Come Here °~Harry Styles~°

Hoofdstuk 17

Oké, ik weet niet of jullie het leuk vinden, maar bij deze:

Pov. Emma
Ik was helemaal klaar met de jongens. Na eerst dat kinderachtige ge-ren om een broodje gingen ze nu even lief doen. Maar eigenlijk vond ik dat helemaal niet erg. David, die zo dicht bij stond en naar Lynn riep. 'Lynn, je moet hem niet gelijk vergeven, joh.' Ik had mijn hoofd maar weer op mijn armen gelegd zodat ik gewoon niet naar David kon kijken. Hij zag er veel te goed ui vandaag. Hij had leger groene hoodie aan, een zwarte skinnyjeans met geribbelde knieën en groene sneakers. Zijn donkere krullen hingen rommelig op en langs zijn hoofd. Zijn kaarsrechte, witte tanden grijnsde vrolijk naar Lynn. Ik voelde een klein steekje. 'Ik ben gewoon heel lief.' Kaatste Lynn terug en ging overeind zitten. Sam sloeg een arm om haar heen. 'Dat vind ik ook.' Nu werd het me iets te gortig. 'Oké, ga nou maar zitten, dan kunnen we beginnen.' Opeens stond David naast me. 'Aaw, voelt Emmy zich alleen?' Troetelde David. De raarste gedachten spookte door mijn hoofd. Over hoe lief hij Emmy zei of hoe leuk hij zou zijn met kinderen. De gedachtens werden erger toen David zijn arm om me heen sloeg. Even wist ik niet hoe moest ademen of uberhoud wat te doen. Maar toen ik besloten had om toch door te ademen omdat het geen goed moment was om hier te stikken, kregen mijn hersenen lucht en dook ik weg onder Davids arm. 'Nee, ga weg joh met je stinkbroodje.' Zei ik, mijn wangen waren vuurrood. 'Dat vind ik ook.' Zei de leraar. David grijnsde zo lief naar me dat ik nog roder werd. 'Inderdaad, nu effe gaan zitten.' Riep iedereen. Na het bidden draaide David zich om zodat hij ook aan mijn tafel zat. 'Zo, Em. Ik heb zo'n geniaal plan.' Ik trok mijn ene wenkbrauw op en keek hem aan. 'Just tell.' David grijnsde. 'Wij gaan zo saampjes naar de ijssallon.' Ik stike in mijn brood en begon luid te hoesten. Gebeurde dit echt? Vroeg David me nou mee?? Sam en Lynn keken elkaar veel belovend aan en David deed de sexy move door mij zwoel, nadenkend aan te kijkeen. Mijn wangen werden vuurrood. 'Nou, eemh. Haha, ik? Ow, eemh ijs?' David greep dramatisch mijn handen vast en keek mij diep aan. Mijn adem stokte in mijn keel. Mijn handen werden heerlijk warm door Davids grote handen. Ik fungoneerde maar voor de helft. Davids stem maakte me weer helder. 'Liefste Emma. Inderdaad. Ijs van de ijssallon.' Sam zat lachend naar ons te kijken, maar het kon me niks schelen. Knijp jezelf, sukkel. O wacht dat kon niet omdat David nog mijn handen vasthield. 'Kom nou Em, ze hebben daar het lekkerste Aardbeienijs.' Snel knikte ik, hij mocht niet denken dat niet wilde ofzo. 'Haha, oké dan.' Zei ik ongemakkelijk. Stel je voor dat hij niet meende? 'Yes!' Zei David hyper. Sam gaf hem een vaderlijk schouderklopje. Hmm, David moest anders wel erg goed kunnen toneelspelen. 'Lekker jongen.' Zei Sam. Lynn begon mijn arm fijn te knijpen en het deed zeer, maar het kon me niks schelen, zo verdoofd was ik. Voor dat de sfeer echt te uitgelaten werd vroeg Lynn, weer veel te bijdehand: 'wow, oké jongens. Ik snap dat het allemaal heel spannend en nieuw is enzo, maar eemh David, bedoel je dit als date of ben je gewoon heel hulpvaardig omdat je weet ik ik niet meer ik snel een ijsje kan halen.' Mijn wangen werden vuurrood. Ik moest Lynn echt slaan!
