Bana Emir Verme!

• 12. Bölüm - Bir Katil!

...1 hafta sonra...

Eylül sadece odasında öylece uzanıyordu. Ali'nin içeri girmesi bile onu yerinden kaldırmaya yetmemişti. Ali yavaşça yanına yaklaştı Eylül'ün. Dizlerini çöktü yatağın kenarında. Eylül'ün yanağında kalmış canını acıtan damlaları baş parmağı ile nazikçe sildi. Eylül olduğu yerde doğruldu ve Ali'ye sarıldı. Ayrılındılar.

Eylül: Ali hiç birini öldürdün mü?

Ali: Hayır öldürmedim.

Eylül: Peki babam?

Ali: O öldürdü.

Eylül: Neden?

Ali: Eylül bunu söyleyemeyeceğimi biliyorsun.

Eylül: Başka bir iş yok mu? Neden mafya! Neden ?

Ali: Bilmiyorum. Ama sanırım insanları öldürmek mafyalara zevkli geliyor...

Kapı çaldı. Ali açmak için yerinden kalktı. Eylül'de.
Beraber kapıya doğru yol aldılar. Bugün tüm yardımcılarının izin günüydü...

Kapıyı açtıklarında karşılarında polis kıyafeti olan bir kız gördüler.

Eylül: Buyrun siz kimsiniz?

Helin: Ben polis Helin. Bir ihbarda bulundu bende sizinle konuşmaya geldim. İzninizle girebilir miyim?

Ali: T-tabi buyrun.

Helin salona yöneldi. Koltuklardan birine oturdu. Eylül ve Ali'de onun karşısına.

Eylül: Bizi kim ihbar etmiş? Ya da ne yapmışız?

Helin: Bu konu hakkında benimde bir bilgim yok. Telefonla verilen ihbarda kim olduğunu söylememizi istemedi. Ama bir kadındı... Sadece bu evde yaşayan bir katil olduğunu ve her an birine bişey yapabileceğinden bahsetti.

Eylül: N-nasıl yani?

Helin: Sizden başka biri bu evde yaşıyor mu?

Eylül: B-babam ve üvey annem. Ali, benim korumamdır kendisi. Başka kimse yaşamıyor.

Helin: Peki Ali bey sizi neden koruyor?

Ali: Ben babam tarafından bu işe alındım. Vedat bey yani Eylül'ün babası, beni Eylül'ü korumam için görevlendirdi. Tam olarak nedenini bende bilmiyorum.

Helin: Peki Eylül hanım, annenize ne oldu?

Eylül: Annem ben küçükken bir tarifik kazasında hayatını kaybetmiş bende başka bir şey bilmiyorum.

Helin: Peki annenizin yaşadığı başka biryer ya da ona ait olan herhangi bir şey var mı?

Eylül: Annemin babamla yaşadığı eski bir ev var. O evde anneme ait birçok şey var.

Helin: Beni oraya götürebilir misin?

Eylül: Tabi.

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Esma: Bahar, Alp ve Oğuz! Biz ne yaparsak yapalım bunu öğrenicekler!

Bahar: Ama öğrenirlerse nolucak?! İkiside yıkılıcak!

Alp: Eğer son anda o odaya girmeseydik zaten herşeyi öğreniceklerdi. Nasıl söyliycez!

Oğuz: Peki ya öğrendikleri zaman, bizim bildiğimizi öğrenirlerse naparlar!

Alp: Off! Bağırmayın ya! Düzgünce bişey düşünmemiz lazım.

Bahar: Ya biz nasıl söyliycez bunu onlara!

Esma: Direk dümdüz! Eylül senin baban Ali'nin annesini öldürdü!

Oğuz: O CD'yi yok etmeliyiz!

Alp: Yok etsekte bir işe yaramaz. Murat amca çoktan çoğaltmıştır!

Bahar: Off off napıcaz biz!

Bahar ve Esma oldukları yerde öylece dönerken Oğuz ve Alp ise koltukta ayaklarını sürekli yere vuruyordu.

Alp: Söyliycez! Ama farklı bir şekilde!

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Eylül anahtarı çevirdi. Kapıyı ittirdi ve içeri geçti ardından Ali ardındanda Helin...

Eylül elindeki mektupu Helin'e uzattı. Helin yavaşça aldı ve açtı.
Kanlı parmak izlerini görünce şaşırmaktan kendini alıkoymadı.

Helin: Bu mektupu daha önce okudun mu?

Eylül: Hayır.

Yukarıdan tekrar sesler gelmeye başlayınca Helin yavaşça yukarı çıktı. Arkasında Eylül ve Ali vardı.

Bir kadın hızlıca aşağı indi Eylül'ün kolunu kavradı

Leyla: Ben senin annenim Eylül!

Eylül: Nee!?

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Selamlarrr. Gördüğünüz gibi bölüm iğrenç ötesi...

Ve sizleree çoooooooooookk teşekkür ederim. Çünkü 3K olmuşuzzzzzzz. Gerçekten okuyan, yorum yapan, voteleyen, herkese çok çok çok çok teşekkür ederim. Yazmaya başlarken gerçektende bu kadar okunacağını hiç düşünmedim. Belki 50 60 en fazla 100 kişi falan beklerdim.
Ve çok üzgünümki fazlasıyla geç bölüm atıyorum. Çok özür dilerim. Sizleri seviyorum kendinize çok çok çok iyi bakın.

Hoşçakalınn! 👋👋👋

💕💙😘