Come Here °~Harry Styles~°

Hoofdstuk 9

Tijd om naar huis te gaan, hét fijnste moment van de dag. Want dan wist je dat je vrij was, alles kon doen wat je maar wilde en juist ook weer niet. En nu was dat geweldige moment. De bel was gegaan en in het fietsenhok stond ik op Emma te wachten. Dat ik was ook zo níet snel. Even later kwam ze druk pratend met Lize de school uit. Ik beet op mijn lip. Cool, blijf rustig. Je mag huis. Ik keek op mijn horloge. Kwart over 2, ik had serieus een kwartier gewacht?! Ik had nu al thuis kunnen zijn. Geweldig. 'Hey!' Zei Emma vrolijk en keek me zeer geheimzinnig aan. Ik fronsde. 'Eemh hallo?' Zei ik. Emma lachte, gooide haar spullen in haar mand en stapte toen op haar fiets. We konden -finaly- gaan. Op de fiets kletste we gezellig, maar Emma bleef raar en geheimzinnig doen.
'Je kan opzich ook wel vertellen wat er is hoor, dat vind ik echt niet erg.' Emma lachte.
'Kan je een geheim bewaren?' Ik knikte snel, en werd een beetje nieuwsschierig.
'Mooi, ik ook.' Zei Emma en trapte flink door.
'Ja hoor.' Zei ik teleurgesteld. Maar Emma vond het allemaal wel grappig.
'Hé, weet je nog? Vandaag heb ik mijn eerste karateles. Cool hè?' Zei Emma vrolijk. Ik knikte.
'Ja, echt leuk!' Emma knikte opgewonden. 'Misschien zijn er wel heel knappe, gespierde jongens ofzo.' Ik schudde mijn hoofd.
'Nee, dankje feestelijk. Ik heb het niet zo op sterke mannen. En trouwens, als je ruzie krijgt ben je de pineut.' Emma knikte.
'Ja, das wel waar. Hmm, weet je misschien is iemand anders wel de ware voor mij.'
'Nou, wie weet. Misschien wel ja. Maar misschien is het ook slim om, zeg maar, eerst even te kijken. Hoe het daar gaat enzo.' Weer knikte Emma.
'Hmm, daar heb je wel een punt, ja.' Ik maakte een coole hairflip.
'I know, everytimee.' We fiesten even door e  ik genoot van de zon op mijn huid.
'Je bent bijna jarig, toch?' Vroeg Emma opeens. Ik fronste mijn wenkbrauwen. 'Hoezo? Je weet toch prima wanneer ik jarig ben. Al 14 jaar ben ik op de zelfde datum jarig, dus wat wil je nou?' Zei ik. Emma rolde met haar ogen.
'Dat meen je niet. En sorry hoor, voor zo'n domme vraag.' Ik zuchtte omdat ik geen zin had in zo'n zinloze diskussie. We mochten naar huis, dus please niet zo'n drama. De rest van de rit zwegen we.
'Doei.' Zei ik tegen haar toen ik onze oprit opreed. 'Ja, doeii.' Zei Emma. Ze probeerde nog vrolijk te doen, maar ik reageerde niet meer.

'Hello!' Riep ik toen ik binnen kwam.
'Hey, Lynn. Hoe was het?' Vroeg mama. Ik haalde mijn schouders op en riste mijn jas los.
'Prima.' Mama schonk de thee in en ik liep naar de gang om mijn jas op te hangen.
'Zeg,' zei mama toen ik terug kwam, 'gaan we nog wat doen?' Ik trok mijn wenkbrauwen op.
'Wat bedoel je?' Ik ging aan tafel zitten en mama schoof mijn thee naar me toe.
'Nou, winkelen ofzo. Toch leuk om baby kleertjes te kopen?' Zei ze enthausiast. Ik zuchtte, ik had echt geen zin. Iedereen zou zo gaan kijken en wijzen, nee. Daar was ik absoluut niet dol op. Maar aan de andere kant, als ik nou een wijde jas aan deed ofzo, dan zag hopelijk niemand het. Ik knikte toch maar.
'Ja, gezellig.' Ik kon het niet helpen dat het toch een beetje mat klonk. Mama had niks door.
'Perfect! Nou, hup. Drink je thee op, ik pak mijn tas. Waar wil je heen?' Ik rolde met mijn ogen. 'Maakt niks uit.' Mama haaste zich weg en ik dronk mijn -nog veel te hete- thee op.

