Daha fazla dayanamadım ve üst üste
zile basmaya başladım
Seni bu saçma ölüm konusundan uzaklaştırmalıydım.
Kapıyı baban açtı
Onu hafifçe iterek içeri girdim ve
bağırarak konuştum
"Siz ne yaptığınızın farkında mısınız?
Yoongi tam on dakikadır orada ve sizi izliyor
Nasıl bu kadar düşüncesiz olabilirsiniz!"
Sinirle konuştuktan sonra
Abin hak vermiş gibi kafasını salladı ve
"Evet Nora Yoongi'yi burdan çıkar
Annemle artık bu konuyu konuşmam gerek" dedi
Abini kafamla onayladım ve senin utanarak etrafa bakan gözlerine baktım ve çenenden tuttum
"Utanma, sen utanacağın hiçbir şey yapmadın
Kaldır kafanı hadi buradan gidiyoruz"
Elinden tuttum ve tekrardan gülümseyerek seni dışarı çıkardım
Ama sen kapıyı kapattığım gibi yere çöktün
ve derin nefesler almaya başladın
Telaşlandım Yoongi
Seni sarstım
Hafifçe tokatladım, su içirmeye çalıştım
ama gördüm ki burnundan kan akıyordu ve sen burnunu çekerek ağlamaya başlamıştın.
yaklaşık on dakika boyunca içeriden gelen bağırışmalarla beraber öylece ağladık
bir süre sonra seni ayağa kaldırdığım.
Fakat ben ne olduğunu anlamadan bir anda üzerime düşüverdin.
"Yoongi! Yoongi kendine gel
Ambulansı arayacağım bekle tamam mı?"
Kolumu tuttun ve hayır der gibi elini salladın
"Bu-bugün olmaz Nora
Bugün eğle-eğlenelim
Söz veriyorum yarın
Ke-kendim gideceğim"
Hayır demeyeceğimi
Biliyordun
Hastaneye gitsen de bir boka yaramayacağını
sen de biliyordun
Hayır demedim
diyemezdim
Doktorunun çaresiz bakışlarını görmekten sen de yorulmuştun Yoongi
ve ben o an sen yorulma diye bütün acını sırtlanabilmek istedim.
