"Saate bakmadın mı sen? Hadi uyu." genç kadın yanaklarında ki gözyaşlarını bir hışımla sildi ve bir cevap vermekte acele etmeden biraz daha durdu.
"Jennie-ah?"
"Hım?" mızıltılı gelen sesini saklaması başlı başına bir başarısızlıktı.
"Aman Tanrım! Ağlıyor musun?"
"Yanıma gel La-Lalisa. Sana ihtiyacım v-var." aniden sonlandırılan aramayla omuzlarına kadar örttüğü koyu gri battaniyeyi boğazına kadar sardı. Parmakları rahat durmayıp yastığın kenarını kavramıştı bile. Parmak boğumları mosmor olana kadar sıktı yastığın ucunu.
Hıçkırmaları evde yankılanırken parmaklarının acısından başka hiçbir şey hissetmiyordu. Gözlerindeki yaşlar yastıkla buluşurken yanağının altındaki ıslaklık kendini belli ediyordu. Bütün vücudu kasılmış, parmaklarının acısıyla kıvranıyordu ama o yastığı bırakmak istemiyordu. Daha çok acı çekmenin onu rahatlatacağını düşündü belki de.
Sonra,bir kol hissetti belinde...
Ve parmaklarını yavaşça yastıktan ayıran ve kendi ellerine alan tanıdık bir el...
"Ağlama aptal. Dön bana, ellerimi tut ve sadece uyu." yumuşak ama bir o kadar otoriter sesin sahibi ondan başkası olamazdı. Hafifçe onaylayan mırıltılar çıkartıp ona döndü, ellerini ayırmamıştı onun avuçlarından. Başını tam onun başının yanına yasladı, aralarında birkaç santimetre kalmışken aynı zamanda birbirlerine bakıyorlardı.
Az sonra Jennie'nin belini sarmıştı uzun kollarıyla sımsıkı.
Gözlerini kapatarak, genç kadının iç çekmeleriyle daldı ikiside uykuya.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
