Rough

Chapter Four

HININTO NG BINATA ang itim nitong Porsche sa tapat ng isang may kalakihang bahay sa isang exclusive na subdivision. Nakahalukipkip pa rin si Sonny nang maramdaman ang paglingon nito. She threw him back a glare.

"Ano?" singhal niya rito.

He gestured his head to her friend at the back. Naroon pa rin si Kylie, nakahiga sa backseat at bagsak pa rin ang tulog na katawan sa sobrang kalasingan. Bumalik sa lalaki ang nagtatanong niyang tingin.

"Dalhin mo na siya sa loob," he voiced out.

"Bakit ako?" atras niya. "Buhat mo na siya kanina, 'di ba?"

Kanina lang, mistulang nag-tug of war pa sila ni Maximillian habang hinahatak siya ng lalaki palabas ng bar. But she began blurting out about Kylie. Nag-alala kasi siyang maiiwan ang kaibigan nang walang malay at mag-isa. Kaya binuhat ito ng lalaki at pinauna siya ng lakad pasakay sa naghihintay nitong kotse.

"Dahil maraming tao," mariin nitong wika, matiim ang mga mata sa kanya. "Now go and get your friend out of here."

"I'm wearing heels!" she whined.

"So?"

"I can't carry her!"

"Ako ba ang kainuman niya?" pagtataas nito ng boses. "Sondra, you invited that girl with you! So, she's you're responsibility and not mine! Ikaw ang mag-asikaso diyan! Ibaba mo na iyan sa kotse ko at baka magising iyan at maisipan pang sukahan ang seat sa likod!"

Hindi talaga magpapatalo ang lalaking ito. Bubulong-bulong na niyuko niya ang mga paa para hubarin ang suot na heels. Maximillian just eyed on her intently, making sure she would not try to do something funny. Lumabas na siya, naninibago ang hubad na paa na nakalapat sa semento at binuksan ang pinto sa backseat. Tumunghay siya para paakbayin sa kanya si Kylie at pasandalin ang ulo nito sa balikat niya.

She let out a grunt as she struggled to pull her friend out of the car.

Awtomatikong hinagilap ng kanyang mga mata si Maximillian na nakaharap lang sa kanila habang nakapatong ang braso sa ibabaw ng backrest ng kinauupuan nito. Sondra batted her eyelashes and smiled meaningfully. She was telepathically urging Maximillian to please, please help her. He met her pleading gaze and narrowed his eyes on her.

Sondra sulked. Ano pa ba ang aasahan niya sa lalaki? He loved torturing her, no way he would offer help.

Nang mailabas si Kylie kasama niya, inakay ito ni Sondra papunta sa gate ng tinitirahan nitong mansyon. Sinalubong sila ng guard na siyang pinagbuhat niya sa kaibigan papasok sa tirahan nito. Tinanaw na lang ni Sondra ang mga ito para siguraduhing nakapasok na sa bahay nito si Kylie. She saw the guard welcomed by some shocked maids. At ang mga ito na ang umalalay sa kanilang amo bago pinaalis ang guard na bumalik na sa pwesto nito.

Mabigat ang buntong-hiningang pinakawalan niya bago bumalik sa tabi ni Maximillian sa kotse nito. Kumalabog pasara ang pinto at nahuli niya ang pagpunas ng hintuturo ng lalaki sa ilalim ng labi nito. He instinctively put down his hand and placed them on the stick shift and steering wheel.

The man was too self-righteous. Alam niyang nagtitimpi lang ito dahil noon pa man ay safe driving na ang lagi nitong bukambibig. Driving mad would compromise their safety, kaya naman kung nananahimik ngayon ang lalaki, alam ni Sondra na hindi ibig sabihin niyon ay abswelto na siya sa sermon nito.

.

.

PAGKAPASOK NG MANSYON, pabalibag na sinara ni Maximillian ang pinto. Paglingon, nagmamadaling tinungo ni Sondra ang grand stairs para panhikin ang silid nito. Bitbit ng dalaga ang shoulder bag nito at pares ng hinubad na sapatos kanina.