sabah erkendem uyandım hazırlandım bugün savaşta son günümdü hemen hazırlandım çok heycanlıydım çavuşun yanına gittim çavuş "bu gün olmaz bu gün düşman ordusuna giricez"dedi üzgündüm akşam oldu harekete geçtik kapıdan geçtik orduya gelince hemen başladık içeri sızdık savaş başlamıştı 3 askerimiz şehid oldu sonra savaş devem ediyordu bir askerimiz daha şehit oldu abisi arkasından koştu ve abiside şehit olmuştuartık on kişi kalmıştık savaşırken sayımız azalıyordu onlarda 100 den 20 ye düşmüştü savaş devam ederken sayımı 3 kişi oldu onlar 7 kişi kaldılar ve tek kalmıştım kaçma şansım vardı ama kaçmamalıydım savaşmaya devam ettim ve yaralanmıştım ne yapmalıym diye düşünürken karsımda ölü yatan düşmanı gördüm hemen yanına gittim bombayı aldım ve bomba yüksek bir sesle patladıvaya herşey havaya fırladı ve benim cansız bedenim bizim sperlerimize düşmüştü ve cebimden bir mektup düştü mektupta şu sözler vardı"Anne,baba bu mektup size gelirmi bilmem ama bugün benim son günüm çavuşa gitmek istemediğimi söylemek zorundayım çünkü düşman bizden sayıca çok hakkınızı helâl edin belki gelemem şehit olurum ama bu vatan için canımı bile veririm sağlıcakla kalın herkese benden selem söyleyin"bunu okuyan çavuş ağlayarak anne ve babasının yanına gitti mektubu verdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
çanakkale nin isimsiz kahramanları
Tarihi KurguVurulup tertemiz alnından,uzanmış yatıyor. Bir hilal uğruna,yâ Rab,ne günaşler batıyor! M.Âkif Ersoy
