Çocukken geçirdiği hastalık...
Annesinin ölümü...
Ve o esrarlı olay...
Zehra Arslan 19 yaşında ama lise son sınıf öğrencisi. Babasının mesleğinden dolayı çok kez okul değiştirmiş biri....
Kendi ayakları üzerinde durmaya çalıştıkça sürekli karşısına...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her elveda ayrılık değildir Yürek elveda demedikçe...
Bugün okuldaki son günüm. Dönem ortasında ayrılıyorum okuldan çünkü babamın tayini çıktı. İlk defa arkadaşlarıma veda etmiyorum alışıldık bir durum benim için.
Her zaman ki gibi siyahlara bürünmüştüm. Telefon ve anahtarlarımı alarak evden çıktım. Eve geri döndüğümde Emine sultandan azar yeme ihtimalim çok büyük çünkü çıkıyorum diye haber vermedim.
Arabamın önünde tertip beni bekliyordu. "Ah be tertibim boncuk gözlüm" tertibi severken onu ilk nasıl bulduğumuz aklıma gelince " keşke be tertibim seni başka zamanda başka yerde bulsaydım" diye söylendim. Tertibi sevmeyi bırakıp 4X4'üme geçtim. İstikamet okul olduğu için okul yoluna girdim. Her zamanki müziğimi dinliyordum tabi ki. Tahribad-ı isyan: Sınama beni yeter...
Okula geldiğimde arabamı park edip okula giriş yaptım. Geç geldiğim için herkes dersteydi ve benim istediğimde buydu. İlk olarak müdür beyin yanına gideceğim için odasına doğru yol aldım. Kapısının önüne geldiğimde kapıyı tıklayıp 'gir' sesini duymamla içeri girdim. Müdür bey bilgisayar ile bir şeyler yapıyordu. Beni görünce kafasını kaldırıp
"Vedalaşmaya mı geldin kızım" diye sordu.
"Evet hocam vedalaşmak için geldim. Eğer izin verirseniz herkes derste iken arkadaşlarımla vedalaşmak istiyorum?"
" Tabi ki kızım vedalaşabilirsin. Diğer okulunda sana başarılar dilerim"
Dediklerini kafam ile onayladıktan sonra odasından çıkıp bizim sınıfa doğru ilerledim. Yani 12/B'ye...
Sınıfın kapısını tıklayıp direk içeri girdim. Ders matematikti. Eminim herkesin işine gelirdi bu vedalaşma olayı.
Hocaya dönerek
"Dersinizi bölüyorum ama arkadaşlara veda etmeye gelmiştim. Müdür beyin izni var" dedim.
"Bu kaçıncı okulun Zehra meraktan soruyorum" en son sekizinci sınıfta iken saymayı bırakmıştım.
"Ben saymayı bırakalı çok oldu hocam" deyip tebessüm ettim. Hoca eliyle konuşmanı yapabilirsin şeklinde hareket edince arkadaşlara doğru döndüm.
"Arkadaşlar lafı uzatmaya hiç gerek yok. İki ay önce geldim zaten bu okula. Kiminizle iyi günlerimiz varken kimi ile de kötü günler geçirdik ama benim için sıkıntı yok. Yine de sizinle tanıştığım için mutluyum. Benim için en güzeli ise arkamda üzülüp ağlayacak kadar kimse ile samimi olmamam" dedikten sonra tekrar hocaya dönüp
"Hocam izin verirseniz arkadaşlarla tek tek vedalaşabilir miyim?" diye sordum. Kesinlikle kendim için sormuyordum. Amaç ders kaynasın sonuçta bende öğrenciyim halden anlarım.
