Psychopath

hoofdstuk 11

P.O.V Amber

het is nu al 2 weken dat Emma vermist is.ik begin me zwaar zorgen te maken. Ze blijft nooit zo lang weg, en als ze weg gaat beld ze me af en toe om te zegen hoe het gaat enzo. Maar nu is ze gewoon verdwenen. Als mist. Gewoon, puf, weg. Ik zug vermoeid en laat me zelf neer vallen op mijn bank. De tv staat aan. Aan het praten over een soort magice apparaat. Ik kijk naar het tv scherm waar er fel licht uit komt. Een man is te zien die over het apparaat praat. Het is een soort 6pack ding. Ik rol mijn ogen. Even flitst er iets door mijn hooft. Jack. Hij is de BESTE VRIEND van Haruo. Misschien weet hij waar die twee zijn. Ik zugt "hoe dom kan je wel niet zijn" mompel ik.weet je hoe awkward het is tussen ons. We hebben geen woort verwisseld met elkaar na de eerst keer DTA we elkaar weer zagen. Ik slik. Hij is zo ongemakkelijk. Soms staart hij gewoon naar me. Maar nooit zegt hij iets.

Ik kijk naar de klok. 01:12.bet is al laat. Ik heb morgen weer werk. Ik ga met mijn hand door mijn haar en voel mijn ogen slaperig worden. "tijd om te gaan slapen" mompel ik en sta op en zet de tv uit. Direct is er een zware stilte in het huis. Ik stap mijn kamer in en plof direct neer in bed. Voor ik het weet zijn mijn ogen direct dicht.

~~~~~

Ik sta bij het coffee aparaat met een grote mok thee. Ik neem er een grote slok van en voel hoe de hitte door mijn keel gaat. Ik kijk naar links en zie Jake staan met een ander collega praten. Élsa gaat daar niet blij mee zijn. Ik grinnik even door de gedachten. Ze zitten in een goede conforsatie. Waar het over gaat weet ik niet. Jammer. Ugh waarom zal ik het willen weten zelfs.

Hij gaat weer met zijn hand door zijn haar en zijn ogen zitten diep in de haren. Ik ben even helemaal mee. Alsof ik er bij sta en met hun mee aan het praten ben. Dan zie ik zijn ijs blauwe ogen contact maken. Ze lijken op de ogen van een dier. Een wilde vleeseten die zijn prooi heeft ge vonden. Het zit vast. Weet niet hoe of waar het naar toe moet lopen. Ik slik even en kijk snel weg. De deur gaat open en Hannah stapt half dood binnen. Ze kijkt even rond en ziet me dan staan. Ik glimlach naar haar en ze stapt snel naar me toe. "je bent vroeg vandaag" zegt ze dan. Ik lach even "heel raar zelfs,ik ben pas gaan slapen rond 1 uur snachs" zeg ik. "waarom?" vraagt ze en maakt haar zelf zen grote mok Coffee. Emma. "weet het niet echt, ik denk dat mijn lichaam niet moe genoeg was" zeg ik dan. "heb je een hele dag vandaag" vraagt ze dan. Ik schut mijn hooft. "ik heb maar 2 uur les vandaag, best simpel" zeg ik. Ze gromt deep "ik heb 7 uur" zegt ze. "kom op, je kan het halen" zeg ik en klop op haar schouder. Ze rolt haar ogen "ja ja, tog bedankt voor de stuen" zegt ze en neemt een grote slok. Ik glimlach. 15 minuten laten zit ik in een grote klas lokaal les te geven over wie er het gevecht heeft gewonnen tegen de Britten terug in de 17de eeuw. Ik leg het krijtje neer en veeg mijn handen. Ik draai me om naar de klas. De ene zit half dood te staren, anderen zijn alles op aan het schrijven en andere weer in de war. "als jullie nog vragen hebben kunnen jullie me altijd roepen, het is nu jullie beurt om op te zoeken wie er wat heeft ge Daan" zeg ik. "veel succes nog, jullie krijgen 2 les uren hier voor" zeg ik met een grote glimlach. Ik ga zitten en  begin wat te kijken in mijn computer. Ik moest nog wat werk doen enzo.

