I just wanna be yours

Deel 19

Er zijn nu een paar weken sinds ik Jayden kreeg. Het zijn nog maar drie weken tot de zomervakantie, en die weken bestaan uit les, proefwerken en praktisch niets meer doen. Dit is dus de laatste week dat we 'normale' lessen hebben, en alle leraren proberen ons klaar te stomen voor de proefwerken. Je kunt echt merken dat alle leerlingen (en leraren volgens mij ook) er helemaal doorheen zitten. Ik ook. Ik heb zo geen zin om hele dagen te leren voor toetsen en stuff. Het boeit me om eerlijk te zijn ook echt helemaal niets, ik wil pieces zetten en met Jayden spelen. Ik heb toch het hele jaar best goede cijfers gehaald, dus het maakt toch geen fuck uit als ik allemaal onvoldoendes haal. Mijn ouders vonden het trouwens helemaal prima dat ik een hond kreeg, 'zolang ik er maar zelf voor zorg'. Zwaar nutteloze opdracht, en lekker ironisch. alsof ze überhoupt voor mij zorgen.

Eindelijk is de saaie dinsdagmorgen voorbij. We hebben nu alleen nog frans en dan een blokuur muziek. Tijdens de lunchpauze valt het stil tussen ons vijven, dat gebeurd trouwens steeds vaker. En ik weet wel redelijk zeker dat dat door Kirona komt. Ik slik een hap can mijn broodje door. 'Ehm, kunnen jullie even meekomen.' Ik kijk Charlie, Maud en Loes aan. Ze staan op, en Kirona ook. 'Kirona, eh, dit eh, het spijt me maar het is misschien niet zo gepast als jij hier bij bent. Vind je het heel erg om even in je eentje te zitten? We zijn zo weer terug.' Kirona knikt, maar ik zie het verdriet en de pijn in haar ogen, en ik schaam me een beetje. Sinds een tijdje kan ik er totaal niet meer tegen als anderen pijn of verdriet hebben, en ik zou bijna een brok in mijn keel krijgen als ik niet snel door loop naar de anderen. Als we buiten gehoorafstand staan van de aula, stoppen we en zwijgen even. Maud is de eerste die vraagt wat er is, en er klinkt paniek in haar stem. Ook Charlie en Loes stralen paniek uit. (Hoe kan dat? Hoe kun je paniek uitstralen? Toch... Ik voel het gewoon. 'Ogen en de manier waarop iemand lacht verraden de mens' zei mijn oma altijd.) Dan pas denk ik eraan dat zij denken dat het met mij te maken heeft, en ik begin ze snel gerust te stellen. 'Geen zorgen, het heeft niets met mij te maken. Athans, niet met... je weet wel.' Ik zie ze ontspannen en knikken. 'Waarmee dan wel?' vraagt Charlie. 'Met Kirona. Vinden jullie ook dat ze zich nogal... vreemd gedraagt? Ik bedoel, altijd als we met zijn vijven zijn valt het stil, en met vieren in de klas enzo hebben we meestal wel lol. Toch?' We kijken elkaar aan en Charlie en Maud zijn de eerste die knikken. 'Om eerlijk te zijn,' begint Maud 'hadden Charlie en ik het er al een keer over. We vroegen ons af waarom we haar eigenlijk aardig vinden. Een paar klasgenoten, Bas en Tigo, hebben zelfs een keer gevraagd of we serieus vrienden met Kirona zijn.' Ik zeg: 'Ja, dat heb ik me ook wel eens afgevraagd' Maud draait zich om naar Loes. 'Wat denk jij?' Loes zegt niks. Ze staart voor zich uit, naar een punt in de muur, dat schijnbaar erg intressant is.

Dan knikt ze, schudt haar hoofd, knikt weer, schud nogmaals haar hoofd en sluit dan haar ogen. Charlie, Maud en ik kijken elkaar vragend aan.

Dan loopt ze weg.

Nu kijken we elkaar nog vreemder aan, halen onze schouders op en lopen op het teken van de bel naar de les.

-----------------------------

Jeeeeyjj 222 reads!! Oke sorry dat vind ik echt een blij getal.

Ik ben een beetje inspiratieloos voor dit verhaal, ik kan sws nog wel verder gaan met Kirona enzo maar hebben jullie een idee of ik iets nieuws spectaculairs kan doen ofzo want voor mijn gevoel wordt dit een beetje saai.

Of moet ik een keer een P.O.V van iemand anders maken? Van Kirona of Charlie Maud of Loes ofzo.

Je zegt het maar.

Thankyou