Come Here °~Harry Styles~°

Hoofdstuk 10

Mama en ik leken wel gestoord. Nee, dat was het niet. Het leek uit de verte op een moeder dochter uitje, die samen een cadeautje zochten voor hun pas geboren buurmeisje. Of buurjongen, kan natuurlijk ook. Maar als je dan wat dichterbij kwam, zag je dat dat niet het geval was. En als je nog dichter bij kwam, zag je een lichte opbolling onder de jas van dat jonge meisje daar.
En dat was precies wat zo veel mensen deden en ontdekt hadden. Oma's fluisterde en tuitten hun lippen om daarna hun grijze knotjes heen en weer te schudden. En jonge, aanstaande moeders knikte lief en draaiden zich dan maar snel weer naar het rek met kleding. Mama negeerde iedereen voor de rest ook, en ik probeerde in haar voetstappen te treden. Dat probeerden natuurlijk alle een goeie dochters. Met de melodie van 'What makes you beautiful' in mijn hoofd, speurde ik verder. Roze truitjes. Kanten mutsjes, stoere mini schoentjes. Het gaat niet goed als je mij in zo'n winkel zette, want dan wilde ik alles. ALLES. En dat was natuurlijk strikt onnodig. Babykleertjes uberhoud nu al kopen, was complete onzin.

Ik begon toch maar weer te neuriën. Dat liedje was gewoon goed.
(En oud, maar who cares)
De inhoud op mijn armen werd groter en de stapel steeds hoger. En dan had ik het nog niet eens over mama, die sloeg volledig door. Maar wedden dat er bij de kassa toch alles weer afviel, op een of twee dingentjes na dan. Het duurde nog te lang of het was te schattig. Nee, we konden het absoluut niet mee nemen. Waarschijnlijk bedacht ze toen pas dat het onzin was om nu al kleertjes te kopen. Ik bukte me, de stapel kleertjes op mijn arm, en pakte uit het onderste rek een uber schattig spijkerbroekje. 'Mam! Kijk nou!' Riep ik voor ik opstond. Het licht was opeens deels weg omdat er iets voor ging staan. Iemand voor ging staan. Eerst dacht ik dat het mama was, maar toen besefte ik me, dag mama allang gebukt zou hebben en rare kreetjes gemaakt hebben. Dus ik keek op. Een groepje jongens van rond de 16 stonden voor mij. Als drie lange torens torende ze boven mij uit. Ik klemde mijn kleertjes strakker tegen me aan. Juist, en nu? Ik keek ze een voor een aan. 'Mam, kijk nou.' Interpeteerde de voorste jongen mij met een hoog stemmetje. Ik voelde me boos worden en kwam overeind. 'Sorry, ken ik jou ergens van? Nee, precies. Opdonderen dus.' De voorste jongen grijnsde scheef. 'Wat raar,' zei hij mysterieus, 'ik ken jou namelijk wel ergens van...' Mijn ogen vernauwden zich. Kak, ik hun ook. Dit waren dezelfde jongens als toen bij de snackbar. 'Tjonge, heb je daar zo van genoten dat je me nog een keer wilde opzoeken?' Snauwde ik. Een ander lachte honend. 'Wij zochten jou niet op hoor. Niemand zou dat doen. Zwangere meisjes opzoeken. Pff.' De laatste had niet eens het lef om wat te zeggen, maar om te bewijzen dat hij er toch was, gaf hij z'n vriend toch maar een box. Want ja, cool. 'Bah, wat ontzettend jammer, maar ik heb het druk, ik moet er van door.' Zei ik, en probeerde op een Mean Girl manier de jongens aan de kant te zetten door met mijn handen zo'n elegant duwtje te geven. Waarna ik ze natuurlijk zo weg zou duwen en heupwiegend er tussen dolr zou lopen.
Nou, ik weet niet hóe ze dat ik films doen, maar bij mij werkte het niet. Absoluut niet, zelfs. De voorste jongen -die felgroene ogen had- waar ik dus tegen aan had geduwd, week nog geen eens één stukje naar achter. Hij boog zich alleen iets naar achter, waardoor ik dacht dat mijn missie was geslaagd en naar voren liep. Maar GreenEye, boog weer terug. En ik, met mijn stomme kop had het natuurlijk niet door, en botste tegen hem op. Gelukkig was hij wel zo attent om snel zijn armen om mijn middel te slaan, aan gezien ik anders zou vallen. Maar dan had je het ook wel weer gehad.

