Eğer Harry Potter'da Olsaydım

Merhaba! Birkaç şey söylemek istiyorum, öncelikle ben bir Potterhead değilim ama Harry Potter'a gerçekten bayılırım. Alıntıları Harry Potter kitaplarından yapıyorum. Bu biraz farklı ve kafa karıştırıcı bir öykü. Kesinlikle kendimi J.K Rowling ile falan kıyaslamıyorum. Böyle bir şey yapmam mümkün değil. O gerçekten harika bir iş çıkardı ve benim yazdıklarım ise onun yarattığı bu özel dünya ile ilgili kurulmuş sıradışı bir hayal. Herkesin seveceğine inandığım bir hayal. Teşekkürler. 

İyi okumalar!

(13.08.2018) Yeni başlayan arkadaşlar ve kitabı en baştan okuyanlar için küçük bir duyuru:

Sevgili okuyucular, siz kitaba başlamadan önce sizi bir konuda uyarmak istiyorum. Ben bu kitaba 2013 tarihinde başladım ve o zamanlar 14-15 yaşlarındaydım. O yüzden bu kitapta, özellikle de ilk bölümde aşırı saçmaladığımı kabul ediyorum ama hikayenin gidişatını etkilediği için de bölümü değiştirmem mümkün olmuyor. Sizden bu utanç verici bölüm için özür diliyorum. Her şey çok abartılmış, çok garip bir biçimde aktarılmış... Şu an üçüncü kitabı yazıyorum ve size söz veriyorum, o bunun kadar kötü durumda değil. Yani bir iki bölümlük utanç acısına katlanabilirseniz, eğlenceli kısımlara geçeceksiniz. 

Yazım ve mantık hataları için kusura bakmayın. Liseli salak bir çocuktum o zamanlar hahahashdasdhfs

Ayrıca ben Shakespeare'den nefret etmiyorum, yazdığım geri zekalı karakter ediyor. Harry Potter'ı, ailesinin, kendi ihtiyaçlarının önüne koyan özürlü bir karakter oluşturmuşum. Çok utandım. Neyse, tekrar iyi okumalar!

"Juliet! Juliet!"

Sinirle kapıyı çarpıp, kendimi yatağıma bıraktım. Neden hiçbir şey hiçbir zaman istediğim gibi olmuyordu? Alt tarafı küçücük bir şey istemiştim ondan. Alt tarafı küçücük bir dergi. 

Pekala, bu özel bir sayıydı. Kaçırmam pek mümkün değildi. Yani... Ne olurdu ki alsaydı?

"O kitaplar ve filmlerle aklını kaçıracaksın Juliet!" diye bağırdı Lisa kapıyı yumruklarken. "Duydun mu beni? O kitapların hepsini atacağım! Dünyan Harry Potter'dan ibaretmiş gibi davranmaktan vazgeç!"

İç geçirip altımdaki yorganı çekiştirdim ve yorganın altına girdikten sonra onu başıma kadar çektim. Harry Potter'ı seviyordum. Tabii ki seviyordum. Kim sevmezdi ki?

Evet. Benim annem, Lisa. Ona zar zor Felsefe Taşı'nı izlettiğimde alay edip gülmüştü. Böyle şeylerin gerçek hayatta olmayacağı konusunda uzun bir nutuk çektikten sonra, belki en az 120. defa o saçma Romeo ve Juliet'i okumuştu. Beni anlaması gerekmez miydi? Sonuçta o da Romeo ve Juliet'in delice hayranıydı. Hatta çocuğunun –benim- adını Juliet koymuştu! Harry'nin Romeo'dan ne farkı vardı? Bir kere Shakespeare salağın tekiydi. Hangi iki deli aniden aşık olabilirdi ki? Üstelik Romeo, Juliet'i görmeden iki saniye önce başka bir kadının aşkıyla yanıp tutuşuyordu. Bu... bu saçmalıktı! Harry kesinlikle Romeo'dan zekiydi. 

Bir Potterhead olarak Harry Potter'a hakaret edilmesine göz yumamazdım. Sevdiğim tek şeyin eleştirilmesinden nefret ediyordum. Harry Potter, zekice kurgulanmış, çok özel bir kitaptı. Ben Harry'i kitapla tanımış, filmle pekiştirmiştim. Onun her şeyine, her şeyine aşıktım. Bu kitaba öylesine bağlanmıştım ki bazen kendimi fazla kaptırıyor, kitaptaki karakterlere özeniyordum. Mesela... Bir sabah kalkıyor ve Ron gibi konuşmaya başlıyordum ya da sırf Hermione gibi ukalalık yapabilmek için bir şeyler öğrenip duruyordum. Büyüleri sürekli tekrar ediyordum. Belki Hermione karakteri canlanır da beni azarlar umuduyla Ron gibi "Levioosaaa" diye bağırıyordum. Tamam, bu aptalcaydı ama hayatımı Harry Potter'a adadığım için bazen onun gerçek olmasını diliyordum.