𝐌𝐈𝐃𝐍𝐈𝐆𝐇𝐓 𝐌𝐄𝐒𝐒𝐀𝐆𝐄𝐒

16 •✉

Αφιερωμένο στην katerinapi345. Συγγνώμη που αργησαα.

A few years later...

Κοίταξα τριγύρω το πλέον μισό-αδειο δωμάτιο μου. Το κρεβάτι μου δεν ήταν πλέον στην θέση του, όπως και το γραφείο μου. Η ντουλάπα μου ήταν σχεδόν άδεια και το πάτωμα ήταν γεμάτο κούτες. Μου είχε μείνει ακόμη ένα συρτάρι που μέσα είχε πράγματα από τότε που πήγαινα λύκειο. Δηλαδή γινόταν ο κακος χαμός εκεί μέσα.

Η τελευταία εβδομάδα ήταν αρκετά κουραστική καθώς έπρεπε να πηγαίνω στην σχολή και να ασχολούμαι με την μετακόμιση. Τουλάχιστον ήταν Παρασκευή και το φορτηγό θα ερχόταν αύριο το πρωί να πάρει τα τελευταία πράγματα.

Αν και κουρασμένη, ήμουν πολύ χαρούμενη.

Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχε φτάσει η στιγμή που θα έμενα σε δικό μου σπίτι.

Και όχι εντελώς μόνη μου. Χεχε.

"Τα μάζεψες όλα αγάπη μου;" Ο Τόμας μπήκε στο δωμάτιο κρατώντας την σκούπα που του είχα ζητήσει να μου φέρει.

"Ευχαριστώ" είπα παίρνοντας την σκούπα από τα χέρια του. "Σχεδόν. Έχω να μαζέψω άλλο ένα συρτάρι"

"Ωραία! Μην ξεχάσεις ότι το μεσημέρι θα πάμε να φάμε στης Βάλερι"

"Δεν το ξεχνάω" απάντησα και ξεκίνησα να σκουπίζω.

Λίγες στιγμές αργότερα αφού τελείωσα το σκούπισμα και πέταξα την σκόνη στην μεγάλη μπλε σακούλα που βρισκόταν γεμάτη στην μέση του δωματίου, άφησα την σκούπα στην άκρη και κάθισα στο πάτωμα μπροστά από το συρτάρι που είχα να αδειάσω.

Μόλις το άνοιξα η ματιά μου έπεσε αμέσως πάνω στα πολύχρωμα χαρτόνια, στους γεμάτους φακέλους και στα τετράδια που ήταν εκεί μέσα.

Πήρα μια βαθιά ανάσα. Ήταν αρκετή δουλειά.

Πλησίασα την σακούλα δίπλα μου και χωρίς δεύτερη σκέψη άρχισα να πετάω τις πλέον άχρηστες φωτοτυπίες που μας έδιναν οι καθηγητές.

Κράτησα μερικά σχεδόν αχρησιμοποίητα τετράδια και ξεχώρισα κάποιες ωραίες εργασίες.

Φυσικά άρχισα να γελάω σαν φώκια (δεν ξέρω γελάνε οι φώκιες;) όταν έπεσε στα χέρια μου το τετράδιο που ανταλλάσσαμε μηνύματα με την Βάλερι μέσα στο μάθημα.

Έλα τώρα και συ το 'χεις κάνει με τον διπλανό σου!

Μετά από πολύ χαρτουρα και σαβουρα έπεσε στα χέρια μου ένα μικρό βιβλιαράκι που είχα ξεχάσει παντελώς ότι υπάρχει:

Το μυστικό μου ημερολόγιο.

Εμ τι εννοείς κρατούσες ημερολόγιο;

Ντα! Ήταν το μαστ της εποχής. Πως αλλιώς θα εξωτερικευα τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου;

Το πηρα στα χέρια μου και χαμογέλασα μοχθηρά.

Μουχαχαχγκγκ *πνίγεται με το όχι και τόσο σατανικό γέλιο της*

Ώρα για λίγο τσάι σιστερς.

"Σε ποιον μιλάς αγάπη;" Ακούστηκε ξαφνικά η φωνή του Τόμας από μέσα και μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι μιλούσα δυνατά.

Εντ αϊ ουπ-

"Εε στην σκόνη! Είναι πολλή η άτιμη" λέω και καθαρίζω τον λαιμό μου.

Μπράβο Χάνα! Ωραία δικαιολογία. Τώρα θα σε νομίζει για παρανοϊκή.

"Α...δωσ' της χαιρετίσματα" απάντησε και μόλις με ειρωνεύτηκε ή είναι η ιδέα μου;

Ενιγουέι. Που είχα μείνει;

Α ναι!

Θα διάβαζα το ημερολόγιο που έγραφα στο λύκειο!

Μόνο μια μικρή λεπτομέρεια.

Που είναι το κλειδακι;

Άρχισα να ψαχουλευω μέσα στο συρτάρι πετώντας από δω και κει χαρτιά.

Και τότε θυμήθηκα ότι πάντα το φυλούσα στο συρτάρι με τις κάλτσες και τα βρακιά.

Άνοιξα βιαστικά το πρώτο συρτάρι της ντουλάπας. Δεν το είχα αδειάσει εντελώς.

Δεν χρειάστηκε να ψάξω περισσότερο γιατί εκείνη την στιγμή έπεσα πάνω σε ένα ζευγάρι κάλτσες με τις Winx. Φυσικά. Εκεί το έκρυβα.

Για καλή μου τύχη το κλειδί βρισκόταν ακριβώς εκεί μέσα, οπότε το πήρα και ξεκλείδωσα το ημερολόγιο.

Το άνοιξα κάπου στην μέση και ξεκίνησα να το διαβάζω.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο...

~~~

Χελλοοο! *Καθαρίζει λαιμό* Ζω! (Και ζει και το Midnight Messages)

*Προς όλους όσους έχουν μείνει ακόμη να διαβάζουν αυτήν την, ο Θεός να την κάνει, ιστορία*

Ζητώ ταπεινά συγγνώμη που άργησα ανελέητα πολύ να ανεβάσω κεφάλαιο. Το καλοκαίρι είχα προετοιμασία για την 3η λυκείου, οπότε δεν είχα το χρόνο που θα ήθελα ώστε να γράψω την ιστορία με την ησυχία μου.

Τα κεφάλαια θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν αργά καθώς αυτή η σχολική χρονιά θα είναι δύσκολη.

Ωστόσο, stay tuned!

Love ya all ❤️