Zoals in films altijd gebeurd
Ik probeerde hem weg te duwen, maar ik was met mijn hoofd bij totaal andere zaken, zoals zijn prachtig, groene ogen bijvoorbeeld, dan te kijken of hij daadwerkelijk wel opzij ging. En dus botste ik volhard tegen hem aan. Automatisch sloeg hij zijn armen om mijn middel, en ik leunde nog tegen zijn gespierde borstkas aan. Hmm, die borstkas was perfect, voor mij gemaakt gewoon... Spetter tilde met zijn hand mijn kin op en keek me diep in mijn ogen. Zijn hand bleef liggen op mijn wang
'Wow.' Fluisterde ik ademloos
'Kijk uit waar je loopt, bae.' Fluisterde hij zwoel.
Zijn hoofd kwam nog dichterbij en ik kon alleen maar met open mond naar hem kijken. Verdrinken in zijn oceaangroene ogen en verrukt zijn geur opsnuiven, waar aan ik nu al veslaafd was geraakt. Zijn mond kwam dichter bij en toen....

〰️✴〰️✴〰️✴〰️✴〰️✴
Bzzzzzzzzzzzt. Wakker worden.

Reality
Ik snoof absoluut niet zijn geur op en verdronk absoluut níet in zijn ogen. Hoewel ze wel prachtig...

Kap, Lynn. Verdikkie.

Het enige wat wel klopte uit die hele Hollywood scene, was dat hij me nog steeds bij mijn middel vast hield. Ik stond strak tegen hem aangedrukt.
Ik begon een klein beetje in paniek te raken omdat ik geen kant opkon en niet heel erg op zulk soort jongens gesteld was. Ik had tenslotte al genoeg drama mee gemaakt met zo'n vent. 'Hmm, gezellig zo hè?' Zei GreenEye fluisterend in mijn oor. Ik rilde. Nou, niet bepaald. 'Vervelend dat we daar net weer iets anders over denken.' Zei ik en probeerde me subtiel los te maken.
Ik wist niet wat het precies was, dat ik niet subtiel genoeg was óf dat hij alles gelijk doorhad, maar ik kreeg me onmogelijk uit zijn greep, die alleen maar strakker werd. Ik begon sneller te ademen. Herrinderen kwamen boven.

Zijn handen op mijn lijf.
Zijn greep waar ik onmogelijk uit kon weg komen.
Zijn enge stem in mijn oor.

'Laat me los.' Zei ik. Ik begon een beetje te trillen, net als mijn stem trouwens toen ik weer zei dat hij me los moest laten. GreenEye had het door en grijsde scheef.
Wat ik nu nog het ergste vond was, dat dat lachtje niet zo lelijk was. Helemaal niet, zelfs. Hij trok me nóg dicher tegen zich aan zodat ik zijn lachtje vergat. Dit wilde ik niet! Dit wilde ik absoluut niet! Een keer was meer dan voldoende voor de rest van je leven om ongewenst aangeraakt te worden. 'Laat. Me. Los.' Zei ik sissend. Het resutaat was niet helemaal wat ik gehoopt had, want los liet hij me niet.
'NU IS HET KLAAR. LAAT HAAR LOS, JE HEBT HAAR BEST GEHOORD!'

Eyyy
1000x sorry voor dit inmens saaie en korte hoofdstukje. Maar ja ik heb tentamenweek en moet officieel leren. Maar dan ligt je telefoon naast je, met wattpad erop...
Je snapt me.
Nou, misschien ik nu toch maar even leren, volgende hoofdstukje is leukkkk💕
Xx make_remember