Chapter-3
ငါလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသးလား?လဲ့ေယာင္းေယာင္းဟာ အရသာ႐ွိလြန္းတဲ့ ၾကက္ေပါင္ႀကီးကိုကိုင္ၿပီး သူမရဲ႕ ႏွလံုးသားဟာ တဒုန္းဒုန္းတဒိုင္းဒိုင္းခုန္ေပါက္လာတယ္။ သူမရဲ႕ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကလဲ တဆတ္ဆတ္နဲ႔ တုန္ရီလို႔ေနတယ္။
သူမဘယ္လိုမွမတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သူမ အခုထိ ဒ႑ာရီလား မင္းသားေယြ႔ကို မျမင္ဖူးေသးဘူး ဒါေပမဲ့ သူရဲ႕ အရင္က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာ္ၾကားမႈေတြ ကေတာ့ သမိုင္းတြင္ေနတယ္။ သူမဘယ္လိုလုပ္ၿပီး မေၾကာက္ပဲေနႏိုင္မွာလဲ?
"ငါအခုေနထြက္ေျပးလို႔ရေသးလားမသိဘူး?"
အဲ့ဒါကိုေတြးေတာၿပီး လဲ့ေယာင္းေယာင္းရဲ႕ စူး႐ွထက္ျမက္တဲ့မ်က္လံုးေတြဟာ ဟိုဟိုဒီဒီ စတင္ေရြ႔႐ွားလာတယ္။ သူမထြက္ေျပးဖို႔ လမ္းစကို ႀကိဳးစားပမ္းစား႐ွာေဖြေနတယ္။
စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ ကံၾကမၼာဟာ
လဲ့ေယာင္းေယာင္းဘက္မွာမ႐ွိဘူး။ မိန္းမစိုးေခါင္းေဆာင္ဟာ သူမရဲ႕အစီအစဥ္ေတြကို ထိုးထြင္းၿပီးသိေနတယ္။ သူရဲ႕တည္ၿငိမ္တဲ့ မ်က္ႏွာဟာ ေလးနက္တဲ့အသြင္ေဆာင္ေနၿပီး လဲ့ေယာင္းေယာင္းကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိေပးလိုက္တယ္။
"ေ႐ွာင္ေယာင္းဇီ..မင္းစဥ္းေတာင္မစဥ္းစားနဲ႔ ေနာ္။ မင္းမလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဘူး။ ဒီတစ္လေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေနၿပီး မင္းသားေယြ႔ကို အေကာင္းဆံုးခစားပါ"ဒီမိန္မစိုးေခါင္းေဆာင္ႀကီးက
ဘယ္လိုေတာင္လား.. ?သူ မင္းသားေယြ႔ကို ခစားလာတာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ႐ွိခဲ့ၿပီ။ သတင္းရင္းျမစ္ေတြအရဆိုရင္သူကမင္းသားေယြ႔ ႀကီးျပင္း
လာေအာင္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးခဲ့တာတဲ့။
ေနာက္ေတာ့ အိမ္ေတာ္မွာ မင္းသားေယြ႔ ၿပီးရင္ သူ႔ရဲ႕အဆင့္အတန္းက အျမင့္ဆံုးျဖစ္လာတယ္။
YOU ARE READING
ကိုယ္ဝန္နဲ႔မိန္းမစိုးေလး(Myanmar Translation)
Ficção HistóricaThis story is translation fiction....... I don't own this story...... I'm just a translator...... Collaboration with @Mono-Chal.....