Closest Friends

Hoofdstuk 7: Het is een ramp (moet je nu wat horen)

Lillian Jones zat formulieren in te vullen toen ze ineens gegil uit de kamer van Stefan Carol hoorde komen. Als een flits was ze er en toen ze vroeg wat er aan de hand was zei Stefan alleen maar. "Het is weg, weg!!" "Wat is er weg?" Vroeg Lillian. "Mijn privémap met mijn ampexbanden is weg! Hij ligt niet op zijn gewone plek." Stefan rende naar Lillian's bureau en haalde hem overhoop en toen hij hem niet zag stortte hij in. "Ik ben geruïneerd. Het is voorbij." Lillian liep naar hem toe om hem te troosten en toen ging de deurbel. Lillian keek naar Stefan. "Zal ik even gaan kijken wie er is of zal ik hier blijven." "Het is zeker Maurice die komt klagen dat ik nog steeds geen weg heb aangelegd. Zeg dat ik nu geen tijd heb." Lillian deed de deur open en toen ze Yvan en Emily zag zei ze. "Meneer Carol het zijn 2 tieners die ik in elk geval nog nooit gezien heb." "Hoe zien ze eruit." Zei Stefan vanuit de kamer. "Nou een heeft zwart haar met een gele trui en de ander lang blond haar en een oranje overal." "Leid ze maar naar de wachtkamer." Lillian liet hun binnen naar een klein kamertje. Daar zaten 20 minuten te wachten terwijl ze naar het gejammer van Stefan Carol zaten te luisteren. Yvan liep even naar de wasbak om zijn hoed schoon te maken. Toen hij weer terugkwam was Stefan al in de kamer. Hij ging zitten op de bank en toen zei Stefan. "Excuses voor mijn mentale ondergang net. Maar er is net iets vreselijks gebeurd. Maar ik zal jullie daarmee niet lastigvallen. Wie zijn jullie, waar komen jullie vandaan en wat komen jullie hier doen?" "Nou." Begon Emily voorzichtig. "Ik ben Emily Annie Howard en dit is Yvan Bisschop. Wij komen beide uit Zwolle." "Pardon." Zei Stefan terwijl hij een kaart pakte. "Zwolle kunt u mij even vertellen waar dat ligt?" "Dat ligt in de buurt van Hattem." Hij keek weer op de kaart maar kon het niet echt vinden. "Zou u dat misschien kunnen aanwijzen?" Hij liet de kaart aan Emily zien maar Emily kon Zwolle niet vinden. Het leek niet eens op de kaart van Nederland. Op de kaart stond er een grote eiland met de naam: Land van Sus erop. "Uhm..." Zei Emily. "Heeft u misschien een kaart van Nederland?" Stefan deed een la open en keek erin. "Sorry maar we hebben geen kaart van Nederland. We weten niet eens wat het is." "Nou het is het land waar wij vandaan komen."

Frans Jameson zat onrustig te wachten in zijn landhuis toen zijn 2 handlangers: Hans en Moriah binnenkwamen. "Ah daar zijn jullie idioten eindelijk, ik zat 2 uur in een bus te wachten op jullie." "Ja." Zeiden de 2 "Maar u was er niet meer." "Nou dat kwam want toen kwam er een of andere gek aan die erin ging rijden. Maar nu belangrijkere zaken hebben jullie het?" "Ja meneer." Frans duwde hun aan de kant en ging in de doos kijken. Toen kreeg hij een grijns op zijn gezicht. "Hier zijn ze. Alle 45 afleveringen. En alleen voor mij." "Maar meneer?" Vroeg Hans. "Wat is er zo bijzonder aan die 45 afleveringen?" "Idioten!!" Bulderde Frans. "Dit zijn de afleveringen van de legendarische serie die ooit is gemaakt. En nu zijn ze allemaal van mij." "Wat wilt u daar dan nu mee doen meneer?" Vroeg Moriah "Ik ga ze voor mezelf houden waardoor ze nooit worden uitgezonden en ik de enige ben die ze nog een keer zal zien. Moehahahahahahahahahahahaha!!! Kom op jongens lach mee." Moriah en Hans begonnen ongemakkelijk mee te lachen. "Ok jongens genoeg kwaadaardig gelach voor nu. Laten we deze ampexbanden klaarleggen om te kijken."

