Het verhaal van de raaf en de wolf

Volle maan

Nicole's POV

Ik ben net door mijn Tumblr aan het scrollen wanneer Jared op mijn deur klopt.

"Hey Nic, ben je bezig?" Vraagt hij terwijl hij naar binnen komt.

Ik zet de laptop naast me op bed. "Nee hoor, ik ben niet echt iets aan het doen."

Jared geeft me een pijnlijke blik. "Zenuwachtig voor school?"

"Een beetje." Antwoord ik. Ik heb nooit problemen gehad met het maken van nieuwe vrienden, maar toch vind ik het een eng idee dat ik straks een school moet binnenlopen waar ik niemand ken.

"Het komt vast goed." Verzekerd Jared me. "Je leert wel wat vrienden kennen. En zo niet dan is het maar voor een paar maanden."

Ik rol met mijn ogen. "Wauw. Bedankt voor de leuke peptalk en de herinnering dat ik ook nog bijna mijn examens heb."

"Sorry, ik wilde je niet ontmoedigen." Lacht Jared. "Maar over examens gesproken, weet je al wat je daarna gaat doen?"

Ik twijfel een beetje of ik het moet vertellen. Ik twijfel al heel lang over wat ik wil en hoewel ik een idee heb weet ik niet of het haalbaar is. Ik besluit het toch te vertellen. "Als mijn cijfers hoog genoeg zijn wil ik me toch inschrijven bij Diergeneeskunde."

"Zou mooi zijn als je dat haalt, ik weet nog dat je dat als klein kind ook al wilde." Jared loopt naar mijn bed toe en komt naast me zitten. "En over studeren gesproken, ik ga over een paar dagen weer terug naar Seattle, 1 januari, dan kan ik oud en nieuw nog met jullie vieren."

Ik zucht. Ik weet dat hij terug moet voor zijn studie, maar ik had gehoopt dat hij tot het einde van de vakantie zou blijven.

Jared staat alweer op en loop door mijn kamer. Ik heb al mijn spullen uitgepakt en mijn kamer ziet er nu al rommelig uit. Mijn bureau staat vol met schoolspullen en fotolijstjes. Over de stoel die er voor staat ligt een bult kleding. Mijn boekenkast heb ik gevuld, maar niet geordend waardoor alle soorten boeken door elkaar liggen. Jared pakt een van de boeken er uit en bladert er doorheen. Ik zie aan de kaft dat het een boek over mythische wezens is, voornamelijk weerwolven en vampiers. Ik vraag me af waarom hij er naar kijkt.

Dan draait hij zich weer om. "Wil je me misschien helpen met inpakken? Het is altijd zo saai om in mijn eentje te doen."

"Ja, tuurlijk." Antwoord ik.

We lopen samen naar zijn kamer.

"Is het niet een beetje snel om nu al in te pakken, het is nog drie dagen voor je gaat." Vraag ik hem.

Jared duwt zijn deur open en wijst naar binnen. De kamer is een grote chaos. Overal staan halfvolle dozen, de vloer en het bed zijn bezaaid met kleren en zijn boeken liggen in een ongeorganiseerde stapel op zijn bureau.

Ik zucht en loop naar binnen.

Michael's POV

Ik ben nog steeds niet gewent aan het gevoel om in een weerwolf te veranderen. Het is niet erg pijnlijk, maar het veroorzaakt wel een raar gevoel. Mijn lichaam veranderd van vorm, er groeit een dikke vacht over, en zelfs mijn tanden veranderen in die van een wolf.

Zover ik kan zien heeft mijn vacht de zelfde diepe zwarte kleur als mijn haar. Mijn wolvenvorm is best groot, misschien zelfs nog wat groter dan een echte wolf.

Adrenaline raast door me heen, ik heb zin om te rennen, om iets te doen.

In de verte zie ik een auto aan komen rijden, ik besluit hem te volgen. Ik blijf op een afstand, verscholen tussen de bomen, terwijl ik zo hard als ik kan ren om de auto bij te houden.

Een gevoel van trots golft door me heen wanneer ik de auto tot in Davenport heb gevolgd. Het kleine dorpje ligt een paar kilometer van Hugin Town af en ik kan nog steeds niet geloven dat een zo ver kan rennen zonder uitgeput te raken.

Ik draai me om en ren weer terug.

De wind raast door mijn vacht terwijl ik tussen de bomen door zigzag. Ik vind het gevoel ervan heerlijk. Het is voor mij een van de weinige voordelen aan het zijn van een weerwolf.

In de verte zie ik iets bewegen. Ik rem af en ga op een drafje verder. Op mijn hoede benader ik de grens van de stad. De schuur staat niet ver van de grens af en ligt net verscholen in het bos, het lijkt me een veilige plek en ik ben er nog nooit eerder weerwolven tegen gekomen. Na de ontmoeting met Ethan ben ik toch wat voorzichtiger geworden.

Dan schiet er opeens een grote licht grijze wolf op me af.

Mijn hart begint te bonzen en ik raak in paniek.

De wolf kijkt me even aan en draait zich om. Ik kijk hem na terwijl hij wegrent. Zijn roedel bestaat uit zo'n tien wolven. Ik vraag me af of die hier allemaal wonen, en of ik ze ken.

Stilletjes ren ik terug naar de schuur.