Kaybetmek ağırmış anne...
Kalp sığınacak delik arıyormuş,
Yaslanak duvar bulamıyormuş,
Bomboş kalıyormuş,
Çığlıkları basıyormuş yüreği,
Ama hiç kimse duymuyormuş...
Öylece bakakalıyormuş gözünde bir damla yaşla...
Arkası nehir olan bir damla...
Üzgün görünüyorum aynada anne,
Sonra gülmeye çalışıyorum aynada,
Ama yapamıyorum anne...
Ben ölüyorum anne...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sessiz adımlar
Puisiyağmur sonrası, karanlıkta bir şehir, içinde ben... yürüyorum kaldırımda, sessiz adımlarımla...
