Erica Gold: The Girl With The Broken Heart

Deel 7 Hoofdstuk 1

Jamie viel voor haar voeten neer. 'NEE!' Riep Erica. Ze stak haar hand uit. Plots schrok ze wakker. Ze had al twee jaar dezelfde dromen. Dezelfde nachtmerries waarin ze Jamie weer zag sterven. Ze draaide haar hoofd om om op haar wekker te kijken hoe laat het was. Ze zag dat over 5 minuten haar wekker af hoorde te gaan. Het was maandag en Erica moest zo naar school. Ze had het idioot gevonden dat ze naar school moest, maar opa Rumple stond erop dat ze een soort van normaal leven zouden proberen leiden. Al een tijd geleden waren ze verhuisd. Weg uit Storybrooke. Erica had het niet gewild, maar Rumple wou absoluut vertrekken omdat hij dacht dat ze, als ze een nieuw leven kon opbouwen, niet meer aan Jamie zou denken. Dat was niet gelukt. Maar bij gevolg woonde Erica nu al bijna twee jaar in een buitenwijk van New York. Het was geen schande geweest dat ze vertrokken. Ze waren niet de eerste. Henry had besloten naar de enchanted forest te gaan om zijn eigen verhaal te vinden. Bij gevolg hadden Emma en Hook besloten om een tijdje op zee rond te zwerven met de Jolly Roger. Snow en David hadden besloten om met Neal een rustiger leventje te leiden op het platte land. Archie was aangenomen op een of andere psychologische universiteit heel ver weg en Granny en Ruby waren naar Boston verhuisd om Granny's uit te bereiden en naar wat Erica als laatste van hen had gehoord was Granny's bekend geworden in Boston en verdiende ze goed.

Erica's wekker ging. Ze kreunde en trok haar deken over haar hoofd. Gideon kwam de kamer binnenstormen. 'Opstaan Erica! Opstaan! We moeten ons klaarmaken voor school!' Riep hij. 'Nog 5 minuutjes!' Kreunde Erica. Gideon sprong op haar en trok het deken van haar af. 'Auw! Gideon! Niet op me springen dat doet pijn!' Zei Erica. 'Dan moet je maar opstaan!' Zei Gideon. 'Best!' Zei Erica moe. Ze gooide Gideon van zich af en zette haar wekker uit.

Erica sleepte zichzelf naar de overkant van de speelplaats. Ze gooide haar boekentas op de grond en ging op het gras zitten bij twee meisjes. De ene had blond haar dat opgestoken was in een paardenstaart en de andere had bruine krullen. 'Goeie paasvakantie gehad, E?' Vroeg het meisje met de paardenstaart. 'Jip. Gideon is op kamp geweest de eerste week dus het wees heel rustig. En hoe was jouw vakantie, Lolo?' Zei Erica. 'Ik ben met mijn vader naar de zee geweest. Het is niet cool zoals Spanje of Italië of zo, maar het was ook heel leuk.' Zei het meisje met de paardenstaart. 'Spanje, Italië? Waar heb je het over?' Vroeg Erica. 'Ze is een beetje jaloers. Ik heb een beetje doorgereisd de afgelopen twee weken.' Zei het meisje met de bruine krullen. 'Ach Lolo toch. Je mag vast ook wel eens iets verder dan de zee hoor.' Zei Erica. 'Mijn vader zegt dat we het geld wel aan iets beters kunnen besteden.' Zei Lolo treurig. 'Misschien neem ik je de volgende keer wel mee.' Zei het meisje met de bruine krullen. 'Zou je dat echt voor me doen! Wauw! Bedankt, Sisi!' Zei Lolo. 'Graag gedaan, hoor.' Zei Sisi. De bel ging. Erica zuchtte en trok haar boekentas op haar rug. 'Ik ben zielig, ik ken mijn lessenrooster nog steeds niet uit mijn hoofd. Wat hebben we nu ook alweer?' Vroeg Sisi. 'We hebben eerst Wiskunde.' Zei Lolo. 'Wel dat klinkt niet als het beste begin na een vakantie.' Zei Erica.

