မနီးမေ၀းက ၾကားေနရတဲ့ အခ်က္မွန္မွန္ျမည္ေနတဲ့ တတီတီျမည္သံရယ္.. မ်က္လံုးဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ျမင္ေနရတဲ့ အျဖဴသက္သက္ မ်က္ႏွာၾကက္ရယ္ေၾကာင့္ သူ ေဆး႐ံုေရာက္ေနတာ ခ်က္ခ်င္းတန္းသိလိုက္သည္။
ေကာင္းတယ္.. အခုေတာ့ ေဆး႐ံုေတာင္ေရာက္ေနပီ။
လက္မွာ ထိုးသြင္းထားတဲ့ IV ကိုဆြဲျဖဳတ္လိုက္ပီး မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။ ေဆးအရိွန္ ရိွေနေသးတာေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ ထရပ္လိုက္ေတာ့ ေျခလွမ္းေတြယိုင္သြားသည္။
တံခါးဖြင့္သံၾကားေပမယ့္ သူ႕ကိုယ္သူ မလဲေအာင္ ထိန္းထားရင္း အလုပ္႐ႈပ္ေနသည္။
" အေဖ! သတိရလာပီလား "
အခန္းေပါက္၀ကေန သူ႕ေဘးကို ေျပးလာတဲ့ ဆားဘရက္စ္ကို လက္မေထာင္ျပလိုက္သည္။ ဖက္တာ သူ႕အႀကိဳက္မဟုတ္ဘူး။
" ဘာျဖစ္သြားတာလဲ? ငါမွတ္မိတာ ႐ုတ္တရက္ႀကီး အေ၀းကို လႊင့္သြားတာပဲ "
" ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲဆိုတာ မသိလိုက္ဘူး.. ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အကုန္ အေပါက္၀မွာရပ္ေနတာ.. ေနာက္ေတာ့ အေဖ ရပ္ေနတဲ့ေအာက္ကေန ၀ုန္းခနဲ ေပါက္ကြဲသြားတာ.. ဇူးစ္ အျမန္ကာလိုက္လို႔ အေဖ အ့ေလာက္မထိတာ.. သူကေတာ့ ထိတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ "
Kai.. သူသတိမေမ့ခင္ သူ႕ကိုယ္ကို ကာကြယ္ထားတဲ့ လက္ေတြကို သတိျပန္ရသြားသည္။
" သူ အခုဘယ္မွာလဲ "
" ေဘးခန္းမွာ "
ဆားဘရက္စ္ကို ေခါင္းညိမ့္ျပပီး ခ်က္ခ်င္း ေဘးခန္းကို ထြက္လာခဲ့သည္။ တံခါး၀ေရာက္ေတာ့ Kyungsoo ဖြင့္မၾကည့္ရဲ ျဖစ္ေနသည္။ တအားႀကီး အေျခအေန မဆိုးေလာက္ဘူး မလား? Kai က နတ္ဘုရားပဲေလ။ နတ္ဘုရားေတာင္မွ အားလံုးရဲ႕ ဘုရင္ေလ။ အခုေလာက္ဆို အကုန္ျပန္ေကာင္းေနေလာက္ပီ မလား??
အသက္ျပင္းျပင္း တခ်က္႐ႈရင္း တံခါးတြန္းဖြင့္လိုက္သည္။ ကုတင္ေပၚမွာ ေအးေအးေဆးေဆး အိပ္ေနတဲ့ Kai ကိုျမင္ေတာ့မွ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္သည္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။
ကုတင္ေဘးနားသြားပီး ေဆးအေျခအေနေတြ ဘာေတြကို စစ္ေဆးလိုက္မိေသးသည္။ ၀ါသနာက သတ္လို႔မရဘူးပဲ။
![Redemption [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/163527494-64-k955576.jpg)