Bitmek tükenmek bilmeyen hüznümüzden bahsetmeyeli bir papatya yılı geçti Dolunayım... Bizim hüznümüz; okunmayan ve kitaplığın bir kenarında bırakılan o kitap gibi...
Hatta kitabın üzerinde gün geçtikçe çoğalan minik tozlar gibi...
Çok ve tane tane... Kitabı elimize alıp kokusunu içimize çeksek bi yürek gıdıklanmasıyla geçecek herşey. Uzun boyuyla ün salmış kardeşimin hapşuruğuyla geçeçek belki hüznümüz.
Bir tebessüm istiyor dudaklarımız yalnızca...
Bir tebessüme muhtaç gözlerimiz...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sessiz adımlar
Puisiyağmur sonrası, karanlıkta bir şehir, içinde ben... yürüyorum kaldırımda, sessiz adımlarımla...
