Come Here °~Harry Styles~°

Hoofdstuk 18

We waren al minstens tien minuten met de les bezig, toen eindelijk de deur werd open getrokken en een hijgende en blozende Emma en David voor de deur stonden. Gelijk keek ik Emma aan. Haar ogen glansde en ze zag er blij uit.
Waarom zei je niks? Maar ik ben zooo trots op jou! Zeiden mijn ogen.
Maar toen vielen mijn ogen op iets totaal belangrijkers. Mijn mond viel open. David en Emma stonden hand in hand!
'Sorry,' zei David, 'maar zouden we nog heel alsublieft binnen mogen komen?' Emma bloosde en Jeweel lachtte.
'Wat dacht je dan? Dat we zonder jullie zouden gaan beginnen? Echt niet!' Ze gaf David en Emma een dikke knipoog en snel liep Emma naar haar tafeltje. Verlegen ging ze zitten. De klas barste los.
'En, hoe was het?'
'Kan hij goed zoenen?'
'Wat hebben jullie gedaan?'
'Waarom zijn jullie zo laat?'
Maar ik zei niks een keek naar Emma die snel de boeken uit haar tas pakte. David liep langs haar en gaf haar een knipoogje. 'Em!' Siste ik. Emma draaide zich om zodat ze recht tegen over me zat.
'Hoe was het?' Opeens was Emma helemaal niet verlegen meer en keek me met sprankelende ogen aan.
'Tja, dat zou je wel willen weten hè?' Zei ze en lachtte vrolijk.
'Ik zou wel meer dingen eerder willen weten.' Zei ik, maar sloeg toen geschrokken een hand voor mijn mond. Emma reageerde niet en pakte rustig haar boeken.
'Straks hoor je alles.'

De bel was nog maar amper gegaan of ik sleurde Emma van haar stoel. 'Vertel!' Eiste ik. Emma giechelde. 'Wat denk je zelf?' Niet begrijpend keek ik Emma aan. 'Hoe het was.' Siste ze. 'Oow. Leuk. Gaaf. Super. Lekker?' Emma maakte een gekke sprong op de gang en stak van blijheid haar tong uit. 'Eemh, Em. Ik weet niet of het de bedoeling dat David nu al het achterste van je keel ziet.' Zei ik en trok haar snel naast me.
'Huh, wat bedoel je?' Ik rolde met mijn ogen. 'Dat hij heeeel erg staat te loeren en nu heel hard lacht. En nu weg loopt. Samen met Sam.' Emma sloeg haar hand voor haar mond. 'Oeps.' Ik haalde mijn schouders. 'Ach, zo heel erg is het ook niet. Hij moet natuurlijk wel weten waar hij aan begint.' Emma porde me in mijn zij.
'Dat wist hij toch al, we zijn toch gewoon vrienden?'
'Precies, precies. En nu vertellen!' Emma straalde.
'Ik schrok me echt me helemaal lam toen hij het vroeg! Ik had het nooit verwacht, ik dacht het een grap was ofzo. Maar daar was je zelf bij. We gingen naar beneden en hij hielp me in mijn jas.' Ik slaakte een gilletje. 'O my dier, dat is zooo lief!' Emma knikte. 'Ja, I know. En hij droeg ook mijn tas en hielp me op de scooter en van die klootzak moest ik persé zijn helm op omdat hij bang was dat ik zou vallen ofzo. En toen gingen we rijden, en het was heeel cool en ik had hem bij zijn middel beet en we waren echt super snel en toen ging Dave ijs bestellen en ik ging een plekje zoeken.' Intussen waren we al naar buiten gelopen en bonden we onze tassen op onze fietsen. 'Het was echt een super groot ijsje en Dave had dezelfde alleen dan vanillesmaak. En we hebben heel lang gekletst.'
We stapten op en fiesten al pratend het schoolplein af. Sam stond nog bij het hek met Marly en Lize te praten en toeterde. Ik maakte een onderkin en zwaaide. Sam schudde wijs zijn hoofd en maakte ook snel een onderkin toen Marly en Lize niet keken.

'Emma! Hier komen!' Gilde Lize toen ze ons zag. 'Oeps.' Zei Emma en keek me vragend aan. Toen ik mijn schouders op haalde, remde we en kwamen erbij staan. 'Hey.' Zei Emma en gooide haar losse haar over haar schouder. 'O MY DIER! Ik ben zo blij voor je! Gelijk toen je zei dat je Dave leuk vind, wist ik al gelijk dat jullie perfect bij elkaar passen.' Ik zag Emma's wangen kleurden en vanuit haar ooghoeken naar mij kijken, maar ik keek niet naar haar.