Emma Buckleberry zat op een bankje gitaar te spelen toen Maurice vrolijk op hem af kwam lopen. Emma rolde haar ogen. "Die man geeft het ook nooit op he" Dacht ze bij haarzelf. "Hallo Maurice wat heb je nu weer voor me geschreven?" "Oh niks. Ik heb namelijk een nieuw iemand gevonden." "Oh is dat waar Maurice? Wie is de gelukkige?" "Nou ik weet haar naam niet echt maar ze is heel knap." Emma was opgelucht. Betekende dit dat Maurice eindelijk zou stoppen met gedichten aan haar voordragen. Ze antwoordde vriendelijk "Nou Maurice ik wens jullie 2 heel erg veel geluk." Toen liep ze juichend door de stad.

Emily heeft nu al 20 minuten aan Stefan geprobeerd uit te leggen wat Nederland is en waar het ligt maar elke keer dat ze klaar was zei Stefan. "En nu nog een keer langzaam." Uiteindelijk gaf Emily het op en vroeg wat er aan de hand was en waarom hij zo gilde. "Ach nee ik wil u daar niet mee lastigvallen." "Kom op zo erg kan het niet zijn." Zegt Emily. Stefan twijfelde even en toen zei hij. "Vergeef mij ik heb mijn week niet." "Wat is er dan gebeurd." "Nou eerst is mijn lieve moeder helaas overleden." "Gecondoleerd." Zeiden Yvan en Emily tegelijk. "Dank u." Zei Stefan. "Nou en dus ik was vanochtend aan het werk toen ik erachter kwam dat er een belangrijke map weg was." "Oh wat zat er dan in die map." "Ampexbanden." "Ampexbanden?" "Ja, ampexbanden met alle afleveringen van een serie. Een serie waarvan alle afleveringen zijn gewist. Alle 45." "Alle 45?" Vroeg Yvan terwijl hij bij Stefan ging staan. "Over welke serie hebben we het?" Stefan fluisterde iets in Yvan's oor en Yvan's ogen begonnen te glinsteren en zijn lippen bewogen maar er kwam geen geluid uit maar het leek alsof hij oh mijn god zei. Hij keerde naar Stefan. "Zijn daar nog afleveringen van?" Stefan knikte. "Ik heb ze gelukkig allemaal opgenomen en nog in best goeie kwaliteit. Ik heb nog nooit een aflevering daarvan gemist." "Snap ik. Waarneer begon jij te kijken?" "Ik was een keer aan het werk. Het was een vreselijke koude namiddag hier en toen ik de tv aanzette zag ik het." "Oh ja dat kan ook. Ik keek het omdat het de vervanger was van een andere serie die ik altijd keek. Want het was van dezelfde makers. Herinner je nog die scene dat ze thuiskwamen?" "Jazeker dat was echt een prachtig einde. Met een groot feest." "Ja." Ze zuchtte terwijl Emily en Lillian verward naar elkaar kijken en Lillian zei. "Meneer Carol het spijt me om u uit u nostalgische gesprek te halen. Maar die map is wel weg." Yvan werdt sip en zei. "Tja dat is waar. Maar wat nou als ik u help met het zoeken naar die banden?" "Zal u dat willen doen?" Vroeg Stefan verrast. "Ja zeker want als het waar is dat u alle afleveringen heeft dan zal ik ze ook wel weer eens willen zien." "Dat waardeer ik heel erg." "Dus. Wie heeft die banden gestolen." "Dat weet ik niet zeker maar ik verdenk Frans Bisschop. Die man heeft echt een kwel aan mij ofzo. En hij is zelf ook een groot fan van de serie."