Marry the Handsome Brute

Chapter 30: Reminiscing

  MTHB30     ~♡~

-XIA-

SOBRANG bigat ng pakiramdam ko ng magising ako. Ano bang nangyari?
Kahit hirap dumilat ay idinilat ko ang aking mga mata.

"O MY GOSH!" She yelled when ahe realize that this familiar room. Is tge room that she doesn't want to see.

"Why I am here? GOSH! What happened last night?" Kausap ko saking sarili.

Pinikit kong muli ang mga mata ko
Napabalikwas ako ng bangon ng maalala ang naganap kagabi lamang!
That she was drunk , hell! Ang dami nyang nasabi! Pero di nya man lang matandaan kung pano sya nakarating rito.

"Shit!" She cursed out loud. This is crazy. Kaagad akong bumangon at nagtungo sa banyo. Pero muli lang akong napahiyaw ng isang malaking v-nect shirt at panjama ang suot ko.

"H-how?" She murmured, napatakip sya ng bibig. Parang lalo lang syang nainis sa nakita!
Kaagad syang naglakad palabas ng banyo at kwarto at kaagad hinanap ang kinaroroonan ni Adrian

"Manang? Asan si Adrian?" I ask.

"Nasa garden maam" kaagad syang naglakad patungo roon. Nakita naman nya itong nakaupo sa may bench at malayo ang tingin.

Lumapit sya at pumameywang sa harapan nito. Napansin naman sya nito kaagad, at napatayo ito

"How dare you!" I said
Kumunot ang noo nito, kaagad akong lumapit at pinaghahampas sya sa braso, at dibdib!

"Walangya ka!" Sabi ko . Pilit naman nitong hinuhuli ang aking kamay ngunit bigo ito dahil sa pagpupumiglas ko

"What's wrong with you?" He asked but I still punching him.

"Wag mo kong ma-inglish english ng ganto kaagang lintek ka! Anong what's wrong with me? Whats wrong with you!!" I giggled.

"What?" He asked, i rolled my eyes and continue to punch him

"Pano ko nakarating rito? Anong ginawa mo saking hayop ka? Di ka na nahiya , kakasuhan kitang walangya ka! Kidnapping at sexual abuse. Walangya ka! Bat ba ayaw mo kaming tigilan ha? Bat nanggugulo ka pa? Bat di ka nalang umalis sa buhay ko? Sa buhay namin? Ganyan ka ba kadesperado at sinamantala mong wala ako sa tamang pag iisip kagabi
Napaka walang hiya mo!!" sigaw ko, thia time ay hawak na nya ang magkabilang braso ko. Sobrang lapit ko pala sakaniya. Walangya! Ang bango ha. Ano bang sinasabi ko?

"Ano bang sinasabi mo? Una, walaakong ginawa sayo. Pangalawa,may hiya ako!, pangatlo ano?kakasuhan mo ko ng kidnapping and sexual abuse? Wala nga akong ginawa sayo, kaya ka napunta rito ay dahil sunundo  kita sa inuman dahil hinahanap ka ng anak ko. Ng anak mo. At ang huli, hindi ko ipinipilit ang sarili ko sayo. Kundi sa anak ko lang." Nasagot nya lahat ng tanong ko?

Parang gusto ko nalang lumubog sa lupa. Nag conclude agad ako. Nakakahiya ako pa ang napahiya. Pero walangya! Bat ang sakit ng huli nyang sinabi? Kung ganon pala e bakit nya pa ko papakasalan?

"B-bakit ganto s-suot ko?! Bakit nasa kwarto mo ko?" Nanginginig kong sabi. Iwinaksi ko ang aking braso kaya naman nabitawan nya.

"You vommit last night. Dont worry,Im not the one who change your clothes its manang, im not the person that you think. At kung gusto ko mang gawin ang bagay na iniisip mo ay hindi ko sayo gagawin yon. Why? Im too rich to the point that I can get any girls that I wish. Im not risking everything for you. Wag mo kong pagbintangan." He said, tinitigan muna nya ako bago tumalikod at maglakad palayo.

Im not risking everything for you

Im not risking everything for you

What the hell? Napahinto ako, naoahawak saking dibdib. Bakit kumikirot? Bakit ang sakit ng sinabi nya? Yeah. He's rich so he doesnt need to buy my attention. Instead, he'll buy for someone much better than me...