Yanına geri döndüğümde sanki her şeyi unutmuş gibiydim. Sen kan kaybediyor olabilirdin. ama bunu düşünemeyecek kadar doluydu kafam.
Sonra hiç beklemediğim bir şey oldu.
Bir anda ben kendine çektin ve o buram buram kan kokan ellerinle bana sarıldın ve sarsılarak ağlamaya başladın
bir yandan ağlıyor bir yandan da bağırarak benden özür diliyordun
"Bu ikinci ve son ağlayışını olsun tamam mı? Bir daha sakın benim yanımda ağlama Çünkü sen ağlayınca ben daha fazla çaresiz hissediyorum lütfen" dedin
Başımı salladım ve sildim gözyaşlarımı Nasıl olsa sonradan akacak çok vakti yok muydu ?
ve sonrasında duyduğum sözle yine dolmuştu gözlerim
"Ben öldüğümde bile..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ve gözlerin kapandı yoongi Ve ben sen görmeden yine ağladım.
Annen içeriye telaşla girince korkudan saçlarına asılmaya ve bağırmaya başladı. Bana suçluymuşum gibi sinirle baktı Onun için sen asla suçlu değildin. Sen suçlanamazdın. Sen mükemmeldin.
Beni bir kenara itip seni kucakladı ve çığlık atarak dışarı çıktı.
Bense orada öylece kalakaldım.
hastaneye bile gelemedim. suçluluk duygusu heryerimi sarmıştı.
Yine bencillik yaptım ve seni tek başına bıraktım.