Uit eindelijk gingen we gewoon naar ons dorp. Dat was lekker dichtbij en dus hadden we langer de tijd om te winkelen. 'Laten we eerst naar de Jola gaan. Daar hebben ze zulke schattige dingen!' Zei mama. Ik knikte, mam zou het wel weten, zij had tenslotte al twee kinderen. En ook al bijna een kleinkind. We liepen de Jola in. Er stond One Direction op. Gelijk zat ik in hogere sferen.

You're insecure
Don't know what for
You're turning heads when you walk through the door
Don't need make-up, to cover up
Being the way that you are is enough

Everyone else in the room can see it
Everyone else but you

Baby you light up my world like nobody else
The way that you flip your hair gets me overwhelmed
But when you smile at the ground it ain't hard to tell
You don't know, oh oh
You don't know you're beautiful
If only you saw what I can see
You'll understand why I want you so desperately
Right now I'm looking at you and I can't believe
You don't know, oh oh
You don't know you're beautiful, oh oh
That's what makes you beautiful

So come on, you got it wrong
To prove I'm right, I put it in a song
I don't know why, you're being shy
And turn away when I look into your eye eye eyes

Everyone else in the room can see it
Everyone else but you

Baby you light up my world like nobody else
The way that you flip your hair gets me overwhelmed
But when you smile at the ground it ain't hard to tell
You don't know, oh oh
You don't know you're beautiful
If only you saw what I can see
You'll understand why I want you so desperately
Right now I'm looking at you and I can't believe
You don't know, oh oh
You don't know you're beautiful, oh oh
That's what makes you beautiful

Baby you light up my world like nobody else
The way that you flip your hair gets me overwhelmed
But when you smile at the ground it ain't hard to tell
You don't know, oh oh
You don't know you're beautiful

Baby you light up my world like nobody else
The way that you flip your hair gets me overwhelmed
But when you smile at the ground it ain't hard to tell
You don't know, oh oh
You don't know you're beautiful
If only you saw what I can see
You'll understand why I want you so desperately
Right now I'm looking at you and I can't believe
You don't know, oh oh
You don't know you're beautiful, oh oh
You don't know you're beautiful, oh oh
That's what makes you beautiful

Ik stond lekker te playbacken en mijn moeder draaide met haar ogen.
'Lynn, kap. We zijn hier om te winkelen. Iedereen kijkt ons echt raar aan.' Ik keek om me heen. Ja, overal stonden mensen met gefronsde wenkbrauwen te kijken. Oeps. Ik boog mijn hoofd en vluchtte naar de baby afdeling. Daar was ik mijn hele ondergang al weer vergeten toen ik al die kleertjes zag. Zo schattig!!
Mama had zichzelf ook verloren in  al die kleertjes. 'Lynn, kijk dan! Nee, moet je deze zien! Dit is toch scháttig?! Dit moet je hebben!' Ik ging maar snel naar haar toe, voor ze nog harder ging schreeuwen. Mama duwde allerlei kleertjes in mijn armen. Ik stond daar maar een beetje onhandig met die kleertjes. Mama was laaiend enthausiast. En waar je mee omgaat, word je mee besmet. En nu dus ook, ik had opeens schijt aan alles en boog met evenveel enthausiasme over de kleertjes. Lichtroze, kanten jurkjes. Babyblauwe broekjes. Stoere vestjes, tot mutsjes met strikken. Ik leek wel bezeten. En opeens kon ik niet wachten tot míjn kindje al die kleertjes aan hadden.

Ellooo,
Jep, veel te blij weer. Ik was dus weer aan het schrijven en ik had vibes, niet goed meer. Schrijfvibes, bedoel ik. Alles draait om verhalen bij mij en in m'n hoofd zitten gwn te veel verhalen. Wat ik dus wil zeggen is dat ik eigenlijk helemaal niet blij ben en alleen maar wil janken, aan gezien ik net heb ontdekt dat mijn Ware Liefde een vriendin heeft 💔.
Dus die chocola is van harte welkom.
Maar mijn bestie is zo lief om me flink te steunen. Nou, genoeg erover, ik lig alweer te snotteren.
Xx make_remember