Nagising ako dahil sa tigas ng hinihigaan ko,pero pagising ko wala na si Kyle sa tabi ko,kaya ang
initial reaction ko ay tumayo at tumakbo,pero biglang umikot ang paningin ko at bigla nalang may
sumalo sa akin,kaya napatingin naman ako dun sa sumalo sa akin.Nakahinga ako ng maluwag
ng makita ko siya.
"Akala ko iniwan mo ko." sabi ko at inalalayan niya akong umupo malapit sa kweba hindi na kami
pumasok.
"Kaya mo bang maglakad?Para maka uwi na tayo,paniguradong nag-alala na sila sa atin."
Tama siya paniguradong maraming nag-aalala sa kanya at marami namang nagdarasal na sana
wala na ako at tuluyan ng mawala sa gubat nato.And again my tears betrayed me.
"Huwag ka na ngang umiyak,halika may ipapakita ako sayo." at bigla nalang niya akong binuhat
kaya naka piggy ride ako ngayon sa kanya.Hindi ko alam kong ano ba dapat ang mararamdaman
ko ngayon.Para kasing biglang nag iba ang pakikitungo sa akin ngayon ni Kyle.
Hindi na siya palaging galit at nawala bigla yung suplado aura niya.
"Nan dito na tayo."
O^O
"WOW" Ang mga katagang lumabas sa bibig ko.Grabehh ang bilis niya ahh,nan dito kami ngayon
sa isang burol na over looking sa dalampasigan,grabehh ang ganda rito nakakawala ng
problema,yun bang parang wala ka na talaga problemang aalahanin!!
"Glad you like it."sabi niya,habang ako naman bigla nalang pumikit hindi ko alam,kusa nalang
pumikit ang mga mata ko at pinakiramdaman ang simoy ng hangin nadumadampi sa mukha
ko.Naramdaman ko nalang na biglang tumaas ang dalawang kamay ko at may yumakap sa akin
mula sa likod parang sa Titanic lang.Alam kong si Kyle yun,kaya nanatili lang ako na ganon sa loob
ng hindi ko na alam kong ilang minuto kaming ganon lang ang position,wala akong paki-alam
basta nanjan si Kyle sa tabi ko,hindi ko na kailangang e bilang ang oras.
"dangsin-eul salanghabnida"
hindi ko naintindihan yung sinabi niya kaya,binuka ko ang mga mata ko at hinay hinay siyang
hinarap.
"What did you say?"
"I'll leave it for you to discover"
Tapos bigla bigla nalang niya kinuha ang cellphone niya at nag picture taking na kami ron.
Masaya ako,sobrang saya ko,hindi ko lubos maalala kong paano ko ulit naranasan ang ganito ka
saya.Akala ko puro nalang sakit,paghihinagpis,iyak at pagdurusa ang dala sa akin ng mundo.Pero
Kyle Sean Santos ipinakita,ipinahayag at ipinaniwala mo ako,na ang tunay na kaligayahan ay hindi
kahit na kailan mawawala kahit na dumanas at daranas ka ng sakit sa buhay.
"Thank you.Kyle."
