The Badgirl

Chapter 42

Maandag 8:15

Ik loop de kantoor van de directeur binnen en ga zitten. Hij riep me via die microfoon, ik vraag me af wat ik dit keer heb gedaan.

'Goedemorgen Bella, of mag ik je Lexi noemen?'

'Wat jij wilt' zeg ik ongeïnteresseerd.

'Goed Lexi, er komt vandaag een nieuwe leerling op school en jij moet die gene rondleiden'

Ik zucht 'uit de 1000 kinderen op deze school moet u mij kiezen?'

'Ja inderdaad, jij leek me het beste'

Ik zucht weer en zeg 'goed, wanneer moet ik die gene gaan rondleiden?'

'Om 11:00, daarna kunnen jullie gelijk van de pauze genieten'

Ik knik en sta op, om 11:50 heb ik namelijk pauze.

'Doei' zegt hij.

Ik zeg niks terug en loop zijn kantoor uit.

Ugh moet ik iemand gaan rondleiden, super! Ik hoop maar dat het een aardige meisje is.

-

Ik loop naar de balie toe en zie iemand met de conciërge staan praten. Dit is waarschijnlijk de nieuwe leerling. En raad eens, het is een jongen.....................................

Hij draait zich om en meteen valt zijn blik op mij.

'Jij moet de nieuwe zeker zijn?' vraag ik.

Hij knikt 'en jij moet zeker de enige echte Lexi Daniels zijn' zegt hij met een grijns en scant mijn lichaam. Dat is zo irritant, just don't look at me like that.

'Nee, ik ben de dochter van de kerstman' zeg en steek mijn hand uit.

'Ha ha' zegt hij.

-

'En dat was het' zeg ik, we staan nu in de aula. Trouwens, zijn naam is Mason en hij is 19 jaar.

Hij knikt en staart me aan, na een tijdje komt er een grijns op zijn gezicht die ik maar al te graag eraf wil slaan.

Hij loopt steeds dichter naar me toe en ik loop steeds meer naar achter tot ik tegen de muur aanloop, shit.

Ik weet echt niet wtf hij probeert te doen, maar ik heb een vriend.

Hij zet zijn linker hand naast mijn hoofd en met zijn rechterhand strijkt hij over mijn wang.

Pov Mason

Ik strijk met mijn rechterhand langs haar wang, het enige wat ik in haar ogen zie is vuur, wat haar nog mooier maakt.

Pov Samuel

De bel gaat en mijn vrienden en ik lopen pratend naar de aula. Wanneer we de aula in lopen is het nog niet zo erg druk.

Aiden tikt mijn aan en ik kijk hem vragend aan, hij knikt naar twee mensen die tegen een muur aan staan, eigenlijk staat er een jongen tegen iemand aan die tegen de muur aangedrukt is, en die iemand lijkt op Lexi.

Zonder erbij na te denken loop ik naar die twee toe en trek de onbekende jongen weg.

Pov Lexi

Mason wordt bij me weggetrokken door... Door Samuel! Fuck, hopelijk heeft hij geen foute gedachtes van daarnet.

Samuel geeft Mason een rake vuist in zijn gezicht, daar gaan we.

Een hele bloedbad later zijn de twee uit elkaar gehaald. Snel loop ik naar Samuel toe, zijn neus bloed en zijn rechterwang is helemaal rood.

En Mason? Daar zullen we maar niet over beginnen, hij ziet er halfdood uit.

'Gaat het?' vraag ik en strijk zachtjes over zijn wang.

Hij trekt een pijnlijke blik, oeps dat had ik niet moeten doen.

Hij pakt mijn hand vast en zegt 'praat niet meer tegen me' en loopt weg, meteen loopt Ashley grijnzend achter hem aan, bitch.

Dit is echt allemaal Mason zijn schuld.

-

Ik loop de lift van mijn vader zijn gebouw in. Samuel negeert me al de hele tijd, tijdens de les gaf hij me ook geen blik en raad eens wie er in de pauze helemaal in hem ging, Ashley. Maar hij duwde haar steeds weg.

Ik klop op de deur van mijn vader zijn kantoor en wanneer ik 'binnen' hoor loop ik naar binnen. Binnen zie ik Samuel bij mijn vader zijn bureau staan.

'Ik ga maar eens' zegt Samuel en loopt langs me heen.

'Nee Samuel, wacht!' roep ik en loop hem snel achterna, ik ben net snel genoeg om de lift in te stappen.

Hij zucht en zegt 'Lexi, ik hoef het niet te horen'

'Alsjeblieft luister nou eens even'

'Ik hoef niks te horen, jullie stonden gezellig te zoenen, blijkbaar ben ik niet goed genoeg voor je'

Ik kijk hem aan en zie verdriet en haat in zijn ogen.

'We hebbe-' voordat ik mijn zin kon afmaken gingen de lift deuren open en stapt iemand de lift in en die iemand is... Cole?

'Bella?' hij komt naar me toe, maar Samuel trekt me achter zijn rug en gaat beschermend voor me staan.

Is hij toch niet meer boos op me?

'Jij hebt niks tegen haar te zeggen vriend' zegt Samuel.

Cole zucht en wilt praten, maar de lift deuren gaan open en meteen trekt Samuel me via mijn hand mee.

Voor de mensen die het zijn vergeten, Cole had me bijna verkracht, maar Samuel was net genoeg op tijd en sloeg hem.

Zodra we buiten zijn laat Samuel mijn hand los en loopt naar zijn auto.

'Samuel, wacht!' roep ik.

Natuurlijk luistert hij niet en hoe eigenwijs ik ook ben stap ik zijn auto in.

Hij zucht en doet zijn gordel om.

'Ik ga je blijven stalken totdat je hebt geluisterd'

Samuel zegt niks en rijd weg.

'Ik moest hem rondleiden van de directeur en toen we klaar waren-'

'Wou je even zijn lippen proeven' maakt Samuel mijn zin af.

'Nee wtf? Laat me nou eens uitpraten' zeg ik.

Hij zucht en zegt 'goed, praat maar'

'Toen ik klaar was met de rondleiding liep hij dichter naar me toe en ik liep steeds naar achter, zoals jij altijd bij mij deed' er komt een kleine grijns op zijn gezicht, waardoor ik een lach op mijn gezicht krijg.

'Hij ging met zijn hand over mijn gezicht en ik stond op het punt hem uit te schelden, maar toen kwam mijn knappe vriend en sloeg hem' zeg ik met een glimlach.

Hij lacht en zegt 'stop maar weer met slijmen'

Ik lach ook en vraag 'is het weer goed tussen ons?'

Hij kijkt mij voor één seconde aan en kijkt dan weer voor zich, terwijl hij een lach op zijn gezicht probeert te voorkomen.

Ik lach en geef hem kusjes op zijn wang en ga verder op zijn mond. Hij lacht en zegt 'rustig ik moet me richten op de weg'

-

Hij duwt me op zijn bed en komt boven me hangen. Hij kijkt me aan en lacht.

'Wat lach je nou' zeg ik plagerig.

'Ik kan gewoon niet geloven dat je de mijne bent'

__________
Ik heb niet zoveel inspiratie ),: ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden (: - 1098 woorden

En als jullie iets leuks weten voor in het verhaal, tell me, misschien ga ik jouw ideeën gebruiken (: