Mardin Masalı

11.Bölüm

Umay Yılmaz (Karaman)

"Umay! Kalk artık! Bak zor durumda kalıyorum ama!" Tepemde hönkürdeyen Merih'in sesiyle açtım gözlerimi. "Ne var?" dedim boğuk sesimle. "Kalk artık. Kahvaltı edeceğiz."

"İstemiyorum. Uyumak istiyorum." Tüm gece kesik kesik uyumuştum ve hâlâ uykum vardı. "Olmaz. Kalk."

"Çok odadan. Uyuyacağım ben. Size ne!?"

"Kolundan tutup kaldırmamı mı istiyorsun? Hadi,"

"Tamam çık." Kapının kapanma sesi ile kapattım gözlerimi. "Umay! Kalk!" Oflayarak kalktım. Esneyerek tuvalete gittim ve elimi yüzümü yıkadım. Ama hâlâ uykum açılmamıştı.

Esneyerek ablamın odasına girdim. Dolabı açtım. Kıyafetlerim nerede be?!

"Seçil! Kıyafetlerim nerede?!"

Seçil koşarak yanıma geldi. "Dün Merih Bey'in odasına götürdük ya." A doğru ya...

"Kafa mı kaldı?" dedim ve çıktım odadan. Merih'in odasına girdim ve hızlıca üzerimi değiştirdim. Lacivert bir kot pantolon, beyaz ince uzun kollu... Klasik Umay...

Aşağı indiğimde Yeliz ile karşılaştım. "Sonunda indin. Bende sana bakmaya geliyordum. Hadi gel," Mutfağa girdiğimde herkes bana baktı. "Bir şey mi oldu?" dedim. Merih içtiği çay yüzünden krize girerken ablam kolumdan tutup beni yerime oturttu. "Ne oldu?"

"Yok bir şey. Ye sen." dedi ve ağzıma peynir tıkıştırdı.

Kahvaltıdan sonra ablamla odaya çıktık. Yatağa uzandım ve ablama baktım. "Doktor kontrolün ne zaman?"

"Bir hafta sonra. Cinsiyetini öğreneceğiz." dedi gülümseyerek. Bende gülümsedim. "Ay, acaba ne olacak?"

"Bence kız."

"Bana da öyle geliyor."

"Umay! Neredesin gı!" Yeliz'in sesiyle ofladım ve ayağa kalkıp çıktım odadan. Ablamda peşimden geldi. "Buradayım, ne oldu?"

"Babaannem Merih ve seni salonda bekliyor." Yine ne istiyordu acaba? Ablamla birlikte salona girdim. Merih yanını işaret ettiğinde yanına oturdum ve babaanneye baktım.

"Umay, bu akşam Merih ile çiftliğe gideceksiniz."

"Neden?" Çiftlik ne alakaydı şimdi?

"Balayı için. Birkaç gün orada durup kafa dinler, sonra da buraya geri dönersiniz." Merih'e baktım. Omuzlarını silkti ve dudaklarını büzdü. Boğazımı temizledim ve babaanneye baktım. "Ben balayı istemiyorum."

"Neden?"

"Canım istemiyor."

Neslihan Hanım "Anne, bırak çocuklar istediğini yapsın. Her şeye bu kadar karışmayın." dediğinde minnetle ona baktım. Evet, işte beklediğim insan tipi!

Babaanne sertçe "Sen karışma gelin."dedi. Sonra da bana baktı. "Balayı niyetine oraya gideceksiniz. "

"Ben balayı-"

"Tamam babaanne. Gideriz." dedi Merih. Sonra da kolumdan tuttu ve birlikte salondan çıktık.

"Ne demek gideriz?" dedim Merih'e bakıp.

"Gitmezsek dırdır edip duracak."

"Benim yerime karar vermeyi kes Merih! Ben senin gerçek karın değilim. Gitmek istemiyorum!"

"Bağırma!"

"Sen bana bağırma!"

"Çocuklar," diyerek yanımıza geldi Neslihan Hanım. Aynı anda ona patladık. "NE?!"