Elimde ki adrese son kez baktım. Kapının tam önündeydim. 4 katlı bir apartmandı.
Hızlıca zilin üstünde ki isimlere göz gezdirdim. Anıl isminde birisi yoktu. Herhangi bir zile bastım. Bir kaç saniye sonra kapının açılma sesini duydum. Kapıyı iterek merdivenlerden yürümeye başladım. Kapısı açık dairenin önüne geldiğimde orta yaşlı bir teyze karşılamıştı beni. Lafa girecekken,ilk ağzını açan o oldu.
''Sen Ceyda mısın ?''
Evet,ben Ceyda. Ama ismimi nerden biliyordu.
''İsmimi nerden biliyorsunuz ?''
Yüzüne ufak bir tebessüm yerleştirdi. ''Seni burada ki herkes tanıyor. Niye geldiğini de biliyorum. Ama,o gitti.''
Evet,o gitti. Onunla beraber benden bir şey gitmemişti. Peki neden zorluyordum. Neden bunu yapıyordum. Kadına cevap vermeden merdivenlere doğruldum.
''Bekle,sana bir şey vermeliyim.'' Kadın kapıdan içeri girdi. Demir sesleri kulağımdaydı. Bir kaç dakika sonra geri geldi. Elinde ki anahtar dikkatimi çekmişti.
''Yan dairenin anahtarı. O gittikten sonra geleceğini biliyormuş gibi anahtarı bana verdi. Ne yapacağını sen biliyormuşsun.'' Elinde ki anahtara baktım. Evet,hayatımda yapmamam gerekiyordu. Ama o anahtarı kavrayıp,yan dairenin kapısını açmam kısa bir süreliğine beynimin işlevini yitirdiğimin bir kanıtı olabilirdi.
Dairesi,küçük bir yerdi. Camlar sonuna kadar açıktı. Salona göz gezdirdim. Sadece raflar vardı. Televizyon yoktu. Mutfak bitişiğindeydi. Standart bir mutfaktı. Hızlıca dairede bulunan tek odaya yürüdüm. Odanın kapısını araladım. Klasik bir erkek odasıydı. Çalışma masası,yatak ve gardrop. Tek dikkatimi çeken,masanın üstünde ki kutuydu.
Meraklıydım,kutuyu elime alıp yatağa oturdum. Kutunun kapağını açtım. İçinde 5 mektup vardı. Ne yapmam gerektiğini biliyorsam,bu mektupları okumam gerektiğini de biliyordum. En üstte ki mektubu aldım,ve zarfı açarak okumaya başladım.
