Ο ήχος ήταν γλυκός. Είχε χάσει την αίσθηση του χρόνου. Δεν είχε σημασία πια. Τίποτα δεν είχε σημασία παρά μόνο αυτή η εθιστική λύτρωση που έκαιγε την καρδιά της. Ήταν όλα ανούσια. Στάθηκε πάνω από το πνιγμένο σε αίμα, άψυχο σώμα και ένα χαιρέκακο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της. Ήταν ελεύθερη από τον κλοιό που εκείνος είχε δημιουργήσει. Όλα καλά θα πάνε, του είχε ψιθυρίσει πριν το πρώτο χτύπα. Και έπειτα ακολούθησε ένα δεύτερο και έπειτα ένα τρίτο και μετά...έχασε το μέτρημα. Έστριψε την λεπίδα προς την καρδιά της, την πηγή του αθεράπευτου πόνου που της είχε στερήσει τα πάντα. Όλα καλά, υπενθύμισε στον εαυτό της και με σιγουριά χάρισε στον εαυτό της αυτό που τόσα χρόνια της είχαν στερήσει: ελευθερία.
YOU ARE READING
Μικρά Αγκάθια
Short StoryΣυλλογή διηγημάτων έκτασης 121 λέξεων. Κάποιες ιστορίες βγαλμένες από την καθημερινότητα και άλλες που πηγάζουν από κόσμους μακρινούς και φανταστικούς. Μα η κάθε μια τους αποτελεί μοναδικό ταξίδι στο άγνωστο.
