𝐌𝐈𝐃𝐍𝐈𝐆𝐇𝐓 𝐌𝐄𝐒𝐒𝐀𝐆𝐄𝐒

7 •✉

*EDIT; Δε ξέρω αν είχα πιει κάτι όταν έγραφα αυτό το παρτ. Έβαλα τη Χάνα να λέει σε έναν υποτίθεται άγνωστο τύπο ότι ο Τόμας είναι θεός και μετά βάζω τον Τόμας να αναρωτιέται αν όντως η Χάνα τον γουστάρει. Τζιζους 😂🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️

Χαννα'ς POV

"Μπορείς να κάτσεις ήρεμος για 10 λεπτά ακόμα;" Είπα κάπως φωναχτά στον Τόμας που για τέταρτη φορά έκανε σβούρες με την καρέκλα του.

"Μα έχει πλακαα" γκρινιαξε χαριτωμένα.

Χαριτωμένα.

Ακόμα και όταν γκρινιαζε ήταν τέλειος.

"Κυρια Χανα πιστευετε πως εχω δυνατοτητες να γραψω πανω απο την βαση στα μαθηματικα;"

"Θα αγνοησω το "κυρια" και ναι, πιστευω πως εχεις πιθανοτητες ΑΝ σταματησεις να στριφογυρνας την καρεκλα σου!" ειπα εκνευρισμενη ενω ειχα αρχισει να ζαλιζομαι. 

"Ουπς σορρυ" ειπε ο Τομας και σταματησε αποτομα να γυριζει γυρω-γυρω.  

"Αμ τζαστ κιντινγκ μπρο...αλλα οντως ειναι ζαλιστικο" γελασα απολογητικα.

"Ναι, ναι δικαιολογιες" Εκανε τον θυμωμενο αλλα δεν μπορεσε να συγκρατηθει και εβαλε τα γελια. 

"Ουτε εναν ρολο δεν μπορεις να παιξεις σωστα" τον κοροιδεψα γελωντας.

"Γι'αυτο δεν με παιρνουν ποτε στις θεατρικες παραστασεις του σχολειου" γκρινιαξε και εκανε πως κλεει.

"Αυτοι χανουν!" ξεφουρνισα και κοκκινησα μολις συνειδητοποιησα τι ειπα. 

"Ωστε ετσι εε;" χαμογελασε πονηρα και καρφωσε το βλεμμα του μεσα στο δικο μου.

"Εεεε τελειωσαμε για σημερα! Θα τα ξαναπουμε την επομενη Δευτέρα!" ειπα βιαστικα αποφευγοντας το βλεμμα του. 

Πηρα τα βιβλια μου απο το γραφειο του και αρχισα να κατευθυνομαι προς την εξοδο του σπιτιου του. 

"Σε ευχαριστω πολυ" είπε γλυκα ο Τομας και μου χαμογελσε. Ενιωσα την καριδια μου να χτυπαει γρηγορα και αρχιζα να κοκκινιζω, παλι! Αυτο με το κοκκινισμα επρεπε να σταματησει...

"Τ-τιποτα!" Απαντησα ενω πετουσα με δυο μονοκερους στα συννεφα.

Μεταφορικα. Οχι κυριολεκτικα, αυτο ελειπε.

Με αποχαιρετησε και εκλεισε την πορτα. 

Καθως διεβαινα την αυλη του και ενω ημουν εντελως χαμενη στον κοσμο μου δεν προσεξα το ανθρωπινο ον που περνουσε απο διπλα μου με αποτελεσμα να πεσω πάνω του.