𝐌𝐈𝐃𝐍𝐈𝐆𝐇𝐓 𝐌𝐄𝐒𝐒𝐀𝐆𝐄𝐒

14 •✉

Η βραδιά του χορού είχε φτάσει.

Και ήμουν πολύ αγχωμενη για δύο λόγους:

Πρώτον. Θα έπρεπε να καλωσορίσω ένα σωρό μαθητές και καθηγητές. Εγώ που ντρεπόμουν να μιλήσω μέχρι στην δεκάχρονη κόρη της κυρίας Φρόσω που έμενε απέναντι.

Δεύτερον. Ο ΤΟΜΑΣ. Θα τα θαλασσωνα μαζί του. Εκείνος είναι τόσο κοινωνικός και ξέρει να φέρεται. Ενώ εγώ είμαι μια αντικοινωνική μικρή φώκια.

"Έτοιμη φιλενάδα;" Με ρώτησε η Βάλερι λίγο πριν μπούμε στην αίθουσα του χορού.

Κούνησα αρνητικά το κεφάλι.

"Μήπως να το ξανασκεφτούμε και να φύγουμε με την δικαιολογία ότι μας απήγαγαν πιγκουινοι- εξωγήινοι στην Αλάσκα;" Ρώτησα και η Βάλερι με κοίταξε με ένα βλέμμα τύπου 'δεν πας καλά'

"Πιγκουίνοι εξωγήινοι;" Είπε σοβαρά ανασηκώνοντας το φρύδι της.

"Καλά καλά σκέτο εξωγήινοι θα ακουστεί πιο πειστικό."

"Πάμε μέσα Χάνα!" Δήλωσε και με τράβηξε από το χέρι.

Η αίθουσα ήταν ήδη γεμάτη. Η μουσική υπερίσχυε πάνω από κάθε άλλο ήχο. Η διακόσμηση ήταν...περίεργη. Για κάποιο λόγο θύμιζε πίνακα του Νταλί. Οι περίεργες λιωμένες μάσκες στους τοίχους και τα πικ απ που υπήρχαν τριγύρω προσέδιδαν στον χώρο μια αλλόκοτη υπερρεαλιστική νότα. Μα ποιος στο καλό είχε επιμεληθεί την διακόσμηση;

"Κολλητή δεν θα το πιστέψεις!" Είπε κατενθουσιασμένη η Βάλερι.

"Οι BTS;! ΠΟΥ;" Ειπα πανικόβλητη.

"Όχι βρε χαζουλα. Ο κύριος Πατς έφερε το κατοικίδιό του μαζί"

Εντόπισα με το βλέμμα μου τον κύριο Πατς. Είχε μαζί του έναν... πετινο; Από πού κι ως που;

"Πάω να τον ταΐσω!" Φώναξε ην Βάλερι και έτρεξε να δώσει μια φέτα ψωμί που εμφάνισε με κάποιον μαγικό τρόπο στον κύριο Πατς. Στον πετινο ήθελα να πω!

Άρχισα να επεξεργάζομαι την παράξενη διακόσμηση μέχρι που ξαφνικά είδα τον Τόμας.

Άρχισα να προχωράω διστακτικά προς το μέρος του.

Όταν με αντιλήφθηκε χαμογέλασε.

"Χάνα ήρθες!" Είπε χαρούμενα. Φορούσε ένα ροζ σακάκι και από κάτω ένα πράσινο σορτσάκι με ροζ φλαμίνγκο.

Κοίταξα το μακρύ φόρεμα μου. Χμ μάλλον εγώ είμαι εκτός θέματος. Σκέφτηκα από μέσα μου.