'Als dat date, duhu.' Zei David.
'Juist, dan is dat ook weer duidelijk.' Zei Lynn vrolijk. David keek gelijk op. 'Alleen als jij het wil natuurlijk.' Hij keek me met zijn mooie ogen aan. Maar Lynn reageerde alweer. 'Sukkel. Ze heeft toch 'ja' gezegt.' Snel gaf ik haar een flinke schop, maar ze trok zich en niks van aan en brulde naar de leraar: 'Hé, kunnen we nu alvast gaan danken, deze twee hebben zo een date!' Ze wees op ons. Ik had mijn hoofd van schaamte op tafel had gelegd, terwijl David juist trots de klas in keek en knikte. De leraar keek verrast. 'Wat leuk jongens! Nou vooruit dan.' Dat viel me nog alles mee. 'Bedankt meneer!' Riep David. 'De volgende les mag u met ons op de foto.' Ik grinnikte. David was echt gaar. Alsof iemand met ons op de foto wilde. De man lachtte en gelijk was de klas een grote chaos. Lynn zat me met open mond aan te kijken ik wist dat ze haar hoofd gek werd. Dat ze aan honderd en een dingen dacht. Voor ik iets tegen haar kon zeggen, stond David stond op, slingerde zijn rugzak op zijn rug en pakte mijn tas. Mijn hart klopte als een gek. 'Hartelijk bedankt voor jullie intense medeleven, maar wij willen graag vertrekken.' Brulde David door de klas. Met bonzend hart pakte ik mijn spullen. Hij wachtte tot ik mijn tas had ingepakt en greep me daarna bij mijn hand. Hij wist dat ik doodzenuwchtig was. 'Opzij, de prinses komt eraan!' De klas vormde zich twee rijen waar David en ik doorheen liepen. Iedereen klapte en joelde. David keek trots om zich heen, maar ik was zo opgewonden en zenuwachtig te gelijk dat ik niet normaal kon doen of denken. Hij hield mijn hand vast! Hij hield gewoon mijn hand vast! We liepen de trap af, de gang door en ik de gang pakten we onze zomerjassen. Het was zeer cliché en galant, maar David hielp me in mijn jas. 'Tjonge. Wat ben je goed met meiden, doe je dat vaker?' Ik voelde me een stuk vrijer nu niet iedereen erbij was. David knipoogde. 'Alleen voor jou.' Ik giechelde, maar ik herkende mijn eigen stem niet eens. 'Mooi zo, dat houden we dan maar zo.' Zei ik. David grijnsde, pakte onze tassen weer en opende de buitendeur, zodat ik voor kon gaan. 'Je blijft me wel verrassen, Dave.' Zei ik. David kneep een oog dicht tegen de zon. 'Dat houden we er ook maar even in.' Zei hij me na. We liepen naar zijn scooter en ik draalde er een beetje omheen terwijl David onze tassen opborg. 'Hier, doe mijn helm op.' Zei David en gaf me zijn helm. 'Eemh, nee echt niet.' Zei ik vast besloten. 'Hoezo niet?' Vroeg David. 'Een helm is super warm. Mijn haar gaat dan door de war en daarbij, hij is van jou en jij rijd.' David rolde met zijn ogen, greep mijn handen en trok me dicht naar zich toe. Ik keek hem gefronsd en licht hijgend aan. 'Wat doe je?'
