Mardin Masalı

25.Bölüm

Medya; Başak Özdemir

Umay Karaman

Gözlerimi açtığımda başucumda uyuyan Merih'i gördüm. Gülümsedim ve yavaşça ona doğru döndüm. Ne güzel uyuyordu yahu... Karnımı tutup yavaşça doğruldum. Ben kıpırdayınca Merih birden gözlerini açtı. "Ne oldu?"

"Bir şey olmadı. Yatağa yatıp uyusana."

"Seni beklerken uyuyakalmışım." dedi ve ayağa kalkıp esnedi. Ayaklarımı yataktan sarkıttım ve karnımı tutup tuvalete yöneldim. Hemşirenin gösterdiği gibi sargıyı değiştirip pansuman yapmam gerekiyordu.

"Nereye?" dedi Merih.

"Pansuman yapacağım." dedim. Yanıma geldi ve "Ben yaparım." dedi. Tuvaletten malzemeleri alıp yatağa oturdum. Kazağımı yavaşça sıyırdım ve sargıya baktım. Kanamamıştı.

Merih yanıma oturdu ve sargıyı yavaşça açtı. Dikişlerime bakarken yüzü asıldı. Gözlerimi yarama çevirdim. Ve evet... Gerçekten kötü duruyordu.

"Acırsa söyle." dedi ve elindeki pamuğa ilacı döküp hafifçe yarama bastırdı. Yüzümü buruşturdum ama bir şey demedim.

İşi bittiğinde malzemeleri yerine koyup yanıma geldi. "Aşağı inelim. Yeliz seni görmek istiyordu." Başımı salladım ve ayağa kalktım.

Aşağı indiğimizde Yeliz gülümseyerek yanıma geldi ve kollarını açıp sakince sarıldı. "Nasılsın Umay?"

"İyiyim Yeliz." dedim sarılışına karşılık verip. Bana baktı ve "Geçmiş olsun. Çok korktum." dedi.

"Sağ ol, iyiyim."

Salona geçtiğimizde herkes bana geçmiş olsun diledi. Her birine teşekkür edip Merih'in yanına oturdum. Ailecek herkes sohbet ederken anneme baktım. Gülümsediğinde bende ona karşılık verdim. Sonunda anneme kavuşmuştum...

🌹

"Mahir! Günce geliyor!!" dedi Yeliz panikle ve koşarak üst kata çıktı. Güldüm ve "Neden bu kadar panik yaptılar?" dedim.

Merih "Bende anlamadım." dedi ve bana baktı. "Nasıl hissediyorsun?"

"İyiyim." dedim başımı omzuna yaslayıp. Başını başıma yasladı ve "Yarın babanın yanına gitmemiz gerek." dedi. Ne...

"Bu kadar çabuk mu?"

"Polisler ifadeni almak istiyorlar."

"Sende benimle gelecek misin?"

"Tabii ki geleceğim." dedi ve elimi tuttu. "Artık sensiz bir yere gitmeyeceğim." Gülümsedim. Gerçekten hâlâ bu halde olduğumuza inanamıyordum.

"Umay!" Ablam yanıma geldi ve kolumdan tutup ayağa kaldırdı. "Ne oldu?"

"Annemin yanına koş!" Karnımı tutup üst kata odaya çıktım. Annem bana baktı ve "Biraz birlikte vakit geçirelim." dedi. Gülümseyerek yanına oturdum. Ellerimi tuttu ve yanaklarımdan öptü.

"Şimdi, kaçma sebeplerinizi bana anlatın. Her şeyi duymak istiyorum."

"Şey..." dedi ablam ve bana baktı. "Sen anlat."

Anneme baktım. "Ben... Daha önce de gitmeyi düşünüyordum. Yiğit ortaya çıkınca bu işi hızlandırmaya karar verdim. Başak'tan da yardım istedim. O da bana Merih'i söyledi. Kaçmanıza yardım eder dedi. Mecburen kabul ettim çünkü babam istese hayatımızı daha da cehenneme çevirirdi.

Siz evde dağıldığınızda bizde hızlıca kaçtık. Otogara geldiğimizde Başak bizi Merih ile tanıştırdı. İlk başta çok korktum ama kaçmamız gerektiği için vazgeçmedim.