လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးငါးႏွစ္ေလာက္ကတည္းကစလို႔ ႏွစ္သစ္ကူးရက္ ညေနပိုင္းကေန သုံးရက္ေျမာက္ေန႔ မနက္ခင္းထိ တိုက်ိဳၿမိဳ႕ရဲ႕ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ဟိုတယ္တစ္ခုမွာ ႏိုဒါဆန္ကီခ်ီတစ္ေယာက္ အခန္းပိတ္ၿပီး ေအာင္းေနေလ့႐ွိတယ္။ ဟိုတယ္က သူ႔ဟာနဲ႔သူ နာမယ္တစ္ခု႐ွိေပမယ့္ ဆန္ကီခ်ီကေတာ့ အိမ္မက္ဟိုတယ္လို႔ နာမယ္ေပးထားတယ္။
"အေဖက အိမ္မက္ဟိုတယ္ကုိ သြားတယ္။" သူ႔သမီး ဒါမွမဟုတ္ သူ႔သားက ႏွစ္သစ္ကူးမွာ အိမ္ကုိလာလည္တဲ့ ဧည့္သည္ေတြကုိ ေျပာလိမ့္္မယ္။ အဲ့လိုဆို ဧည့္သည္ေတြကလဲ ဆန္ကီခ်ီ ဘယ္မွာ႐ွိတယ္ဆိုတာကုိ ဖုံးကြယ္ခ်င္လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ဟာသစကားတစ္ခုလို့ထင္သြားလိမ့္မယ္။
"သိပ္ေကာင္းတဲ့ေနရာေပါ့။ သူ အဲ့ဒီမွာ ေပ်ာ္ရြင္စရာ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ေနမွာပာ။" တခ်ိဳ႕ဆို အဲ့လိုေတာင္ေျပာသြားၾကေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဆန္ကီခ်ီတစ္ေယာက္ အိမ္မက္ဟိုတယ္မွာ တကယ္ပဲ အိမ္မက္ေတြ မက္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာကုိ သူ႔မိသားစုေတာင္မသိ႐ွာဘူး။
ႏွစ္တိုင္း ဟိုတယ္မွာ ဆန္ကီခ်ီ ယူတဲ့ အခန္းက တူတူပဲ။ အဲ့ဒီ နွင္းအခန္းပဲ။ ထပ္ၿပီးေတာ့ ဆန္ကီခ်ီကေတာ့ အဲ့အခန္းကို ဘာအခန္းႀကီးျဖစ္ေနေန ဘယ္သူဘာေခၚေခၚ သူေတာ့ ႏွင္းအခန္းလို႔ပဲေခၚတယ္။
ဆန္ကီခ်ီ ဟိုတယ္ကုိ ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ လိုက္ကာေတြကုိ ဆြဲခ်၊ အိပ္ယာေပၚကုိတက္ၿပီး မ်က္လုံးေတြကုိ မွိတ္ထားလိုက္မယ္။ ႏွစ္နာရီ သုံးနာရီေလာက္ အဲ့ဒီမွာ တိတ္တိ္တ္ဆိတ္ဆိတ္ လဲွေလ်ာင္းေနမယ္။ အလုပ္မ်ားၿပီး စိတ္႐ႈပ္စရာေကာင္းလွတဲ႕ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕ ပင္ပန္းမႈေတြ ေျခကုန္လက္ပန္းက်မႈေတြနဲ႔ စိတ္ပ်က္မႈေတြဆီက အနားယူမႈ ႐ွာေဖြတယ္ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ အဲ့ဒီ့ ပင္ပန္းမႈေတြ အားလုံးမ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုတာေတာင္ ပုိၿပီး နက္႐ႈိင္းတဲ့ စိတ္ပန္းမႈတစ္ခုက ဖြံၿဖိဳးလာၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕အတြင္းထဲမွာ ျပန္႔ႏွံ႔သြားတယ္။ အဲ့တာကုိ နားလည္ထားတဲ့ ဆန္ကီခ်ီက သူ႔ရဲ႕ စိတ္ပင္ပန္းမႈကုိ အျမင့္ဆုံးေရာက္တဲ့အထိကုိ ေစာင့္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ပန္းမႈေတြကုိ ေအာက္ေျခအထိ ပို႔ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ေခါင္းထဲမွာ အဲ့တာေတြနဲ႔ ထုံလာတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ အိမ္မက္က မ်က္ႏွာျပင္ေပၚကုိ စတင္ၿပီး ႂကြတက္လာတယ္။
YOU ARE READING
Flash Fiction(ျမန္မာျပန္)
Short StoryFlash Fiction ဆိုတာက တစ္ထိုင္ထဲ အၿပီးဖတ္လို႔ရေလာက္ေအာင္တိုတဲ့ ဝတၳဳတိုေလးေတြပါ။ ႏိုင္ငံတကာမွာေတာ့ ေရးၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေရးတာေတာ့ သိပ္မေတြ႔ဖူးဘူး။ သူက က်ေနာ့္လို စာဖတ္ပ်င္းသူေတြ အတြက္ ကုိက္တယ္ေလ။ အခ်ိန္လဲ အမ်ားႀကီးမယူဘူး အပ်င္းလဲ ေျပတယ္။ အမွန္ကေတာ့...