'Je helm opzetten.' Zei hij droog. 'Ja maar..' Zei ik. 'Ik weet het Emmy. Je haar, hitte, blabla. Maar ik wil gewoon dat we geen ongelukken krijgen. En trouwens, mijn haar gaat net zo goed door de war en voor mij is het even heet. En klopt, hij is van mij, en ik geef hem aan jou. Het zou wel heel onfatsoenlijk zijn om dat af te wijzen.' Hij pakte voorzichtig mijn hoofd en deed zijn helm bij me op. 'Bah, ik zie er niet uit.' Klaagde ik met vuurrode wangen. David grijnsde. 'Valt wel mee hoor meid. Kom, ik help je achterop.' Voor ik het goed en wel door had, pakte hij me bij mijn heupen en tilde mij voorzichtig op zijn scooter. Met trillende handjes en bang kloppende hartjes keek ik David aan. Hij keek me lang en diep aan. Voor ik helemaal was verdronken in de chocomel-zee in zijn ogen, stapte David op en startte zijn scooter. 'Hou me goed vast.' Riep hij over zijn schouder. En toen was de echte ik terug. Het enthausiasme schoot door me heen. 'Kom helemaal goed.' Zei ik terug. David gaf gas en reed weg. Ik klemde me aan Davids rug vast, alsof ik bang was dat ik er af zou tetteren. Veel te snel waren we bij de bekende ijssallon. David remde hard en stapte af. Ik sprong ook met een sprongetje van dat ding af. Mijn wangen gloeiden. Het was zo cool! Ken je 'kort maaf krachtig'? Nou ik wed dat die verzinner van dat gezegte hetzelfde ritje had gehad als ik en dit zijn eerste woorden waren toen hij weer met beide benen op de grond stond. Ik pruste wat aan mijn helm, maar ik kreg hem met geen mogelijkheid af. Davids warme vingers kriebelde op mijn huid toen hij me hielp. 'Zo, we kunnen.' Zei David en pakte mijn hand alsof het de gewoonste zaak van de wereld was en liep naar binnen. Het voelde bijzonder prettig dat David me zo behandelde. Hij liet me in mijn eigen waarde en liet toch niet over zich heen lopen. Ookal wist ik dat natuurlijk allang door onze ellelange discussies in onze vriendengroep. 'Em, wat wil je?' Vroeg David en gaf een kneepje in mijn hand. 'Moet ik jou soms nog herrinderen hoe je mij uiteindelijk hebt mee gekregen?' Zei ik. David keek me nepgekwetst aan. 'Niet eens een klein beetje voor mij? Dus als Sam jou aardbeienijs had beloofd, was je ook mee gegaan?' Ik stak mijn tong uit. 'Niet zulke moeilijke vragen op een eerste date, meneer.' David grijnsde scheef, wat hem zó mooi maakte dat ik er met aan mond naar bleef kijken. 'Juist.' Zei David en schraapte zijn keel. Oeps, dat ongemakkelijk. 'Ga anders vast ergens zitten, dan ga ik bestellen.' Hij liet mijn hand los en liep naar binnen. Buiten zocht ik een leeg tafeltje op die in de schaduw stond en ging lekker zitten. Het was een prachtige dag, maar ik zag het amper. Ik was gewoon op date met Dave! Hoelang zou ik hier al over dromen? Al 21 weken, dat wist ik precies. Nadat ik erachter kwam durfde ik het niet gelijk tegen Lynn te zeggen, misschien vond ze het raar ofzo dat ik een van onze beste vrienden leuk vond. Dus hield ik het voor mezelf. Die week daarna werd Lynn verkracht en dacht ik er al helemaal niet aan om het Lynn te vertellen. Ook niet dat de gevoelens sterker werden toen ik zag hoe lief David voor Lynn bleef. Geen enkel verwijt of wat dan ook. Na dat alles had Lynn een enorme hekel aan mannen en jongens en alles wat ook maar met verkering, liefde of zoenen te maken had. Dat begreep ik best, maar vertellen was geen optie. Hoe zou Lynn het nou vinden dat ik op date was, terwijl ik haar nooit iets had vertelt, maar wel Marly en Lize in vertrouwen had genomen. Maar ja, dat zou ze toch nooit weten. 