sessiz adımlar

bir beste

Bir çiçekle tanıştım bu gün adı yok...
Özgürlüğü ezberlemiş...
Hep gökyüzüne doğru büyümüş çiçek...
Hep bir sevdası varmış, mavinin içinde parlayan ışığa ulaşmak...
Gittikçe büyümüş pembe çiçek...
Gittikçe maviye karışmış...
O yaklaştıkça maviye mavi hayran kalmış pembeye...
Günlerden sonra bir gün çaresizce gökyüzüne bakan bir çift göz pembe çiçepe takılmış,
Düşünceleri içinde boğulurken bir renk uyandırmış içinin derinliklerine karışmış huzurdan bir parçayı...
Nefesi gittikçe daralıyor, gittikçe gözleri terliyor, ve gittikçe buz kesiyordu aslında kalbi...
Buz haline gelmiş kalbi ısındırmak için güneşe döndü bir çift göz...
Batmak üzereydi...
İyice umudunu kaybetmek üzere iken bir an hatırladı güneş ay ile teselli vermek için haber göndermişti kalbinin bir ritmine.
Beste beste umut atıyordu kalbi onlarca acının arasında...
Ve beste beste içine çekiyordu nefesi umudun nefesini...