin ang dapat sasabihin sa akin ni Dave.

At himala din dahil kasama ni Sara si David. "Oy...kayo na ba?" tanong ni Athena. Tinaas nilang dalawa ang kamay nilang magka-holding hands.

"Yes and we're official." ani David. "Ayieeeee." sabay-sabay naming sabi.

"Guys, sa rooftop muna ako." aniko at umalis.

I was just playing with a dead leaf until someone sat beside me. Tinaas ko ang ulo ko at nakita si Dave.

Inipit niya sa tenga ko ang isa kong buhok. "Mica, I got something to tell you." aniya.

"Ano?"

"I like you, so much. Pero, nandyan pala si Jeremy and probably... wala akong pag-asa." aniya.

"Sorry talaga...Dave pero, wala eh. Wala kang pag-asa. I know it will hurt your feelings and I'm so sorry to be the reason behind your pain. It's the truth." aniko. He sadly smiled.

"It's fine. I like someone else. It's Natalia. I don't know how pero simula nung naging mabait siya...I fell for her." aniya.

"I'm going to tell you something. She likes you too." aniko at nakitang kinikilig siya.

"Diba..kilig siya." I said and playfully hit his shoulder.

"Okay Mica.. I have to talk to Natalia." aniya at umalis.

After minutes of being alone and bored, may biglang nagtakip sa mata ko.

"Sino 'to?" tanong ko. "Uhm...Jeremy?" nang sinabi ko yun ay nawala na ang pagkatakip sa mata ko at may umikot sa akin.

Nakakita ako ng gwapong nilalang. "Babe...I miss you alot!" he said and hugged me.

"Miss you too." aniko and gave him a soft peck on his lips.

"Alam kong bati na kayo ni Natalia and I'm happy to hear that." aniya.

"Yes..ayos na lahat maliban nalang kay Marky." aniko. "Bakit kasi sobrang ganda mo? Tuloy..ang dami kong kaagaw." aniya.

"Yiee. Bola pa more." aniko. "Tsss. Edi 'wag kang maniwala." aniya. "Ayt. Sige na nga. Maganda na ako, gwapo ka naman." aniko.

"Yieee." ani naming dalawa.

"Miss you." aniya. "Miss you too."

"Love you." aniya. "Love you too."

"Papakasalan na talaga kita." aniya. "Sige. Now na. Para tayong dalawa nalang. Wala ka nang kahati." aniko.

"Yieee." aniya and I giggled.

"Tsk tsk tsk."

Napalingon kaming dalawa sa lalaking nakasandal sa door ng rooftop.

"Marky? Anong ginagawa mo dito?" tanong ni Jeremy.

"I'm here to ruin your sweet moment." aniya at lumapit sa amin. Kinuha niya ang kwelyo ni Jeremy at sinuntok siya.

"Marky! Tama na 'yan!" aniko at pipigilan sana sila pero natatakot ako at baka matamaan ako.

"Sino ka para kunin ang para sa akin ha?!" ani Marky sa kalagitnaan ng suntukan nila.

Sinuntok ni Jeremy si Marky at may naisip ako paraan para tumigil na sila.

Bumaba ako sa rooftop at tinawag ang mga kaibigan ko.

"Guys! Please tulong, nagsu-suntukan sina Marky at Jeremy sa taas!" aniko at tumakbo agad pabalik at ang nakita ng mga mata ko ay si Jeremy na malapit nang mahulog.

Tumakbo ako papunta sakanila. "Marky! Please tumigil ka na! Tumigil na kayo!" sigaw ni Sara at tumigil si Marky.

"Nilalabas ko lang lahat ng galit na naramdaman ko noon." aniya. "And it's done. Mica, I don't like you anymore. I like somebody else now. But, I still wish you were mine but I guess...we're not meant for each-other so that's why...I let you go." aniya at nakita ko pa na malapit na tumulo ang mga luha niya.

"You can be now happy together." aniya at ngumiti.

"Thank you Marky pero sana hindi mo nalang siya sinuntok.." aniko. "I'm really sorry. It's my fault, I lose my temper." aniya.

"Aww...Marky, nakapag-move on ka na din." ani Sydney. "Sige, aalis na ako. By the way, I love you Sydney." aniya at umalis.

"Yieee." pang-asar namin sakanya.

"Oh, and Mica..invite niyo ako sa wedding day niyo ha." aniya.

"Yieee." pang-asar nila.

Tumingin ako kay Jeremy at niyakap siya.

II

Nasa bahay ako ngayon ni Jeremy at gagamutin ko ang mga sugat niya.

"Let's go to my room." aniya at pumunta sa room niya. Siya mismo ang kumuha ng first-aid kit at inabot sa akin.

Then, I started healing his wounds.

Pagkatapos nun ay nilibot-libot ko ang room niya. Binuksan niya yung closet niya at may nakita akong pamilyar na jacket.

Wait...akin yun ah!

"Jeremy..akin 'yang jacket na 'yan diba?" aniko. "Saan? Ito?" aniya at tinuro ang jacket ko, tumango ako.

Kinuha niya ito at inabot sa akin. "Sorry. Palagi kong nakakalimutan ibigay sayo." aniya.

"Okay lang." aniko at ngumiti.

Humiga kaming dalawa sa kama niya at nag-usap.

The best feeling. Yung dating ang gulo-gulo ng buhay mo ngayon ay naayos na.

Muntik na akong magpakamatay dahil sa depresyon pero nagpapasalamat ako na hindi ko yung ginawa.

I thank God I found my motivation and inspiration. It's Jeremy, my family ang friends. Especially, God.

Buti nalang nilapitan ko si God noong may mga problema ako sa buhay ko. Buti nalang hindi ako madali gumive-up.

Sabi nga nila;

"Every path has obstacles but it is up to you to continue to smile and walk that path."

And I did continue to smile and walk that path.