Psychopath

hoofdstuk 4

P.O.V Amber

ik kijk voor me uit. naar het grote stenen gebouw voor me. na 19 op school te hebben ge zit ga ik er nu in werken. een ge mengt gevoel van blijheid en angst vormt zich in mijn buik. ik voel hoe mijn handen zweterig worden.zelf ben ik nooit heel erg ge pest ge weest. aal was er een jaar waar ik mentaal en fysiek werd ge pest.maar uit eindelijk werd hij uit school ge stuurt. voor de rest was ik nooit meer ge pest. maar aan de andere kant ben ik niet echt sociale persoon. ik ben wel lief en aardig tegen mensen en ik zal wel spreken met je en zo. maar ik ben niet echt de tippen die als eerst een gesprek start en direct mijn hele levens verhaal ga vertelen.

ik leg mijn hooft op het stuur en sluit mijn ogen om tot rust te komen. "je kan het,geen zorgen, gewoon kalm blijven" fluister ik tegen me zelf in de hoop dat ik rustig zal worden. waarom ben ik zelfs zo zenuwachtig? ik zucht even, pak mijn tas en stap dan de auto uit. ik gooi de deur dicht en strijk mijn jurk uit met mijn handen. ik hou mijn tas stevig vast. ik kijk voor me uit en stap dan met een lichte glimlach naar voor. ik voel hoe er ik word aan ge staart door sommige mensen maar probeer nog steeds kalm te blijven.

ik stap het grote gebouw in en zie hoe er een paar kinderen rond de gangen stappen. ik kijk om me heen en bestudeer het gebouw even. het is een oud ge bouw als je het mij vraagt. ik zie ineens een grote glazen kast. ik stap er nieuwsgierig naar toe en stop er juist voor. ik bekijk het ding en zie allemaal soorten medalions en nieuwsbladeren. in het midden van de glazen kast zie ik een grote oude foto met een datum er onder aan. gebouwd in 1920. wouw, dat is oud . bestudeer het nog even tot ik me tot de werkelijkheid breng dat ik mijn weg hier moet zoeken.

ik stap van de glazen kast weg en begin te zoeken naar de repressie. na wat studenten te hebben ge vraagt kom ik er uit eindelijk uit. ik stap er naar toe en zie hoe er een vrouw rond haar 50 blij achter haar bureau zit. "excuseer, ik ben de nieuwe leraar, weet u misschien waar ik moet zijn?" vraag ik. ze kijkt op en zet haar brilletje juist "natuurlijk" zegt ze dan met een glimlach.

ze haalt een klein vierkant papiertje te voorschijn en schrijfteer iets op. als ze klaar is kijkt ze me weer aan "je moet naar de directeur, dat is gewoon rechtdoor gaan en dan zal je een deur zien met directeur er op ge schreven zien, dan moet je gewoon aan kloppen en hij zal je verder helpen" legt ze uit. ze schuift het briefje naar mij toe en ik pak het op. ik lees wat er op het briefje is. nieuwe leraar . ik knik nog even en glimlach naar haar. "dank je,nog een leuke dag verder" zeg ik en stap weg. ik hoor haar nog iets zegen voor dat ik helemaal weg van de receptie ben.

uit eindelijk vind ik de deur. een grote witte deur met de woord directeur er op in het zilver.dit moet vast wel zijn kamer zijn.voorzichtig klop ik drie keer op de deur en wacht dan op een antwoord. "ja kom maar binnen" hoor ik dan een diepe mannen stem zegen. ik doe de deur open en stap binnen. ik zie hoe er een niet echt oude man achter zijn bureau zit. hij is misschien rond zijn 40 of zo iets. het ene ding dat wel op valt is zijn kale hooft. "neem maar plaats" zegt hij en wijst met zijn hand naar de stoel voor hem. ik stap naar de stoel en ga neer zitten.

"waar mee kan ik je helpen jongedame" vraagt hij dan en vouwt zijn handen. "ik ben nieuw" zeg ik en geef het briefje af. hij bekijkt het briefje. "ja ik had je hier al verwacht vandaag, jij was toch Amber of zo iets, ben ik juist?" vraagt hij dan. "ja,dat is juist" zeg ik dan. "dat is goed, je zal vandaag geen les moeten geven, je zal gewoon moeten mee kijken en zo" zegt hij dan. "wanneer kan ik dan beginnen met het les geven?" vraag ik. "morgen" zegt hij dan. ik knik dan even "dus wat moet ik nu dan doen" vraag ik. "je moet gewoon naar de leraars kamer gaan en ze zullen je daar verder helpen" legt hij uit. "oké, dank je voor het uitleg" zeg ik dan. ik sta op en stap weer naar de deur. ik wil net de deur open doen als hij me stop.

ik kijk hem aan en wacht. "welkom op windwood" zegt hij met een glimlach. "dank u" zeg ik den stap da de kamer uit. dat was niet slecht. nu moet ik gewoon naar de leraars kamer gaan. als ik die te minste kan vinden. ik stap dan gewoon weer recht door. ik hoor hoe mijn schoenen tegen de marmel grond botsen en zo een klop geluid achter laten. uit eindelijk werkt mijn plan niet zo goed en eindig ik bij een muur. wel,dit was niet de goede weg. ik draai me dan weer om en stap dan weer de langen gang terug.