𝐌𝐈𝐃𝐍𝐈𝐆𝐇𝐓 𝐌𝐄𝐒𝐒𝐀𝐆𝐄𝐒

8 •✉

Τομας'ς POV

Έμεινα για μερικά δευτερόλεπτα σαστισμένος καθώς δεν μου έβγαινε λέξη.

Τώρα τι της λέμε;;;

"Εεε...η Χάννα με βοηθάει στα μαθηματικά..και μιλάμε για το μάθημα!" Είπα χαρίζοντας της ένα αστραφτερό χαμόγελο.

Η Τζένη με κοίταξε εξεταστικα.

"Και τι είδους ψευδώνυμο είναι αυτό;" Ρώτησε ανασηκώνοντας το φρύδι της.

Τώρα κι αν την είχα την βάψει! Τι ακριβώς δικαιολογία λέμε για το "σέξυ φυτό";

"Εεε.." ξαναέκανα ενώ προσπαθούσα να σκεφτώ μια απάντηση. "Εεεμ..να..."

"ΝΤΙΝ ΝΤΟΟΟΝ"

-Για μια στιγμη-

Αυτό ήταν το κουδούνι;!

Ναι ήταν το ΚΟΥΔΟΥΝΙ!!!

Ω άγιε Βαλεντίνε μεγάλη η χάρη σου!

Χαμογέλασα απολογητικά στην Τζένη και έτρεξα να ανοίξω την πόρτα.

Ανοίγοντας την πόρτα, παρουσιάστηκε μπροστά μου ο Μπράις.

"Ξάδερφε;!" Είπα μέσα στην καλή χαρά μόλις τον είδα μπροστά μου.

"Που είσαι ρε ξάδερφε!;" Είπε ο Μπράις το ίδιο χαρούμενος με μένα.

Αγκαλιαστηκαμε χτυπώντας ο ένας την πλάτη του άλλου -σαν σωστοί αντρες- και μετά του είπα να περάσει μέσα.

"Έχεις παρέα;" Ρώτησε μόλις είδε την Τζένη, η οποία τα είχε κάπως χαμένα.

"Βασικά εγώ έφευγα τώρα" είπε και άρχισε να προχωράει προς την πόρτα.

"Δεν θα με συστήσεις στην κοπέλα;" Μου είπε ο Μπράις κοιτώντας την Τζένη.

"Α ναι σωστά!" Χαμογέλασα και ύστερα καθάρισα τον λαιμό μου. "Τζένη από δω ο Μπράις, ο ξάδερφος μου, Μπράις η Τζένη, μια φίλη μου από το σχολείο"

"Χάρηκα!" Είπε ζεστά και της έδωσε το χέρι του.

"Παρομοίως!" Απάντησε η Τζένη χαμογελώντας. "Λοιπόν να πηγαίνω καλύτερα" ειπε μετά από μερικά δεύτερα και αφού την χαιρετησαμε έκλεισε την πόρτα πίσω της.

"Για πες ξαδερφουλι τι τρέχει με αυτή την Τζένη;" Ρώτησε ο Μπράις όλο νόημα.

"Όχι, πρώτα θα μου πεις εσύ τι κάνεις εδώ μετά από την τελευταία φορά που εξαφανίστηκε ετσι." Είπα κάπως φωναχτά καθώς τα πράγματα την τελευταία φορά που είχα δει τον Μπράις δεν είχαν πάει και τόσο καλά.