Closest Friends

Hoofdstuk 8: Op avontuur

Yvan Bisschop liep vrolijk het gemeentehuis uit met Emily achter hem aan. "Howard!!"Riep hij. "Op naar de bus. We gaan op reis." Emily liep met tegenzin achter hemaan. Ze had er eigenlijk niet zo veel zin in. Zij was ook geïrriteerd dat zezelf niks wist. "Yvan. Misschien kunnen we beter eerst inkopen doen voor ditavontuur." "Dat is waar. Maar heb jij geld dan?" Emily voelde in haar broekzaken viste daar een dikke portefeuille uit prop vol met geld. Ze liepen naar dedichtstbijzijnde winkel. Toen Emily naar binnen ging zag Yvan een meisjerondlopen. Ze zag eruit als 16 bijna 17. Zij merkte Yvan op en liep daar dusheen. "Hey jouw ken ik nog niet. Ben je nieuw hier? Waar kom je vandaan? Neeniet voorzeggen. Ik doe even een gok. Kom jij van Zeus of van Baars. Nee wachteens je komt zeker uit Hips. Ik zie het al aan je haar. Het is lang en blond.""Het spijt me om je te teleurstellen." Zei Yvan. "Maar ik kom uit Zwolle.""Zwolle? Ligt dat in de buurt van Sees? Ach dat zoek ik later wel op." Zij stakhaar hand uit. "Emma Buckleberry is de naam. Leuk om eens iemand nieuw teontmoeten." Yvan schudde haar hand. "Mijn naam is Yvan Bisschop en......" Hij konzijn zin niet afmaken want hij hoorde ineens achter hem een stem. "Emma wie isdit?" Yvan gaf een klein gilletje van schrik maakte een handbeweging en hoordeiemand au roepen. Hij draaide zich om en zag Maurice op de grond liggen. "Ohmijn excuses. Ik zag je niet." Hij hielp hem overeind. "Maurice!" Riep Emma. "Watdoe je nou? Ik dacht dat je over mij heen was." Maurice stotterde. "Dat is ookwaar, maar ik wou mezelf aan deze nieuwe persoon voorstellen." Hij pakte Yvan'shand en schudde hem flink. "Mijn naam is Jonkers, Maurice Jonkers. En wie magjij dan wel niet zijn?" "Ik ben Yvan Bisschop." "Aha juist ja." Maurice keekhem wantrouwig aan. "Waar kom je dan vandaan?" "Ik kom uit Zwolle." "Ok. Ben jehier alleen ofzo of...." Toen kwam Emily uit de winkel en toen ze Maurice zagbegon ze ineens te zweten. Vooral op de manier dat hij haar aankeek. Yvan wasnet met Maurice aan het praten waar Zwolle lag toen Emily hem op zijn rugtikte. "Yvan kan ik je even onder vier ogen spreken?" Ze trok hem mee achter dewinkel. "Yvan ik moet je iets bekennen." "Wat dan? Want ik moet snel terug omdie gast uit te leggen hoe we hier gekomen zijn. Dus biecht maar snel op wat jewilt opbiechten." Emily was nog niet eens begonnen of Stephanie kwam om de hoeklopen terwijl Jamie met tegenzin achter haar aan liep. "Hey kijk Emily daarzijn ze weer." Jamie merkte hun op en tikte Stephanie aan en wees in hunrichting. Emily zei. "We zijn net bij de burgermeester geweest." "Oh." ZeiJamie. "Heeft hij jullie verder kunnen helpen?" "Tja niet echt. Want hij washelemaal naar." Zei Emily terug. "Ja ik heb het gehoord over zijn moeder. Heelspijtig." "Niet alleen dat. Zijn map met ampexbanden is ook verdwenen. En wijgaan hem nu helpen om die map terug te vinden." "Hebben jullie misschien hulpnodig?" Vroeg Stephanie. "Huh?" "Ja." Ging ze verder. "Ik heb verder niet echtiets te doen. En het lijkt me wel leuk om iets voor de stad te doen. TrouwensJamie kan ook mee." "Wat?" Zei Jamie "Nou Yvan." Zei Emily. "Wat denk jijervan?" Yvan keek even naar haar en zei. "Hoe oud ben je dan?" "12 jaar." "Okmaar mag dat wel van je ouders ofzo en....." "Ah meneer Bisschop, u moet mij noguitleggen hoe au!!" Yvan schrok opnieuw en sloeg Maurice alweer per ongeluk inzijn gezicht. "Ok jij moet echt ophouden met zomaar achter mij verschijnen."Zei Yvan tegen Maurice die op de grond lag te spartelen. Emma kwam ook alweerom de hoek lopen. Dus daar stonden Emily, Yvan, Stephanie, Jamie, Emma enMaurice alle zes in een klein steegje. "Dus." Ging Maurice verder. "Kun je mijverder vertellen waar Zwolle ligt?" Yvan wou het gaan vertellen toen Stephanieer ineens door heen riep. "Jonkers zij waren met mij aan het praten." "Nou ikwas eerder." "Ja maar dames eerst." "Die regel maakt me niks uit." "Ja maar iken Jamie gaan misschien straks op avontuur." "Ik heb nooit gezegd dat ik meewou Stephanie." Iedereen begon door elkaar heen te kakelen en Emma die zag dathet Yvan en Emily teveel werdt stampvoette. "Ok jongens. Zo is het wel genoeggeweest. Iedereen komt wel aan de beurt. Ok Stephanie jij eerst." "Waarom zijeerst?" Vroeg Maurice. "Maurice mond dicht. Ok Stephanie jouw beurt. Wat wil jevertellen of vragen?" "Nou." Begon ze. "Yvan en hoe is je naam?" Ze keek naarEmily. "Oh ja dat is waar. Ik ben Emily Annie Howard." "Ok dus Yvan en Emily gaannamelijk strakjes zoeken naar een map die meneer Carol is kwijtgeraakt en zevroegen of ik en Jamie." "Ik heb nooit gezegd dat ik mee wou." Riep Jamie ernog tussendoor. Stephanie hield even op en ging weer verder. "Dus ze hebbengevraagd of ik en Jamie met hun mee wilde gaan." "Nou." Zei Emily. "Wij hebbenje niet gevraagd maar jij gaf je zelf op als vrijwilliger." "Ja en we vroegenons af wat je ouders er van vonden." "Wacht eens." Zei Maurice. "Bedoelen julliedat jullie een soort van afgezanten zijn. Wat als ik jullie help? Wantmisschien gaat die Stefan dan een weg bij mijn huis aanleggen." Hij keek naarEmily. "En ik zou jullie ook beter leren kennen."