Aciz.

-Bölüm 4-

Eve biraz geç dönmüştüm. Ben gittiğimde babam uyuyor olacaktı diye düşünüp, anahtarı yavaşca deliğe soktum. Ama salonun ışığı yanıyor ve babam beni bekliyordu. Annem uzun süredir anneannemin yanındaydı zaten. Babam çok telaşlanmış olacak ki direk bana sarıldı;

"Bir sorun mu var kızım?"

"Ne gibi bir sorun?"

"Geç geldin?"

"Arkadaşımla yemek yedik, baba. Sorun yok."

Bu sahte telaşları, sanki on yaşında çocukmuşum gibi davranışları canımı sıkmaya yetiyordu. Babamı çok seviyordum ama annem şu an yanımda değilse onun yüzündendi. Odaya girip sıcak bir duş aldım. Telefonumu kurcalarken bir mesaj geldi.

Kimden: Cenk.

'Her şeyle yüzleşmek ister misin? Yarın bizim mekanda Burcu. Sen ve sersem sevgilini bekliyor olacağım."

Bana bir şeyleri kanıtlamak mı istiyordu yani? Ona hakaretlerimden sonra süt dökmüş kediye benzeyen ürkek hallerinden eser yoktu. Cesareti bana tebessüm ettirdi ama ona karşı hâlâ tavrım tersti.

Kime: Cenk.

'Masal dinlemek için yaşımın büyük olduğunu sanıyorum. Geleceğiz. '

Yanıt vermesini bekledim bir on dakika. Ama ses vermedi. Bende Gökhan'a mesaj attım.

Kime: Gökhan.

'Cenk bizi mekana davet etti. Ben gidebileceğimizi söyledim ama zorunda değilsin.'

Reddedilmekten çok korksam da ellerimin titremesine engel olarak mesajı gönderdim. Yaklaşık iki dakika yanıt bekledim ve merakla mesajı açtım.

Kimden: Gökhan.

'Neden bizi?'

Evet böyle bir yanıt beklemiyordum ama tam olarak reddetmiş sayılmazdı.

Kime: Gökhan.

'Bunu soracağın kişinin Cenk olması gerekmez mi?'

Fazla ters bir yanıt olsa bile resmen kabul etmesini istiyordum mal gibi. Nedenini bilmiyorum ama Cenk ile pek alakası yoktu.

Kimden: Gökhan.

'Yarın görüşürüz :)'

Mutluluk bedenime yavaş yavaş yayıldı. Gökhan ve ben. Bir de Cenk. Kavga çıkmasını istemiyordum ama, Gökhan yanımdayken güvende hissediyordum. Cenk bana zarar veremezdi, buna bir daha asla izin vermeyecektim. Yatağa uzandım ve uyuklamaya başladım. Ama aniden gelen mesaj sesiyle irkildim. Kimdi bu?

Kimden: Gökhan.

'Eğer seninkinin ağzını burnunu dağıtırsam senin için sorun olur mu?'

Yüzümde bir tebessüm oluştu. Beni düşünmesi hoşuma gitmişti. Yanaklarım sanki uzun süre güneşte kalmış gibi sinyaller veriyordu.

Kime: Gökhan.

'Bensiz bir şey yaparsan seni affetmem.'

Yanıtı beklemeye başladım. Hemen yanıtladı;

Kimden: Gökhan.

'Akıllı kız ;)'

Gülümseyerek uykuya daldım.

--**--

Sabah uyandığımda sinirim bozuktu çünkü telefonum susmak bilmiyordu. "Kim bu salak?" diyerek telefonu açtım. Numaranın kime ait olduğunu düşünmeyecek kadar uykum vardı. Bu yüzden ekrana bakmadım.