Lolo en Sisi gingen naast elkaar zitten en Erica achter hen. Er zat niemand naast Erica en Mevrouw Scheepmans liet hen altijd rustig samen praten zolang ze maar goede punten haalde en de les niet stoorde. Plots kwamen twee onbekende meisjes het lokaal binnen. Ze zagen er een beetje verlegen uit en Erica vroeg zich af of ze verdwaalt waren. Mevrouw Scheepmans liep naar hen toe. Ze zeiden iets tegen elkaar en toen nam Mevrouw Scheepmans hen mee naar voor. 'Mag ik even de aandacht graag, jongens. We hebben twee nieuwe leerlingen in de klas vandaag. Waarom stellen jullie jezelf niet even voor.' Zei Mevrouw Scheepmans. De meisjes leken eerst een beetje verlegen, maar toen nam de kleinste van de twee het woord. 'Ik ben Roni West en dit is mijn grote zus Kelly West.' Zei ze. Kelly zag eruit als een typisch schoolmeisje. Ze droeg een witte blouse, een donkergroene rok en een das in hetzelfde donker groen. Ze had lange, witte kousen en zwarte schoenen. Haar roste krullen hingen los over haar schouders. Roni leek helemaal niet op haar grote zus. Ze had kort, licht krullend, bruin haar. Ze droeg een jeansbroek met scheuren in, een topje met een vogel op, comfortabele AL-stars en korte handschoentjes zonder vingers.

'Als jullie zussen zijn, Waarom zitten jullie dan in hetzelfde jaar? Zijn jullie dan een tweeling?' Vroeg Robert. 'Neen. Maar ik ben geboren in Januari en Roni in November.' Zei Kelly. 'Waarom komen jullie in onze klas in het midden van het jaar?' Vroeg Kobe. 'Onze ouders moesten wat belangrijke zaken afhandelen en we moesten voor onbepaalde tijd bij onze opa logeren.' Zei Roni. 'Volgens mij hebben jullie ouders jullie gewoon gedumpt omdat ze jullie niet mochten!' Zei Kobe en hij grijnsde gemeen. 'Dat is niet waar.' Zei Kelly verontwaardigd. 'Ik denk het wel. Ik bedoel maar, jullie zijn losers.' Zei Kobe. 'Houd je klep, Kobe. Ze zijn net nieuw. Schrik ze nu nog niet af.' Zei Erica. 'Wat ga je doen he, Gold.' Zei Kobe. 'Laat ze gewoon met rust.' Zei Robert. Normaal durfde niemand tegen Kobe in te gaan. Als hij alleen was deed hij je niks, maar in de pauzes komt hij terug met zijn vriendjes die je maar al te graag in elkaar slaan. Erica was normaal de enige die tegen hem in ging. Hij wilde het niet laten merken, maar eigenlijk was Kobe bang van haar. Ze wist zijn vriendjes altijd te verslaan. Het leek wel magisch. Erica was dus heel verbaasd dat Robert, die helemaal niet zo sterk is, tegen Kobe in durfde te gaan. 'Wat ga je doen he, Robs.' Vroeg Kobe dreigend. 'Laat ze gewoon met rust.' Zei Erica. 'Nee!' Zei Kobe. 'Het was geen vraag. Het was een bevel.' Zei Erica. 'Nou en!' Zei Kobe. Erica stond op. Liep rustig naar de tafel van Kobe en ging voor hem staan. Ze leunde op zijn tafeltje en boog zich dreigend voorover. 'Voor de laatste keer, Jij gaat hen NU ONMIDDELIJK met rust laten! Begrepen?' Zei Erica kalm maar dreigend. 'Euh, Oké dan. Maar niet omdat jij het zegt, alleen omdat ik het wil.' Zei Kobe met een hysterisch klankje in zijn stem. Erica liep weer weg. Kobe zuchtte opgelucht. Erica maakte een klein schijnbewegingkje en Kobe gaf een gillteje en viel van zien stoel. De hele klas lachte hem uit. 'Gaan jullie maar gouw zitten. Kelly, daar naast Thomas is er nog een plekje bij het raam en Roni, ga jij anders naast Erica zitten.' Zei Mevrouw Scheepmans. 'Maak je niet druk. Ik zorg wel dat Kobe jullie niks doet.' Zei Erica tegen Roni toen ze ging zitten. 'Bedankt.' Zei Roni. Het leek alsof ze nog iets wou zeggen, maar ze bedacht zich en bladerde naar de juiste pagina. Erica keek gefascineerd naar Roni en Kelly. Ze kwamen haar vaag bekend voor. Ze wist zeker dat ze hen al eerder had ontmoet. Ze wist alleen niet waar of wanneer.