𝐌𝐈𝐃𝐍𝐈𝐆𝐇𝐓 𝐌𝐄𝐒𝐒𝐀𝐆𝐄𝐒

1 •✉

Επιτέλους έφτασε η στιγμή που περίμενα εδώ και χρόνια.

Καλά, όλη την εβδομάδα.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΗΗ

καιι

ΠΙΤΣΑΑΑ

Με άλλα λόγια συγκέντρωση με τους bro (μόνο αγόρια σόρρυ νοτ σόρρυ), ταινία και ΠΙΤΣΑΑ.

Η δευτέρα λυκείου ήταν κουραστική (πφ ιδικά για μας που σκιζομασταν στο διάβασμα, λέμε τώρα) οπότε το να συγκεντρωνομαστε στο σπίτι μου κάποιες Παρασκευές ήταν ένας τρόπος για να ξεφύγουμε από την ένταση όλης της εβδομάδας.

Το επταωρο στο σχολείο ήταν βασανιστικό και πέρασε με πάρα πολύ αργούς ρυθμούς. Οι καθηγητές μας, μας έβαλαν ένα σωρό μαθήματα για το Σαββατοκύριακο (αλλά έτσι κι αλλιώς εγώ τα έχω γραμμένα στα αρχ...αρχαία μου παπούτσια) και πήρα μια ακόμα ωριαία αποβολή επειδή η χαζο-Τζενη δεν μπορούσε να μου αντισταθεί μέσα στο μάθημα και την πλήρωσα Ε Γ Ω.

Αλλά δεν είχε σημασία επειδή ήταν Παρασκευή!

Ήμουν τόσο χαρούμενος σήμερα που έφαγα την τυρόπιτα του κυλικείου χωρίς να με ενοχλήσει η απαίσια γεύση του απαίσιους τυριού της.

Φανταστείτε για πόση  χαρά μιλάμε!

Τέλος πάντων μόλις ειχα μπει εγώ, ο Ντάνυ, ο Ντέιβις και ο Λίαμ μέσα στο σπίτι μου και η μαμά μου μας στραβοκοιτούσε ήδη.

"Δεν πιστεύω να διαλυσετε όλο το σπίτι, πάλι!" Είπε αυστηρά ενώ είχε τα χέρια της σταυρωμένα κάτω από το στήθος της και χτυπούσε ρυθμικά το πόδι της στο γυμνό πλακάκι.

Εμείς χαμογελάσαμε αθώα και ύστερα είπα:

"Όχι μαμά ντοντ γουορυ. Θα είμαστε καλά παιδιά έτσι;" Ειπα και γύρισα να κοιτάξω τους φίλους μου. Εκείνοι εγνεψαν καταφατικά έχοντας ακόμη εκείνα τα αθώα χαμόγελα στην μούρη τους.

Η μαμά μου μας κοίταξε χωρίς να μας πιστεύει και στη συνέχεια αποσύρθηκε στο δωμάτιο της.

"Ώρα για ΠΑΡΤΙΙΙ" φωναξα και έτρεξα να βάλω μουσική στο ακριβό στερεοφωνικό που είχαμε στο σαλόνι.

[...]

Το βράδυ είχε φτάσει και μεις καθόμασταν στον καναπέ και γουρουνιάζαμε.

"Ε Τόμας φέρε καμία μπύρα ρε αδερφέ!" Μου φώναξε ο Ντέιβις από το σαλόνι ενώ έπινα νερό στην κουζίνα.

Γύρισα πίσω κρατώντας στα δυο μου χέρια τέσσερις παγωμένες μπύρες. Έδωσα στον καθένα από μια και κράτησα την τελευταία για τον εαυτό μου.

"Τώρα τι κάνουμε ρε παιδιά;" Ειπα ξεφυσωντας αφού είχαμε τελειώσει όλη την πίτσα και είχαμε λιώσει στο PlayStation.

"Τι λέτε για φάρσες;" Πρότεινε ο Ντάνυ και μεις κοιταχτηκαμε μεταξύ μας χαμογελώντας πονηρά.

"Και έχω μια πολύ καλή κοπέλα για να της κάνουμε μια πολύ καλή φάρσα" συμπλήρωσα και οι φίλοι μου με κοίταξαν ερωτηματικά.

"Όχι καμία από εκείνες που σου κολλάνε όλη την ώρα" μου είπε ο Λίαμ και του εγνεψα αρνητικά.

"Χάννα Σάντερς" δήλωσα και χαμογέλασα πονηρά.

"Στο πιο κοινωνικά απροσαρμοστο πλάσμα του σχολείου;" Παραξενεύτηκε ο Ντάνυ. Έμεινε για λίγο να το σκεφτεί και τελικά είπε:

"Γουστάρω!"

Συμφώνησαν και οι υπόλοιποι οπότε πήρα το πιο πολύτιμο πράγμα στην ζωή μου μετά από τους κοιλιακούς μου, δηλαδή το κινητό μου και το ξεκλειδωσα σχηματίζοντας το περίπλοκο μοτίβο μου.

"Τι σκέφτεσαι Τόμας;" Με ρώτησε ο Λίαμ.

"Θα παίξουμε ένα παιχνιδάκι με μυνήματα" χαμογέλασα με το πιο πονηρό μου χαμόγελο και η μούρη (γράψτε λάθος) η πανέμορφη μούρη μου φωτίστηκε από το δυνατό φως της οθόνης του κινητού μου.

"Ρε Ντέιβις πάλι έσβησες τα φώτα;" Φώναξα στον Ντέιβις που έπαιζε ξανά με τον διακόπτη του φωτός.

"Σόρρυ αδερφέ" είπε και βούλιαξε μαζί μας στον καναπέ.

Άνοιξα την προσωρινά κενή συνομιλία με την Χάννα και άρχισα να πληκτρολογώ το μύνημα που θα της έστελνα.

(Τι εννοείτε πως έχεις το τηλέφωνο της; Είμαι πρόεδρος του δεκαπενταμελους και σε κάποια φάση είχα χρειαστεί τα κινητά των μαθητών για μια εκδρομή που σχεδιάζαμε.)

Μόλις τελείωσα να γράφω το μύνημα που θα της έστελνα, το ξαναδιάβασα και πάτησα το σηματακι της αποστολής.

Χαννα'ς POV:

Ήμουν ξαπλωμένη στον καναπέ βλέποντας "Φιλαράκια" για 105η φορά όταν η μπακατελα που αποκαλούσα κινητό δονήθηκε.

Η Cosmote θα είναι πάλι. Σκέφτηκα από μέσα μου και πήρα το κινητό στα χέρια μου.

Έκλεισα αυτόματα τα μάτια μου από το έντονο φως της οθόνης αφού τριγύρω μου ήταν σκοτάδι.

Τελικά όμως είχα κάνει λάθος.

Δεν ήταν η Cosmote.

Από: Unknown

"Γεια σου μωρό μου ;)"
Seen 11:48 pm

°°°