Eşcinsel konulu bir hikayedir. Rönesansını yaşamak isteyen homofobikler gelebilir.
Hikaye; gerçek kişiler ve olaylar esas alınarak kurgulanmıştır.
***Küfür ve argo içerir.
Jiyan'ın hayal kırıklığıyla akan gözyaşları dinmiyordu. Benden daha çok acısını yaşadığı olayları öğrenince Neyzen'le onları buraya davet edip kritik yapmıştık. Giray Gülru'nun peşinde çeşitli bahanelerle dolanırken, Jiyan geldiğinden beridir ağlıyordu. Onun en yakın arkadaşlarına duyduğu sevgiye ilk kez lanet etmiştim.
"Ağlamayı kes artık."
"Onu bize tercih etti."
"Jiyan, bunun için yapabileceğimiz bir şey yok."
"Beş senemizi, anılarımızı, kalbimizi onun için çöpe attı."
"Evet attı."
"Alin homofobik bile değil. O çocuk onu manipüle ediyor. Alin bunun farkına bile varmıyor."
"Herkes seçimlerinin sonucunu yaşar. Onun tercihi buydu."
"Onun tercihi falan değildi. Ben onu tanıyorum Özgür. O böyle davranacak biri değil."
"Kes artık. Onu haklıymış gibi göstermekten vazgeç. Görmüyor musun Jiyan? Alin değişti. Gitti bizden. Yazdıklarını okumadın mı? Niye bunu yapıyorsun? Kabul et artık!"
Hıçkırıkları git gide artarken çığlığı bastı ve hepimizi şok eden itirafını yaptı.
"Kabul edemem. Çünkü Alin'e aşığım!"
Giray'ın şoktan bayılacakmışçasına düşüşü, Gülru'nun panikle Giray'a atılması, Jiyan'ın ne söylediğini idrak edermişçesine korkulu bakışı, Neyzen'in bana seslenişi ve kulağımdaki bip sesi... Hiçbir şeyi duyamıyordum. Giray gibi ben de düşecekken Neyzen beni tutup koltuğa oturtmuştu. Jiyan'a yanıma gelmesini işaret ettiğimde gözyaşları usulca inerken titrek ve yavaş adımlarla karşımda durdu. Onu kendime çekip sarıldığımda ağlama seromonisine ben de katıldım.
"Özgür, özür dilerim. Çok özür dilerim. Ben istemedim onu sevmeyi. Ben istemedim böyle olsun. Yemin ederim istemedim. Lütfen beni affet. Lütfen. Lütfen."
"Sen özür dilenecek hiçbir şey yapmadın. Sen... Sen, ne zamandan beridir?"
"Tanıştığımızdan beridir."
"Bunu nasıl saklayabildin? Canın hiç acımadı mı? Ben Neyzen bana bir hafta küs kalsa kapısına dayanıyorum. Sen nasıl 5 senenin her günü onu severken, bir adım uzağındayken, uzatsan dokunabilecekken nasıl dayandın Jiyan?"
"O, o mutlu olsun istedim."
"Ama sen mutlu değildin."
"Ama o mutluydu."
Duyduğu konuşmaya dayanamayan Giray, Jiyan'ı benden çekip kucakladı. O an Neyzen'e baktığımda gözlerinin dolduğunu gördüm. Elimden tutup beni mutfağa götürdü.
"Ayrılalım."
"Ne saçmalıyorsun Neyzen?"
"Ayrılalım işte. Siz, Alin ve Tuna ile yine iyi olun. Ben, ben kimseyi parçalayacak bir ilişkiyi yaşamak istemiyorum."
Ona atılıp tezgaha ittim. İlk defa bu denli sinirlenirken ona, gözlerinden geçen endişeyi silmek istedim.
"Ayrılmak yok. Biz kimseyi parçalamadık. Onlar bunu tercih etti. Sende her sarsıntıda ayrılmaktan söz etmeyi kes. Siktiğimin dünyasında birbirini bulmanın ne kadar zor olduğunu bilmiyor musun? Her şeyi geçtim içerideki iki arkadaşımın durumu görünmüyor mu gözüne? Bazen birini bulsa bile beraber kalamıyor insanlar. Bazen hiç başlayamıyor bile. Ama ben seni buldum. Ben seninle başladım. Benim seninle beraber kalma ihtimalim var. Sırf bunun için yanında kalmayı göze aldım. Ama sen bunu göz ardı edip ayrılmaktan bahsediyorsun. Amına koyayım bir gün yüzü göremeyecek miyiz seninle? Ama göremeyeceğiz biliyor musun? Dünya böyle. Sana her şeyin güzel olacağının garantisini veremem. Her şey bombok olsa bile günün sonunda senin yanımda olduğunu bilmek istiyorum. Ben tüm kartlarımı açtım. Şimdi sen söyle; ayrılmayı gerçekten istiyor musun?"
"Günün sonunda senin yanımda olduğunu bilmek istiyorum."
Her şeye rağmen gülümsedim. Gülümsedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bizimkiler olmasa da buraya bu fotoğrafı koymak istedim.😍
Şöyle bir şey söylemek istiyorum. Bu benim bu kulvarda yazdığım ilk hikaye. Yayımladığımda böyle güzel bir tepki alacağını ve sıcacık okuyucuları etrafına toplayacağını hiç düşünmezdim. Hatta okunacağını bile düşünmedim. Ay ağlamak üzereyim. Çok duygulandım. Hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ediyorum. İyi ki varsınız. Sizi çok seviyorum.♥️
