Güneş doğacak ve karanlığı yaracak bugün de yorulmadan.
Evet ilk karanlık yaratılmış ama her gece de gündüzü beklemiyor mu, gündüzü gözlemiyor mu, vakti gelsin aydınlığın ben de umutla yarılacağım demiyor mu ?
Fısıltıdan bir umut doğmuyor mu ?
Rüzgâr sessiz sessiz haber getirmiyor mu Güneş'ten ?
Hasret ve huzur damlalarını taşımıyor mu bağrında ?
Peki ya bulutlar ?
Onca yükü varken yine de bizimle ağlamıyor mu ?
Damlaları teker teker yüreğimize indirmiyor mu ?
Herkesin sustuğu bir yer vardır ama o susuşlar bahara engel olur mu ?
Güneş'in doğması uzak mıdır sahiden ?
Yoksa Güneş hiç batmamış mıydı ?
Gökyüzü karanlık olsa da hep oralarda parlamamış mıydı ?
Umut olmayı hiç bırakmamış mıydı aslında ?
Tazecik sevgi dolu yürekler görebilmişti değil mi bunu ?
Hissedebilmiş ve yüreğinde tutmuştu değil mi umudu ?
Gökyüzünde takılı kalan hikâyelere umut dolu bir sayfa ile yolcu olmuş muydu ?
Ve Güneş'e birkaç hasret anı kaldı. Yoksa unutmuş muydu ¿
Buralarda ışığı sönmeyen bir Mihrinazım var. Bunlar hep yüreğinde,
Taşımaz olur muydu ¿
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sessiz adımlar
Poesiayağmur sonrası, karanlıkta bir şehir, içinde ben... yürüyorum kaldırımda, sessiz adımlarımla...