Sam sloeg zijn arm om mij heen. 'Wow, ik heb je gemist, Lynnie. Was leuk in de pauze.' Hij knipoogde. Ik trok mijn neus op en antwoordje. 'Nou en of. Snel weer doen! Maar daar twijfel ik geen moment over.' Sam grinnikte. 'Ik ben het volledig met je eens.'
Lize stond allemaal aan Emma's arm te trekken en zelfs de rustige Marly had grote ogen van spanning. 'Het komt er op neer dat het ontzettend gezellig was, maar Dave zei niks over een tweede keer.' Hoorde ik Emma zeggen. 'O meid. Dat komt helemaal goed, joh.' Zei Lize en trok Emma in een onhandige we-hebben-allebei-een-fiets-vast-wow-dit-is-heel-onhandig-knuffel. Al snel lieten ze los en ik kletste wat met Sam, die bijna op me neer keek.

Sam was met zijn 1.85 niet bepaald klein te noemen. Hij was breed in de schouders, sporte twee keer in de week en had blond warrig haar. Bovendien was hij knap en gewild met zijn scheve lachtjes, stiekeme knipoogjes en grote bruine ogen. Niet zo heel gek dus dat een groot aantal meiden elke nacht van hem droomde.

'Juist. Wij gaan naar huis.' Zei ik en maakte me los. 'Emma!' Tetterde ik. 'Jaha  ik kom wel. Ik sta gewoon naast je hoor.' Ze stapte op en fieste weg. Ik deed er natuurlijk wat langer over.
'Psst, Sam. Jij hoort David uit en als hij het leuk vond, zorg dat die d'r nog een keer vraagt.' Siste ik tegen Sam en fieste toen ook weg. Emma fieste zo sloom dat ze bijna om viel.

'Joehoee, we kunnen!' Riep ik uitgelaten en trapte haar met een rotvaartje voorbij. Emma grinnikte en fieste binnen een paar tellen weer naast me. 'Ga vooral verder met vertellen.' Moedigde ik haar aan. 'Waar was ik ook al weer?' Vroeg ze. 'Bij dat jij een plekje had opgezocht en dat jullie kletsten.' Hielp ik haar. 'O ja. Nou en toen moest ik gapen en toen zag ik dat we te laat waren, dus ik was in dikke paniek enzo. En Dave deed heel rustig, pakte mijn hand en hielp me weer op zijn scooter en hij reed heel snel omdat hij wist hoe stom ik het vond. En het sloeg helemaal nergens op, maar ik werd helemaal gek!' Bekende Emma. Ik knikte, dat kon ik me wel een beetje voorstellen.

'Sam en ik gingen jullie uitzwaaien.' Bekende ik. 'Maar Sam vroeg het op precies dezelfde toon als David bij jou had gedaan, dus ik schrok me kapot. Maar dat was gelukkig niet. En toen gingen we heel snel rennen naar het trappenhuis en toen zagen we dat David jou op de scooter hielp enzo. Ik smelte echt. Zoo mooi. Weet je,' ik keek Emma verlegen aan, 'toen ik jou en David zo zag gaan en doen enzo bedacht ik me dat liefde wél mooi kan zijn.'
Ik slikte en ik wist dat ik het vrolijke moment had verpest. 'Sorry.' Fluisterde ik. Emma kneep even in mijn arm. 'Geeft niks. Ik ben blij dat ik je heb mogen helpen.' Ze bloosde en keek snel weg. Het bleef even stil.

'Maar nog even over morgen.' Zei Emma. 'Gaan jullie echt ergens eten of iets? Ik bedoel ik moet alleen de goede kleur ballonnen opblazen en de rest hebben we van te voren toch al klaar gezet?' Ik knikte. 'Dat is wel waar. En ik denk toch niet dat ik heel veel kan eten. Aaah! Ik heb er zo veel zin in! Weet je hoe raar het is?' Gilde ik. Emma schudde lachend haar hoofd. 'Nope. I really don't know.' Ik stak mijn tong uit.
'Nee, gelukkig niet. Maar je snapt best wat ik bedoel.' Emma grinnikte. 'Zekertjes te weten.' Ik rolde met mijn ogen en we fietsen verder naar huis.

Aaaah, dit verhaal is zoo langdradig
Sorry!!!
Xx

Ps: ik weet dat je niet zo 'O My Dier' schrijft, maar ik wil niet vloeken🤗