I Found You Again|| 5sos Calum Hood

nineteen

Kaya pov

Luke komt binnen. Ik sluit de deur en loop terug naar de kamer. Luke volgt mij en gaat zitten op de bank. "Wat wil je drinken?", vraag ik. "Cola?", vraagt hij. Ik loop naar de keuken en schenk een glas cola in.

Ik ga terug zitten en doe de televisie uit. "Euhm ja. We wilde het contact echt niet verbreken. Vooral Calum niet. Het is nu al een paar weken verder en hij ligt elke dag in zijn bed en komt er af en toe uit om wat te eten of als we hem roepen. Het spijt ons echt. Het management wilde dat jullie uit elkaar gingen. Hij niet. En we wilde je niet kwijt. Niet alweer.", legt Luke uit.

Ik ben stil. Ik had het aan kunnen zien komen. "Het spijt ons echt." Ik glimlach naar hem. "Ik of nou ja, wij hadden het moeten aan zien komen.", zeg ik. "Dus uhm, hoe gaat het met jou in deze toestand?", vraagt Luke.

"Ik denk niet veel beter als die van Cal. Mijn vriendinnen proberen mij nog uit huis te halen. Niet dat dat echt lukte. Ik had overal wel een smoes voor. Dit is eigenlijk de eerste keer dat ik een echt gesprek heb met iemand, in deze weken." "Kan je met mij mee komen naar ons huis?"

"Nee sorry ik-." Verder kom ik niet. Luke kijkt teleurgesteld. "Het is oké.", zegt hij en loopt weg. "Luke, ik kan het gewoon niet oké. Ik kan er gewoon niet tegen dat ik elke keer opnieuw gebroken word of wat dan ook!", roep ik terwijl hij naar zijn auto loopt. Luke geeft geen reactie.

Ik zucht. Die aflevering verder kijken heeft toch geen zin meer. Ik sluit de voor deur en loop gelijk door naar boven. Ik ben kapot. Het sloopt me van binnen dat ik niet bij ze kan zijn. Ik lieg tegen mijn vriendinnen. Het voelt niet goed.

~~~~~~~~~~~~~~~

Na een paar uur slaap word ik weer wakker. Ik heb de hele nacht wakker gelegen. Ik pak mijn telefoon van de oplader. Ik word gelijk gebeld door Melodie. "He, wat is er." "Ben je vergeten dat we vandaag een interview hebben?" Hoor ik an de andere kant van de lijn.

"O kut dat ben ik inderdaad vergeten.", zeg ik. "Opschieten dan. Om half één komen we je ophalen. Het interview is trouwens live." "Oké. Dankje en tot zo." "Tot zo." Ik hang op en stap mijn bed uit. Ik kijk op mijn wekker. Half twaalf. Ik heb dus nog een uur.

Als ik klaar ben gaat de bel. Ik open de deur. Melodie staat voor mijn neus. "Precies op tijd.", zeg ik. Ik pak mijn huissleutels en loop naar buiten.

"Goed je weer te zien Kaya.",zegt Erica als Melodie en ik plaats nemen in de auto. "Het is ook goed om jullie weet te zien.", antwoord ik eerlijk terug. Ik krijg drie warme glimlachen terug.

"We zijn er.'', zegt Rachel. "Yes!", roept Melodie vrolijk. "Oké ik heb honger hoeveel tijd hebben we nog?", zegt Rachel. Ik kijk op mijn telefoon. "We hebben nog anderhalf uur." "Oké weet iemand of hier een McDonald's is?", vraagt Rachel. "Lieve, lieve, lieve Rachel draai je eens om.", zeg ik lachend.

Rachel draait zich meteen om. Er staat een groot McDonald's teken een paar straten verder op. "Kom weer gaan er naar toe.", zegt ze meteen en loopt er naar toe. "Rachel wacht!", roept Erica.

We moeten met z'n drieën met moeite Rachel bij houden. Als het gaat om eten dan is Rachel niet meer zo heel erg verlegen. Na een minut of vijf zijn we bij de McDonald's. Ik kijk om me heen en zie allen Melodie en Erica. "Waar is Rachel?", vraagt Erica die ook om zich heen kijkt.

Ik zie Rachel al binnen aan een tafel zitten. Ik zucht lachen en schud mijn hoofd. Ik stoot Melodie en Erica aan. "Ze zit al klaar.", zeg ik en knik met mijn hoofd richting Rachel.

De andere meiden lopen lachend naar Rachel. "Ik heb al besteld." Ik knik en ga zitten. Ik weet wat ze voor mij hebben bestelt. Zeker een big Mac menu. Ik zucht. Het maakt me iets minder zeker als het eten aan komt.

Als je namelijk heel lang maar kleine beetjes of helemaal niet eet, word je maag kleiner en kan je niet veel meer op. Ik kijk angstiger naar het eten en probeer zo onopvallend te eten.

Als ik na een paar minuten ,nog niet eens de helft heb gegeten, kijkt Erica bezorgd naar me. Ik wenden mijn ogen af. "Ik ga heel even naar de wc.", zeg ik en sta op.

Zonder antwoord loop ik naar de wc. Ik ben misselijk en heb genoeg gegeten. Ik leun tegen de wasbak aan. De deur gaat open. "Kaya, je gaat me nu vertellen wat er aan de had is.", zegt Erica als ze naast mij komt staan.

"Er is niks.", zeg ik. "Ik geloof je niet." "Het is niks. Er is niks." "Als er iets is moet je me het vertellen.", zegt Erica nog. Ik knik.

Maar we weten bijde dat ik het niet zou vertellen. Erica gaat terug en ik kijk mijzelf in de spiegel aan. Ik zucht en ga ook terug.