Bardzo dawno temu,
Chciałam być sławnym człowiekiem,
Więc śpiewałam do szczotki, do ręki.
I biegłam tak do szkoły,
A włosy jeszcze metr za mną fruwały,
Przez te jesienne piosenki.
Trochę później mówiłam:
Chcę być wielkim człowiekiem!
Więc dużo miałam do opisania,
Dużo historii do przeczytania.
Tak mijały lata, rosły drzewa,
Kolejny papier do marnowania.
A teraz już tylko marzę i myślę,
O tym by mnie pamiętali.
Przez piękno nienamacalne,
Które dotknie serc, uczyni ludzkimi.
Nadal czekam na ten moment,
W którym stworzę piękno nieśmiertelne.
~~18.09.18.~~
CZYTASZ
~Czarno-białe Serce~
PoetryPraca bierze udział w konkursie literackim "Splątane Nici" organizowanym przez @adriananitniteczka Czasem budzę się o 5 rano i moje myśli układają się w rymy ;) Niektóre z tych wierszy powstały kiedyś, a niektóre tworzą się na waszych oczach. Łączy...
