Günümüz
Akşam size geliyorum
Yeniden
Yine yatağındasın ve
Ağlama modundasın
Tıpkı benim gibi
Direk söze giriyorum
"Kalk daegu prensi hadi lunaparka gidiyoruz kalkk"
Resmen aegyo yapıyorum senin için
Ama umursamıyorsun bile Beni
"N-nora midem bulanıyor
gidip kapıyı kilitler misin?"
diyorsun.
Tam kapıya gideceğim anda
annen içeri giriyor.
"Yoongi kalk ve yemeğe gel hadi
Kuzu şiş sipariş ettim senin için çabuk ol"
On senelik arkadaşımın neden ağlamaktan gözlerinin kızardığını şimdi anlıyorum
Burda yemek yemeye zorlanıyorsun Yoongi
midenin hafif şeylerle beslenmesi gerekirken
annen birde sana kuzu şiş sipariş ediyor!
Sabrımın taşımaya başladığını hissettiğimde
Seni yerinden kaldırıyorum ve annene birkaç gün bizde kalması gerektiğini yoksa
sonunun kötü olacağını söylüyorum
Bana çaresizlikle başını sallıyor.
Annen tabii ki sadece senin iyiliğini istiyor
ama bilmeden anoreksiyanın işini kolaylaştırıyor Yoongi
bilmeden midene
belki de kalbine derin yaralar açıyor
Çünkü sen
eskiden benimle her zaman gittiğin restaurantın poşetini görünce gözünden bir damla yaşın firar etmesine engel olamıyorsun Yoongi
Çünkü
sen de o günleri özlüyorsun
Ve düşünüyorsun
bir umut eskisi gibi olabilir miyim?
yaşayabilir miyim?