'Hello. Ben ik weer.' Zei David en zette een enorme aardbeienijscoupé voor me neer. Zelf had hij een vanilleijscoupé. 'Woww, Dave.' Zei ik. 'Hier maak je met erg gelukkig mee.' Hij grijnsde. 'Alles voor jou.' Ik slikte. 'Griebels, je klinkt nu echt als een gehoorzame dienaar.' 'En dat ben ik helemaal niet.' Vulde David mijn zin aan. We kletsten de hele tijd. Over prinsessen en dienaren. Over zomer en wintertijd. Over bontjassen of dat nu wel of niet kon en waarom ijs zo ontzettend lekker was. Ik had mijn ijs inmiddels op en lag onderuit gezakt op mijn stoel naar David te kijken. 'Aaw, mijn buik ontploft zo nog.' Zei ik. David gaf me een meelevende blik. 'I know your feelings.' Ik rolde met mijn ogen. 'Mocht je willen.' Ik rekte mijn armen uit en gaapte. Maar halverwege staakte ik mijn gaap en keek geschokt naar mijn horloge. Dit kon niet! Nee! Misschien klopte mijn horloge niet, ookal klopte die anders altijd. Of liep hij zomaar een uur voor. 'Wat is er?' Vroeg David bezorgd toen ik met nog half open mond naar mijn horloge staarde, die de seconden wegtikten. 'We zijn te laat. De bel is al gegaan. De les is al vijf minuten begonnen!' Ik voelde me plotseling zo stom. Die hele date kon me niks meer schelen. Ik was te laat! Wat moest iedereen nu wel niet denken? David wist hoe belangrijk op tijd komen voor me was en schoof meteen zijn stoel naar achter. 'Rustig Em, als we nu opschieten valt het wel mee.' Verdoofd stond ik op en liep als een zombie achter David aan naar de scooter. Voor ik kon opstappen, trok David me in een dikke knuffel. 'Sorry Em, dat we te laat zijn, maar ik regel wel wat. Het komt echt goed, geloof me nou maar. En niet te hard huilen want als ik het nu goed moet maken met aardbeienijs, zou je nog wel eens gaan kunnen kotsen.'
En daar had hij helemaal gelijk in.

David reed snel, maar niet onvoorzichtig. Maar toch klemde ik me stevig aan hem vast omdat ik toch wel een goed excuus had gevonden. Toen de wind door mijn haar wapperde en de zon mijn huid nog warmer maakte, viel die hele te laat melding van me af. Het was maar een melding en David zou het regelen. Het kwam goed en onze date was geweldig. We reden het schoolplein op en we stonden nog maar net stil of David tilde me al van zijn scooter, pakte onze tassen en mijn hand en sleurde me de school in. Nadat we onze jassen hadden uitgedaan, renden we als twee gekken over de gang naar het Engelse lokaal. David klopte op de deur en nog geen tel later stond Jeweel breed lachend in de deuropening. De klas joelde en Lynn keek me ontzettend trots en een heel klein beetje gekwetst aan. 'Sorry,' zei David, mijn hand niet loslatend, 'maar zouden we nog heel alsublieft binnen mogen komen?' Jeweel lachtte. 'Wat dacht je dan? Dat we zonder jullie zouden gaan beginnen? Echt niet!' Ze gaf me een dikke knipoog en blij liep ik naar mijn tafeltje. David had gelijk.
Alles kwam weer gewoon op zijn pootjes terecht.

Heyy
Ik hoop dat jullie Emily's pov. leuk vonden. Ik vond dat het wel eens tijd werd. Misschien vragen jullie je na 17 hoofdstukken wel af: waar is Harry?!!
Nou, die komt er absoluut aan!
Xx make_remember

Ps: veel te lang hoofdstukkie dit
#2359 woorden