AY TENLİ KADIN

9. Şaçlarına adımı yazmalı

Kadın, yüreğim, seni nasıl çağırmalıyım hala çözemedim. Sana ne desem memnun olursun? Yağmur damlaları penceremi ziyaret ediyor, ben burdayım diye feryat edercesine beni çağırıyorlar. Onları kırmamak için balkona çıkıp oturuyorum. Kahve de var. Bir sen eksiksin.
Sigara çekti canım, içmek istedim. Senin hasta olduğun geldi aklıma, senin için aylar öncesinden bırakmaya karar verdiğim bir ay önce de tamemen bıraktığımız hatırladım. Herhalde bünyem alıştı yağmura, soğuğa, kahveye, sigaraya ve sana. Ama en çokta sana. Üzerime almayı unuttuğum hırkayı almak için içeri geri girdim. Tekrar balkona çıktığımda, sokakta yine aynı yerde ancak bu sefer ayakta şiddetle yağan yağmura rağmen kollarını iki yana açarak etrafında dönen seni gördüm. Saçların ıpıslak yüzüne yapışmış. Üşüyorsun, anlayabiliyorum. Ağlıyorsun, hissedebiliyorum.
Canını acıtıyorsun, benimkiyle beraber.
Neden diye bağırdın hemen sonra. Söyle kadın bu isyanın kime. Allah'a mı? Bana mı? Annene mi? Babana mı?
Nefesin sıklaşmaya başladı. Yetişemezsem diye korkmaya başladım. Kaybetmemeliydim seni. Benden haberin olmadan seni bırakmamalıyım. Seni asla bırakmamalıyım.

Sadece bir dakika sonra bedenini kucağıma aldım. Yorgunsun fazlasıyla. Yormuşlar seni. Senin o halini görüp evden ayakkabısız çıkmam sana yetişmem bir dakika sürdü. Uzun bir dakika. Seni evime buyur ederken ıslak saçların salınıyor kucağımdan. İki elin göğsümde. Kırmızı palton ikimize de ağırlık. Gözlerin bana teslim. Söyle nasıl dayanabilirim daha fazlasına. Nefesin düzelmeye başladı. Kendini yormaman gerektiğini söylemişti doktorun. Dinlemedin. Kendini bile dinlemeyen kadın.

Evimdesin kadın. Yatağımda uzanıyorsun. Yüreğimde yangınsın. Ellerim alnında yanıyor. Dudaklarımı ateş sardı. Alnın yanıyor. İçimi saran endişe beni baştan sona öldürüyor. Aklımı kaybettim sana doğru. Onu yakala olur mu? Kaçtı işte yaramaz. Kalbinin yolunda.

Evime hoşgeldin kadın.

İnstagram: alyeska.a
Twitter: alyeska