Come Here °~Harry Styles~°

Hoofdstuk 12

Kijk nou dat lachje van Harry😍😍
Misschien trouw ik wel gewoon met hem.

'Oké, ik moet je nog zooo veel vertellen. Waarom belde je gister nou zo laat, zo kon ik bijna niks vertellen.' Zei Emma de volgende ochtend. 'Sorry hoor.' Zei ik. 'Geeft niet. Maar waar ik het dus over wil hebben. Karate. Gister.' 'O jaaa!' Zei ik. 'Ja. Nou, ik kwam daar zo binnen. Vet leuk enzo. Ik allemaal zoeken huh hè huh, waar moet ik zijn enzo. Nou, achter de balie zat een heel aardig meisje, ze was echt mooi. Gaat het nu trouwens helemaal niet om. Dus zij wees mij aan waar ik moest zijn en ik kreeg van die kleren. Na dat ik me had omgekleed en die zaal binnen liep, moest ik serieus gelijk, gelijk op het bankje gaan zitten. Nou ja. Die trainer, of weet ik veel hoe zo iemand heet, ging wat uitleggen en daarna, hoppa, gelijk aan de slag iedereen. Ik stond daar echt met m'n mond open van wat. is. dit. Je weet wel. Nou oké. Halverwege had hij bedacht, oww. Nieuw iemand. Hallo. Dus mocht ik me gaan voorstellen. Ik had door echt zo'n indruk gemaakt!' 'Goeie of slechte?' 'Ja, daar hebben we het niet over. Stil nou, trouwens. Die trainer was echt eind 20 en heet Jorik. Hij is wel leukkk hoor. En ik had super veel geluk, want zoals ik al had voorspeld, ik mocht tegen een super knappe jongen. Hij is mijn maatje voor komende tijd. Tijmen heet tie. Hij is 18, blond warrig haar en intens bruine ogen. Zo mooi. En eigenlijk hebben we gewoon heel veel geklets enzo, en ondertussen ook wel wat gedaan, hoor. Geen zorgen. Ik heb hem trouwens ook over jou vertelt. Niet alles hoor. Privey is ok.' Ik humde maar wat. Typisch Emma weer, dit.
'Haha. Weet je wat trouwens ook echt vet grappig was?' Zei Emma weer. Ik schudde mijn hoofd. 'Vertel.'
'Ik kreeg dus gisteravond opeens een apje.' 'Eemh huh. Oké, grappig.' Zei ik.
'Nou niet persé, maar het was een onbekent nummer van een bekend persoon.' Zei ze.
'HEB JIJ HET NUMMER VAN HARRY?!' Gilde ik. Emma keek me gefronsd aan.
'Hoezo zou ik opeens zijn nummer hebben?' Pff, geen Harry, maar wiens nummer was het dan wel? Een onbekend nummer van een bekend persoon? Emma kende niemand. Kijk als Harry dat nou had dan kon het ook gewoon van Trump of Gigi Hadid zijn. Ow wacht, die van Gigi had die misschien al wel. Ze was tenslotte Zayns vriendin. En Zayn zat in One Direction. (Dat hoef ik jullie natuurlijk helemaal niet te vertellen).
'Maar van wie is het nummer nou?' Vroeg ik. Emma keek me geheimzinnig aan.
'Tja, dat kan ik heel helaas niet vertellen.' Ik keek haar boos aan.
'Goed, je weet dat ik niet zo heel groot fan ben van Lil Kleine of Bruno Mars, maar die nummers mag je nog steeds geven hoor.' Emma begon keihard te lachen.
'Nouu, nee. Ik ben niet zo'n zielige fan die voor kei veel geld hun nummers door verkoopt.'
'Niet dat jij fan bent.' Hielp ik haar even herrinderen.
'O nee? Wat dan? Een collega misschien?' Ik haalde mijn schouders op.
'Een luisteraar doe totaal geen fan is maar wel hun muziek luisterd zodat ze er toch een beetje bij hoort en One Direction toch wel een beetje oud is?' Emma keek me belegdigd aan.
'Noemde je One Direction nou oud?!' Ik zuchtte.
'Nee joh. Het is ochtend. Laat me.' Emma schudde onbegrijpend haar hoofd, als een echte Dramaqueen. Ik rolde met mijn ogen en trapte flink door, de wind vanmorgen was echt hard. Dat was ik helemaal niet meer gewend in de zomer.
'Ga je nog iets vertellen over dat 'onbekende telefoonnummer van een bekend persoon' ?' Vroeg ik. Emma keek me enthausiast aan. 'Ja!' Ze herstelde zich snel.
'Ik bedoel, nee. Dat gaat je helemaal niet aan.' Ze knipperde snel met haar ogen en ik maakte een flinke onderkin en zuchtte eens diep.
'Wow, en waarom dan wel niet?'
'Omdaaaat,' zei Emma uitgerekt, 'het jou niks aangaat. Of wacht, het gaat jou juist wel aan en daarom mag je het niet weten.' Geschrokken sloeg ze haar hand voor haar mond. 'Oeps, dat mocht ik helemaal niet zeggen.' Typisch Emma, dit.
'Prima, dan niet.' Zei ik. 'Maar mag ik wel weten wie die persoon is?'
'Neehee! Maar ik kan je één ding zeggen, je kent de persoon.'
'Jongen of meisje? Man of vrouw?' Vroeg ik.
Emma deed denkbeeldig haar mond op slot en gooide de denkbeeldige sleutel weg. Perfect.

Op school was het net als altijd. Eerst beginnen en dan een saai lesuur om na een uur weer naar de volgende te gaan. Vandaag was helaas geen uitzondering. Tijdens Nederlands keek onze docente zo teleurgesteld en boos tegelijk omdat we niet wisten hoe je een zin moest ontleden. De waarheid was meer dat iedereen sliep, letterlijk, of op zijn of haar armen lag en bíjna sliep. Gefrustreerd liep ze schreeuwend door het lokaal, maar niemand vond het de moeite waard om zijn of haar hoofd op te tillen. Toen eindelijk iemand zich overeind hees en zijn hand opstak wees ze met te veel enthausiasme hem aan. 'Ja Jennis! Vertel!' Gelijk zat ik recht op. Jennis, o my, denk om je reputatie. Maar Jennis lette niet op mij en keek onze docente verveeld aan toen hij zei. 'Eemh mag het raam open. Het is hier stikheet.' Nou inderdaad ja. En om de halve waarheid te voorkomen, jíj was heet. Nee oké, doe normaal Lynn. De vrouw keek Jennis teleurgesteld aan en zei tegen Xammie dat zij het raam open mocht doen. Met knipperende wimpers keek ze naar Jennis, maar die lag alweer met zijn hoofd op tafel. Waarschijnlijk vond hij het te vermoeiend om naar een pop met oogspasme te kijken. Ja, een pop was ze bijna wel. Haar make-up leek gewoon haar tweede huid. Haar perfecte huid, wel te verstaan. Ken je die Snapchatfilters? Zo'n egaal huidje en grote ogen. Nou, daar komen ze aan, wegens inspiratie van Xammie. Zelf zakte ik ook maar weer onderuit, Jennis deed namelijk precies hetzelfde. Wow, nu lijken we echt weerwolven ofzo, die alles samen doen en hebben. Nee, nee zó triest was het nu ook weer niet. Ik was zelf ook bijna in dromenland toen ik opeens een propje op mijn tafel kreeg. Ik fronsde en probeerde zo onopvallend overeind te gaan zitten. Ik opende het briefje wat helemaal verfrommeld was en las wat erop stond.