I just wanna be yours

Bonus (:

Hier is dus dat nooit-gepubliceerde hoofdstuk. Ik wil even zeggen dat ik bezig ben met een nieuw boek, en als ik iets online ga zetten zal ik dat ook hier neerzetten. Thankss

'Kom mee' zegt Daan. 'ik neem je ergens mee naar toe.' Ik vraag niks, zeg niks, voel niks. Zoals de afgelopen maanden. Hij stuurt me naar boven, legt een trui en broek klaar en commandeert me dat ik die moet aantrekken. Ik loop namelijk in een oud trainingspak dat van Thijs is geweest. Gevoelloos trek ik hem uit, het voelt plotsenling heel koud aan op mijn huid en ik blijf zo een paar seconden staan, kijkend naar mijn, laten we het houden op, kapotte lichaam. Ik trek de tui met lange mouwen en de jeans aan, en bijpassende sneakers. Ilse komt mijn kamer binnen en doet mijn haar goed. Ze krult het, en het zou er mooi uitgezien hebben als mijn gezicht niet zo.... treurig was. De Make-Up laat ze maar zitten, ik veeg het er toch alleen maar uit of huil het eraf.

Ik loop naar beneden en zie dat Daan ook nette kleren heeft aangetrokken. Een blauw spijkerbloesje, een grijze broek en zwarte allstars. Hij lijkt ongelofenlijk op Thijs, en ik moet glimlachen. Voor het eerst in maanden toon ik een andere emotie dan verdriet, en Daan lacht. Hij pakt me bij zijn arm en leid me naar zijn fiets.

Klein stukje Daan P.O.V.*

Siara komt de traf afgelopen. Ze ziet er prachtig uit. Haar haren zijn gekruld en vallen over haar schouders. Ze heeft geen Make-Up op, maar dat maakt me niet uit, ze is zo al knap genoeg. Het zou alleen mooi zijn als ze zou lach.... Op het moment dat ik het denk, glimlacht ze. Ik heb geen idee waarom, maar het ziet er prachtig uit. Ik begin zelf ook te lachen: voor het eerst in maanden lacht ze weer.

Dan valt het me op dat ze naar mijn outfit kijkt, en daarom lacht. Is het zo lachwekkend? Gewoon een bloesje, jeans en allstars. Dat is toch niet zo vreemd? Het zal wel.

*Terug naar Siara's P.O.V.*

Bij zijn fiets draait Daan een rondje. Hoe zie ik eruit? 'Prachtig..' fluistert ik. 'Je lijkt op Thijs.' Voeg ik er zacht aan toe en bloos. Ik kijk weg. Daan kucht. Je zal op de stang moeten, mijn bagagedrager is kapot. Ik rol met mijn ogen. 'Daan weet je wel hoe vreselijk cliché dat is?' Daan knipoogt naar me en kijkt heel sexy. Verder zegt hij niks en klopt op de stang. Ik klim er op en laat me tegen zijn borst aanvallen. Vroeger zou ik het eng hebben gevonden en me afgevraagd hebben wat hij zou vinden, maar nu niet meer. Ik heb al zo veel tegen hem aan gelegen, ik heb hem half naakt gezien, ik heb bij hem geslapen. Daan is praktisch een broer voor me. Ik heb geen idee waar we heen gaan, maar als hij stopt, zijn we bij een discotheek. Ik kijk hem aan en knipper een paar keer met mijn ogen. Meent hij dit? Hij weet dat ik het niet leuk vind. 'Kom op Siaar,' Zegt hij alsof hij mijn gedachten kan lezen 'geef het een kans. Je moet opgevrolijkt worden.' 'Daan, dat gaat je niet lukken. Niemand meer. De enige reden dat ik nog  leef is omdat jullie constant om me heen zwermen en me geen kans ertoe geven.' Ik kijk hem geïrriteerd aan, en ik zie hem schrikken. Ik sla mijn ogen neer. 'Het spijt me' mompel ik. Daan trekt me in een knuffel. Hij kijkt me strak aan. 'Siara, het is tijd dat je doorgaat met je leven. Thijs zou dat ook willen, oke? En dat doorgaan begint nu.'

En hij trekt me mee de disco in.

Binnenin word ik gek. Echt. Ik kan er niet tegen als zoveel mensen opeengepakt zitten. Daan loodst me mee naar een minder drukke ruimte en begint wild te 'dansen' en probeert mij ook mee te krijgen. Ik spring een beetje  onhandig en opgelaten op en neer, en pas helemaal aan het eind van de avond komt er een liedje dat ik wél ken. Daan begint bij het refrein mee te playbacken voor me. (A/N: iedereen gaat nu het nummer 'Don't stop - 5SOS' luisteren en leest lijdens het refrein dit stuk.)

DON'T STOOOP

DOIN' WHAT YOU'RE DOIN'

EVERY TIME YOU MOVE TO THE BEAT IT GETS HARDER FOR ME AND YOU KNOW IT, KNOW IT, KNOW IT,

DON'T STOOOP

'CAUSE YOU KNOW THAT I LIKE IT

EVERY TIME YOU WALK IN THE ROOM YOU GOT

ALL EYES ON YOU AND YOU KNOW IT, KNOW IT, KNOW IT,

Ik begin bij dit nummer eindelijk een beetje los te komen, maar vanwege mijn (waarschijnlijke) anorexia ben ik na dat nummer wel kapot. 'Daan, ik ben zo moe.... kunnen we gaan?' Daan knikt en begeleid me naar buiten. Hij zet me op zijn fiets en rijd weg. Ik val tegen hem aan in slaap.

*P.O.V. Daan*

Ik zie aan Siara's gezicht dat ze dit niet leuk vind. Toch ben ik zeldverzekerd en spreek haar toe. 'Thijs zou dit ook niet gewild hebben.' En het is de waarheid. Ik kende mijn broer, en hij gaf heel veel om Siara. Hij was niet verliefd op haar, maar hij hield van haar. Misschien doet hij dat nu nog steeds, ergens hier ver weg.... Ik bedwing mijn tranen en eenmaal in de discotheek doe ik er alles aan om Siara op te vrolijken. Het lukt me niet echt, tot het laatste nummer. Ik weet niet waarom, maar opeens zie ik har blij kijken. Het refrein ken ik wel, dus die playback ik voor haar. Het past op zich best goed de situatie, hoewel dit waarschijnlijk gaat over verliefdheid, en dat zijn we niet op elkaar. Ze is als mijn zusje, ik moet haar ook echt beschermen als mijn zusje. Om eerlijk te zijn betwijfel ik soms of ze ooit nog wel over de dood van mijn broer heen gaat komen. Ik hoop het. Tijdens het lied zie ik haar helemaal opbloeien. Als het lied afgelopen is, zie ik hoe moe ze is. Ik breng haar terug naar buiten en ze valt op de fiets al in slaap.

Als we thuis aankomen zijn doet Ilse de deur al open. Ze neemt Siara van me over en brengt haar naar boven. Ik pak wat te drinken. 'En?' Vraagt ze me. 'Is ze ervan opgeknapt?' Ik haal mijn schouders schouders op. 'Kweenie, een beetje denk ik.' Ilse knikt.