2 uur later gaat de bel. Ik kijk op en zie hoe iedereen zijn spullen op ruimt "als je niet klaar bent mag je het thuis maken maar je kan het ook laten voor de volgende les" zeg ik. Sommige knikken nog en andere negeren me gewoon. Ik kijk naar mijn laptop scherm. Een lang texst is zien baar.

Best interessant. Het gaat over een seriel killer van 1970. In die tijd was het ook heel beroemt. Ik sluit mijn laptop en pak in. Ik kijk de zaal rond. Leeg. Geen ziel te zien. Niet da je zielen kan zien. Oké geen mens te zien dan. Het is stil. Te stil als je het mij vraagt. Snel pak ik mijn tas en verlaat de zaal die te stil is voor mij. Don't get me wrong. IK hou van stilte maar niet zo'n stilte. De stilte die in de zaal was was eng.

Ik kom langs de ballie en zwaai de vrouw achter de ballie ge dag. Ze zwaait terug met een glimlach. Ik stap de school uit en zo naar mijn auto. Als ik een paar meter van mijn auto ben hoor ik een stem. "Amber" ik bevries, even. Fack fack fack fack fack. Ik voel een hand op mijn schouder en draai snel om. En ja daar sta ik dan. Oog isn oog met de enige echte Jack. Zijn ijsblauwe ogen kijken me diep aan, zijn gezicht zit er stijf uita. Zijn lippen staan lichtjes open. "ja" zeg ik dan en ga recht staan. Hij haalt zijn hand van mijn schouder. Ij laat een diepe zucht los en doet zijn handen in zijn zaken. "het spijt me" zegt hij dan.

Ik kijk hem vragend aan "voor wat?" vraag ik dan. Hij kijkt me weer aan. "voor wat er zaterdag is ge beurt'' zegt hij dan. Ik kjjk hem gewoon aan." wat ik dee was fout en al helemaal tegen iemand zo als jou" zegt hij dan. Ik slik even. "het spijt me echt heel erg, ik Wouw je niet afschrikken en ik dacht dat je mee ging doen" zegt hij dan. Ik slik even "waarom dacht je dat?" vraag ik dan. Hij zucht even. "omdat je anders bent" zegt hij dan.mijn ogen worden groot. "jij dee rustig, je was zo kalm en zo lief, je flirten niet eens en je vroeg om dingen die niemand anders ooit echt vroeg, daarom viel ik voor je karakter en niet voor je uiterlijk" zegt hij dan. Hij krapt zijn achterhoofd en ik zie hoe zijn wangen iets meer kleur krijgen. Ik grinnik even.
Zij hij nu net echt dat hij een crush op me heeft?

Een soort warmte begroet mijn lichaam en ik voel me blij. "het geeft niet, iedereen maakt wel eens fouten" zeg ik en haal mijn schouders op. Hij kijkt me blij aan en glimlacht breed. Zijn bleke tanden zijn goed zien baar. "dank je" zegt hij dan "geen probleem" zeg ik. Even is het stil. "ik wist niet dat je leraar was" zegt hij dan. "ja ik ben dit jaar pas be gonen daarom" zeg ik. "oooh dus je bent een jonge leraar, meeste leerlingen houden daar van omdat ze chiller zijn enzo" zegt hij. Ik lach even "kan zijn ja". "hoe lang ben je al leraar?" vraag ik dan. "sinds ik 22 was" zegt hij dan. "4 jaar al" zeg ik. "bijna 5" zegt hij. "word je jarig?" vraag ik. Hij knikt "18  november" zegt hij dan. Ik maak een 0 vorm met mijn mond en knik. "en jij ?" "28 december" zeg ik. "een echte winter baby" zegt hij dan. Ik grinnik even "ja" zeg ik dan. Het is stil. En de belangrijkste vraag komt op. "kan ik je iets vragen?" hij kijkt me vragend aan. "ik heb Emma al 2 weken niet ge zien of ge hoort, weet je misschien waar ze is?" vraag ik. "ik kan het Haruo vragen" zegt hij dan. "weet je waar hij is?" hij knikt. "ik heb met hem gisteren nog ge beld" zegt hij. Ik veel hoe de grote steen die op mijn hart zat er af gaat en mijn hart voelt lichten. Een grote glimlach verschijnt op mijn gezicht. "dat is goed te horen" zeg ik dan. "ik ga het hem vandaag vragen oké" ik knik. "dank je"

Dank je.

/waar zal Emma zijn mensen/