Bir Bordo Berelinin Aşkı

7.Bölüm

Mücahit'den

Efsun ile parkda oturup sohbet ederken , birden kağıthelva satan bir çocuğu gördük. Efsun istar etsede hemen çocuğun yanına almaya gittim.

„naber ufaklık ?"
„iyilik abicim senden ?"
„bendende koçum.. senin okulun yokmu bu saatlerde çalışıyosun burda ?"
„varda abi..ama babam okuldan aldı beni işte."
„bak ben Askerim se-"
„vaaay abii gerçekten mii ?"
Küçük çocuk yüzünde sevinç dolu bir şakınlık ile lafımı böldü. Küçük bir kahkaha atıp geri cevap verdim.
„öyleyim aslanım. Bak sen bana istiyosan adresini ver , ben seni vaktim olduğunda görmeye gelicem hatta babanlada konuşcam..tamam mı ?"
„tamam abi vereyim.."

Çocuk ile devam konuşurken Efsuna bakmak için arkaya döndüm. Sonra gördüğüm şey ile şok oldum...
Tanımadığım serseri tipli bir adam Efsunun kolundan tutup rahatsız ediyordu. Mutluluğum yeri öfke ve korku ile değişti.

Efsuna zarar gelecek korkusu...

Bir an kendimi tutamayıp , kendimi ikisinin yanında buldum. Nasıl bir hızla geldiğimi bilmiyordum. O herifi oracıkta boğup öldürmek istiyordum.

Hemen adama bir yumruk geçirip onu yere serdim. Burnu ve dudağı kanıyordu..Sonra yakasından sıkıca tutup yine ayağa kaldırdım. Daha sonrasında benim bile aklım almadığı sözler söyledim...

„sen benim dokunmaya ,bırak dokunmayı bakmaya bile kıyamadığım kadına nasıl zarar verirsin lan !?"

Tam o an kalakaldım ve dediğim şeyin farkına vardım. Adamın yakasında ki elim gevşedi ve başım yavaşca Efsuna döndü. Efsun beni baya bir şaşkın ifadeyle izliyordu.
„abi nolur bırak ben kızı rahatsız
etmek istemedim ,özür dilerim abi bırak gidiyim !"
Yüzüm konuşan adama döndü ve ona cevap verdim.
„birdaha seni bır kızın , özellikle bu kızın yanında görmiycem !!"
Adam sadece hızla kafasını yukarı alaşağı salladı.
„Anladın mı lan !!??" Diye bağırdım
„A-Anladım abi..!"
„şimdi defol git , gözüm görmesin seni !" dedim ve adamı geri ittim.
Serseri koşar adım yanımızdan uzaklaştı ve görüşümden kayboldu.

Adamın gittiği tarafa doğru dondum. Yine söylediğim şey geldi aklıma.
Dediğim şey bir gerçekti... ben ona bakmaya kıyamıyordum... okadar masum ve temiz biriydi ki , zarar gelecek diye çok korkuyordum.

Yavaşça Efsuna döndüm. Beni hala şaşkınlıkla izliyordu. Yavaşça ona yaklaştım ve zarar gören kolunu hafifce elime aldım.
„iyimisin..?"
Hafif dolgun dudaklarında bir gülücük belirdi. Önce hiç birşey demedi. Sessizce gözlerime odaklandı
„iyiyim.. teşekkür ederim Mücahit. Beni yine ve yine kurtardın."
Bende dişlerimi göstererek gülümsedim.
„Bence biz en iyisi kağıt helvamızı yiyelim he , ne dersin ?"
„oluur.."

Küçük çoçuğu yanımıza çağırdım.
„sen bize iki tane kağıt helvası ver aslan parçası."
Çocuk elindeki sepetinden bitanesini bana uzattı.
„buyur abi.."
Diğerinide Efsuna.
„buda saana güzel ablam.."
Efsun sevecen bir ses ile
„teşekkür ederim yakışıklı , adın ne buarada ?" dedi ve çocuğun yanağından makas aldı.
„Efe benim adım abla."
Efenin eline 50 lira verdim ve
„Al bakalım efe , ama bunu kendine sakla tamam mı ?" diyip göz kırptım. Efenin gözleri sevinçten kocaman oldu.
„teşekkür ederim asker abiii !!"
„Mücahit abi de sen bana. Hadi bakalım , şimdide doğru eve bu saatlerde gezinme buralarda."
„Tamam Mücahit abicim , iyi geceler ikinizde , afiyet olsun"
Efsunla ikimiz minik çocuğa iyi geceler diledik ve gidişini izledik.