One love, four brothers

Part 23

Om de tijd te doden in het ziekenhuis en om op andere gedachtes te komen, besluiten Owen en Nils om teksten voor liedjes te bedenken en houden follow- en tweetspree's op twitter. Hun interacties stromen vol met de vragen 'Hoe gaat het met Daan en Rein?' en 'Waar zijn ze?'. Nils en Owen proberen zo veel mogelijk tweets te beantwoorden, ze doen alles, maar dan ook écht alles om hun fans gelukkig te zien! Nadat ze 'uitgetwittert' zijn, besluiten ze te gaan slapen, het is namelijk al laat geworden. Owen tweet nog snel 'Goodnight my queens', en stopt zijn telefoon weg. 'Ik hoop zo erg dat Rein en Daan morgen uit hun coma raken', fluistert Nils wanneer het licht in de kamer uit is en ze in bed liggen. 'Het komt goed, het komt goed', fluistert Owen. 'Welterusten', fluistert Nils 'Goeienacht', fluistert Owen en ze vallen in slaap.

De volgende ochtend wordt Nils wakker van allerlei stemmen en gegil in de gang. 'Owen, Owen!', roept Nils 'Wat?!', vraagt Owen als hij wakker schrikt. 'Hoor je dat?!', vraagt Nils en ze luisteren naar de stemmen op de gang. 'Dat zijn onze ouders toch niet?', vraagt Owen 'Het lijken wel meiden!', zegt Nils 'Oh oh', zegt Owen en de deur vliegt open. Een golf van fangirls rennen alsof hun leven ervan afhangt naar binnen en bestormen Owen en Nils. Al snel komen een paar artsen kijken wat er loos is, maar door de drukte kunnen ze de kamer niet in. Een arts drukt op het brandalarm en een hard geloei klinkt door het hele ziekenhuis. De Mainiacs schrikken en rennen als een kip zonder kop door de gang. 'Owen en Nils, zijn jullie oke?!', schreeuwt een arts bovenuit het gegil en het alarm en Nils steekt zijn duim omhoog. 'EN NU ALLEMAAL UIT DE KAMER', schreeuwt een stevige, grote man en iedereen schrikt. 'Wat is er aan de hand hier?!', klinkt een verre stem vanuit de gang 'OH MY GOD REIN EN DAAN', gillen wat meiden. 'REIN EN DAAN?!', roepen Owen en Nils in koor. Inderdaad, Rein en Daan staan in de verte van de gang, omsingeld door Mainiacs. Nils en Owen springen hun bed uit, wurmen zich door de menigte, rennen de gang op en knuffelen hun mede-bandleden. 'We hebben jullie wel heel gemist hoor', zegt Owen 'We zijn zo blij dat jullie er weer zijn, het was net alsof jullie dood waren!', zegt Nils 'We voelen ons goed', zegt Daan 'Door het gegil van de Mainiacs werden we eigenlijk zeg maar ontwaakt', zegt Rein met een glimlach 'Awhhh Rein is zo cute!', roept een meisje 'Ja en oh my god Daan je bent perfect', roept een ander meisje. MainStreet maakt nog een selfie met de Mainiacs en daarna moeten de meiden helaas het ziekenhuis onmiddelijk verlaten.